Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć diety za czas podróży służbowej właściciela (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 30 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. Biurze ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 5 maja 2014 r. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Przeważającym rodzajem wykonywanej przez niego działalności jest transport drogowy towarów (PKD 49.41.Z). Charakter wykonywanej działalności gospodarczej wymaga od niego ciągłego przemieszczania się w celu dostarczenia towarów w kraju i za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, której przedmiotem głównie jest transport drogowy towarów (PKD 49.41.Z), wykonująca zadania poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej (transport towarów na terenie kraju i za granicą), stanowiące istotę tej działalności, odbywa podróż służbową w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy w związku z tym taka osoba ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Posługując się pojęciem kosztów uzyskania przychodów ustawodawca określił, które z wydatków poniesionych przez podatnika mogą wpływać na osiągnięty przez niego dochód podatkowy. Z uwagi na fakt, że niemożliwe byłoby enumeratywne wyliczenie wszystkich racjonalnie uzasadnionych kosztów, jakie podatnik mógłby ponieść w wyniku prowadzonej działalności określono jedynie cechy, jakie poniesione koszty muszą posiadać, aby mogły być one podatkowymi kosztami uzyskania przychodu. Przede wszystkim muszą one służyć osiągnięciu przychodu, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie mogą zostać wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik podejmując zlecenie wykonania usługi transportu towarów, ponosi podwyższone koszty związane ze swoim utrzymaniem. Jeżeli w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w sposób zorganizowany przemieszcza się w celu dostarczenia towaru, to jego podróż jest podróżą służbową, w trakcie której może ponieść wydatki związane ze swoim utrzymaniem. Jednakże podatnik taki w związku z podróżą służbową nie może w kosztach podatkowych rozliczyć faktycznie poniesionych wydatków z tytułu zwiększonych wydatków na utrzymanie, lecz może się rozliczyć ?ryczałtem?, tj. wartością diet za czas podróży służbowej przysługującej pracownikom.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, wartość diet do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet przysługującym pracownikom określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167).

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest świadczenie usług transportowych. Charakter wykonywanej działalności gospodarczej wymaga od niego ciągłego przemieszczania się w celu dostarczania towarów w kraju i za granicą.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli usługi, o których mowa we wniosku, wykonywane są przez Wnioskodawcę w ramach odbywanych przez Niego podróży służbowych w rozumieniu odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego i nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji, to do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może zaliczać wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu.

Wskazać przy tym należy, że pojęcie ?podróży służbowej?, unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy wyjazdy związane z realizacją przez Wnioskodawcę usług, o których mowa we wniosku, są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organu uprawnionego do wydania niniejszej interpretacji indywidualnej. Konieczność dokonania oceny w powyższym zakresie każdorazowo ciąży na podatniku. Kwestia ta może być przedmiotem weryfikacji przez uprawniony organ podatkowy w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.