Dot. sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży przez spółkę cywilną nieruchomości (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 18 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniach 27 października i 07 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży przez spółkę cywilną nieruchomości gruntowej zakwalifikowanej jako środek trwały w tej spółce, na której zostanie wybudowany budynek mieszkalny ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży przez spółkę cywilną nieruchomości gruntowej zakwalifikowanej jako środek trwały w tej spółce, na której zostanie wybudowany budynek mieszkalny. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 13 października 2011r. Znak: IBPBI/1/415-836/11/RM, IBPBI/1/415-837/11/RM wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 27 października i 07 listopada 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zdarzenie przyszłe:

Trzy osoby fizyczne w maju 2011 roku zakupiły nieruchomość - działkę niezabudowaną, w celu wybudowania na niej budynku mieszkalnego lub mieszkalno-usługowego. Nieruchomość stanowi współwłasność w ten sposób że:

1. udział wynoszący 1/2 części niezabudowanej nieruchomości posiada Wnioskodawca,
2. udział wynoszący 1/2 części niezabudowanej nieruchomości posiada wspólnik Wnioskodawcy oraz jego żona, którzy są we wspólności ustawowej małżeńskiej.
   
   

W momencie zakupu nieruchomości współwłaściciele nie mieli zamiaru wykorzystywać jej na cele działalności gospodarczej, nieruchomość stanowi więc majątek ?prywatny' współwłaścicieli. Zakup nieruchomości został sfinansowany ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego, celem kredytu jest zakup działki budowlanej, zaś kredytobiorcami są wszyscy współwłaściciele nieruchomości. Oznacza to, że przedmiotowa nieruchomość na dzień złożenia wniosku nie stanowi środków trwałych, ani obrotowych prowadzonego w formie spółki cywilnej przedsiębiorstwa.

Po upływie kilku miesięcy od dnia zakupu działki współwłaściciele w osobach Wnioskodawcy oraz drugiego wspólnika spółki cywilnej zmienili zdanie co do przeznaczenia przedmiotowej nieruchomości i zamierzają wnieść ją aportem do spółki cywilnej, której są jednocześnie jedynymi wspólnikami. W takim przypadku każdy ze wspólników spółki wniósłby aport w postaci posiadanych udziałów w nieruchomości.

Istniejąca od 04 września 2007 roku spółka cywilna jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności spółki są między innymi usługi budowlane związane ze wznoszeniem budynków, jak i usługi developerskie (kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek), a także wiele innych rodzajów działalności.

Po wniesieniu aportem do spółki cywilnej, spółka zaewidencjonuje nieruchomość jako środek trwały, dokona nakładów inwestycyjnych w postaci wybudowania budynku mieszkalnego lub mieszkalno-usługowego w celu jego gospodarczego wykorzystywania lub wynajmu. Wspólnicy spółki cywilnej rozważają możliwość sprzedaży wniesionej aportem nieruchomości, w takim przypadku nieruchomość zostałby zakwalifikowana jako środek obrotowy.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 21 października 2011 r., Wnioskodawca wskazał, że:

• przedmiotem budowy będzie budynek mieszkalny, a nie mieszkalno-użytkowy,
• w wybudowanym budynku nie będą wyodrębnione lokale będące przedmiotem odrębnej własności (lokale mieszkalne).
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jaki sposób ustalić koszty uzyskania przychodów przypadające na wspólnika spółki cywilnej w razie dokonania przez tę spółkę w przyszłości sprzedaży nieruchomości jakie zostały uprzednio wniesione wkładem niepieniężnym...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zbycia przez spółkę cywilną nieruchomości wniesionych do tego podmiotu tytułem wkładu niepieniężnego koszt uzyskania przychodu (rozpoznawany u każdego ze wspólników tej spółki) stanowić będzie wartość po jakiej nieruchomości te zostały wniesione do spółki cywilnej. Należy bowiem wskazać, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 UPDOF, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Zasada ta ma zgodnie z art. 8 ust. 2 UPDOF również odpowiednie zastosowanie do rozliczania m.in. kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku środków trwałych, zgodnie z treścią art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy wkład do spółki (również cywilnej) w postaci środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest ujmowany w księgach tego podmiotu wg wartości początkowej ustalonej przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, nie wyższej jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu. Zgodnie zatem z ww. przepisem wkład do spółki nie mającej osobowości prawnej jest zapisywany w księgach podmiotu wg wartości początkowej ustalonej przez wspólników. Wartość ta nie może być jednak wyższa aniżeli wartość rynkowa wnoszonych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Wartość początkowa, o której mowa powyżej ma podstawowe znaczenie dla ustalenia kosztu uzyskania przychodu w sytuacji odpłatnego zbycia przedmiotowych środków trwałych. Wskazuje na to w szczególności treść art. 24 ust. 2 pkt 1 UPDOF, która to regulacja ma zastosowanie do wspólników - osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Z literalnego brzmienia tego przepisu jasno zatem wynika, że wartość początkowa środka trwałego (przy uwzględnieniu dokonanych odpisów amortyzacyjnych) stanowi podstawę do ustalenia kosztu uzyskania przychodu pomniejszającego przychód podatkowy w momencie zbycia środka trwałego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą, prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej). Przy czym w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

• rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
• ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.
  
