w zakresie możliwości udokumentowania nieodpłatnego nabycia towarów handlowych protokołem sporządzonym (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura 21 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości udokumentowania nieodpłatnego nabycia towarów handlowych:

• protokołem sporządzonym przez podatnika - jest prawidłowe
• dowodem wewnętrznym - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości udokumentowania nieodpłatnego nabycia towarów handlowych protokołem sporządzonym przez podatnika oraz dowodem wewnętrznym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zajmuje się sprzedażą komisową rzeczy używanych, na podstawie umów komisowych zawartych z krajowymi osobami fizycznymi. Chciałaby jednak również udać się do Niemiec na tzw. ?wystawki?, gdzie jest możliwość darmowego otrzymania od niemieckiej osoby fizycznej, np. sprzętu AGD, czy innych tego typu przedmiotów, które nie są już tym osobom potrzebne. Owe ?wystawki? polegają właśnie na tym, iż mieszkańcy danego miasta w konkretnym dniu wystawiają przed dom rzeczy im niepotrzebne, które ktoś może sobie nieodpłatnie zabrać, a osoba wystawiająca nie musi wtedy tego wyrzucać. Wnioskodawczyni chciałaby zatem skorzystać z takiej okazji i nieodpłatnie nabyć przedmioty z Niemiec, a następnie sprzedać je w Polsce w prowadzonym komisie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak udokumentować nabycie nieodpłatne przedmiotów pozyskanych na niemieckich ?wystawkach?, a co za tym idzie wprowadzić do ewidencji towarów handlowych firmy, aby potem sprzedać je na polskim rynku...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rozdział 2 § 12, 13, 14, do dokumentacji na podstawie, której można dokonywać wpisów do podatkowej księgi przychodów i rozchodów należą także inne dowody. Zgodnie z powyższym można sporządzić protokół nabycia rzeczy na niemieckich ?wystawkach?, który będzie określał datę nabycia, miejsce nabycia, ilość nabytych przedmiotów z wyszczególnieniem ich rodzaju, nazwy i cech charakterystycznych oraz oszacowaną na podstawie obecnej wartości rynkowej cenę tych przedmiotów za jaką chcemy ją sprzedać u nas w kraju. Na podstawie takiego protokołu zostanie sporządzony dowód wewnętrzny umożliwiający wprowadzenie tych przedmiotów do ewidencji towarów handlowych z wartością 0 zł, gdyż Wnioskodawczyni nie poniesie żadnych kosztów związanych z ich zakupem. Następnie, gdy przedmioty zostaną kupione wartość sprzedaży będzie równa kwotom zawartym w protokole przyjęcia, a podatek dochodowy zapłacony od całej wartości sprzedaży.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Sposób dokumentowania zapisów w podatkowej księdze regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe którymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej 'fakturami', odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
      - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
   
   

Stosownie do treści § 13 ww. rozporządzenia, za dowód księgowy uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Przy czym w myśl § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Zgodnie z ust. 2 tego przepisu, dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub prze-twórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43);
3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłat sądowych i notarialnych;
   8a) opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;
9. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
   
   

Przytoczone przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, określające zasady i sposób ewidencjonowania osiąganych przychodów, jak też ponoszonych wydatków, nie precyzują jednak w sposób jednoznaczny zasad postępowania w przedstawionym przez Wnioskodawczynię zdarzeniu przyszłym. Niewątpliwie sposób prowadzenia księgi musi odzwierciedlać fakt dokonania wszelkich operacji gospodarczych zgodnie z ich rzeczywistym przebiegiem.

Przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w § 14 ust. 2 wymieniają dokładnie przypadki w których poniesione koszty uzyskania przychodów mogą być udokumentowane dowodami wewnętrznymi. Katalog tych zdarzeń jest zamknięty. Wśród nich nie wyszczególniono zdarzenia gospodarczego związanego z przekazaniem do sprzedaży nabytych nieodpłatnie przedmiotów, stanowiących w przypadku Wnioskodawczyni towary handlowe.

Nabycie nieodpłatne prawa własności rzeczy ruchomych (np. artykułów AGD), z zamiarem ich dalszej odsprzedaży w prawidłowo opodatkowanym obrocie handlowym stanowi operację gospodarczą, która chociaż nie generuje poniesienia wydatku winna zostać odzwierciedlona w zapisach podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Oznacza to, że w księdze tej muszą znajdować się także te towary handlowe, które będą podlegać dalszej odsprzedaży, nawet gdyby zostały nabyte nieodpłatnie.

W konsekwencji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów winna znaleźć się informacja o sposobie nabycia danego towaru. Opis danego zdarzenia powinien znajdować się w kolumnie 6 księgi, natomiast w kolumnie 16 ?Uwagi? można wpisać ilość towarów nabytych nieodpłatnie, a przeznaczonych do dalszej sprzedaży.

Ww. rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie przewiduje żadnego dokumentu, który w odpowiedni sposób mógłby dokumentować nieodpłatne nabycie towarów. Najwłaściwszym w tym przypadku będzie każdy ?inny dowód?, wskazujący sposób nabycia towarów, miejsca ich pochodzenia oraz ich ilość.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, iż nieodpłatne nabycie przeznaczonych do sprzedaży przedmiotów (np. sprzętu AGD) nie może zostać udokumentowane dowodami wewnętrznymi w tym też zakresie stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Mając jednak na względzie, iż z opisu zdarzenia przyszłego wynika zamiar dokumentowania przedmiotowego nabycia protokołami określającymi datę nabycia, miejsce nabycia, ilość nabytych przedmiotów z wyszczególnieniem ich rodzaju, nazwy i cech charakterystycznych, stwierdzić należy, iż w świetle powołanych przepisów protokół taki stanowi ?inny dowód? mogący stanowić podstawę do zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów nieodpłatnego nabycia towarów handlowych np. artykułów AGD. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w tej części uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wskazanego w treści stanowiska sposobu wyceny nabytych towarów (jednie dla potrzeb sporządzenia ww. protokołu), jako dokonanej na podstawie ?obecnej wartości rynkowej?, utożsamianej z ceną za jaką Wnioskodawczyni zamierza sprzedać nieodpłatnie nabyte przedmioty, stwierdzić należy, iż w świetle obowiązujących przepisów, brak jest podstaw prawnych do wyceny, tych przedmiotów zważywszy, iż w chwili nabycia, nie miały wymiernej (możliwej do ustalenia) wartości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.