  

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  • nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  • spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  • prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  • innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednakże przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Należy podkreślić, że o klasyfikacji danego składnika majątku do środków trwałych lub towarów handlowych winien zdecydować sam podatnik w szczególności w sytuacji przekazania określonego składnika majątku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Decyzja w tym zakresie nie może mieć jednak charakteru dowolnego. Decydujące znaczenie dla ww. klasyfikacji ma przeznaczenie określonego składnika majątku, tj. na gruncie przedmiotowej sprawy nieruchomości gruntowej. Jeżeli Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedać nabytą uprzednio nieruchomość gruntową i z takim zamiarem zostanie ona przekazana na potrzeby tej działalności, to winna być ona uznana za towar handlowy. Jeżeli natomiast, nieruchomość ma być wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, winna zostać uznana za środek trwały.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu zdarzenia przyszłego wynika m.in., iż Wnioskodawca jako osoba fizyczna zakupił wraz z innymi osobami w 2011 r. nieruchomość ? działkę niezabudowaną. Udział Wnioskodawcy w tej nieruchomości wynosi #189;. Udział w tej nieruchomości Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki cywilnej (udział w pozostałej części nieruchomości wniesie wspólnik Wnioskodawcy). Jak twierdzi Wnioskodawca po wniesieniu ww. nieruchomości aportem do spółki cywilnej, spółka zaewidencjonuje nieruchomość jako środek trwały i dokona nakładów inwestycyjnych w postaci wybudowania budynku mieszkalnego w celu jego gospodarczego wykorzystywania lub wynajmu. Wnioskodawca rozważa również sprzedaż nieruchomości, tj. gruntu i wybudowanego na nim budynku mieszkalnego.

Co do zasady, przychód ze sprzedaży gruntu stanowiącego środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej oraz z wybudowanego na nim budynku (odrębnego środka trwałego), jako przychód ze sprzedaży środków trwałych, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wyjątek od tej zasady stanowi sytuacja sprzedaży będącego środkiem trwałym gruntu oraz wybudowanego na nim budynku mieszkalnego. W świetle bowiem cyt. wyżej przepisów, przychód ze sprzedaży tych składników majątku stanowi zawsze przychód ze źródła wskazanego w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Przy czym, przychód ten powstanie jedynie w przypadku, gdy odpłatne zbycie takiego budynku mieszkalnego nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie lub wybudowanie. Zaznaczyć przy tym należy, iż o mieszkalnym lub niemieszkalnym (użytkowym) charakterze określonego składnika majątku przesądza sposób jego wykorzystania. Jeżeli zatem określony budynek jest wykorzystywany (w tym wynajmowany) na cele mieszkalne to budynek ten jest budynkiem mieszkalnym. Jeżeli natomiast budynek (nawet formalnie widniejący w ewidencji nieruchomości jako budynek mieszkalny) jest wykorzystywany (w tym wynajmowany) na cele niemieszkalne, to budynku tego nie sposób uznać za budynek mieszkalny.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie w świetle odrębnych przepisów nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym i nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, wskazany we wniosku budynek będzie budynkiem wykorzystywanym na cele niemieszkalne, a więc budynkiem użytkowym, to przychód uzyskany z jego sprzedaży będzie przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Koszty uzyskania tego przychodu ustalić należy w oparciu o przepisy art. 22 ust. 1, art. 22 ust. 8a oraz art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustalając koszty uzyskania przychodów w sytuacji zbycia przez spółkę osobową składników majątku wniesionych uprzednio do tej spółki i zakwalifikowanych jako środek trwały, wskazać należy, iż zgodnie z art. 22 ust. 8a pkt 1 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia przez spółkę niebędącą osobą prawną rzeczy i praw będących przedmiotem wkładu do takiej spółki za koszt uzyskania przychodu uważa się wartość początkową przyjętą przez spółkę w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4, pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych - jeżeli rzeczy te lub prawa były zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych spółki.

Przy czym, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
3. wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.
   
   

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości gruntowej wniesionej do spółki osobowej i zakwalifikowanej w tej spółce jako środek trwały oraz zabudowanej w ramach prowadzonej w formie tej spółki działalności gospodarczej budynkiem niemieszkalnym (w ww. rozumieniu), koszt uzyskania przychodów stanowić będzie m.in.

Nadmienić przy tym należy, iż budynek wybudowany na ww. nieruchomości gruntowej (stanowiącej środek trwały) stanowić będzie odrębny środek trwały, a przychody z jego zbycia będą stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jeżeli natomiast przedmiotem zbycia będzie grunt wraz z wybudowanym na nim budynkiem mieszkalnym, to pomimo, iż grunt ten i budynek będą środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej ? przychód z ich sprzedaży, na podstawie cyt. wyżej art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z uwagi na powyższe do ustalenia kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomosći gruntowej na której ww. budynek zostanie wzniesiony nie będzie miał zastosowania cyt. wyżej art. 22 ust. 8a pkt 1 oraz art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Jak wynika bowiem z art. 30e ust. 1 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Ustalony w powyższy sposób koszt, Wnioskodawca winien będzie ustalić stosownie do posiadanego udziału w Spółce stosownie do treści cyt. art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 oraz 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.