Czy czynsz płacony z tytułu wynajmowanej Spółce nieruchomości będzie u podatnika, w odpowiedniej (...)

Czy czynsz płacony z tytułu wynajmowanej Spółce nieruchomości będzie u podatnika, w odpowiedniej proporcji wynikającej z jego udziału w zysku Spółki, stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu jego udziału w zyskach spółki osobowej?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09 listopada 2009 r. (data wpływu do Organu 17 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie Spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu czynszu najmu nieruchomości ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2009 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie Spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu czynszu najmu nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki jawnej. Drugim wspólnikiem w Spółce jest jego córka. Nadto wraz ze swoją żoną jest właścicielem nieruchomości (wspólność ustawowa małżeńska). Nieruchomość ta ma być Spółce wynajmowana w ten sposób, że faktury za najem wystawiać będzie tylko i wyłącznie żona Wnioskodawcy, która prowadzi w związku z tym działalność gospodarczą. Od czynszu najmu, jako swego przychodu, odprowadzać będzie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz do kwoty czynszu z najmu doliczany będzie podatek od towarów i usług.

Wynajmowana nieruchomość wykorzystywana będzie przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynsz płacony z tytułu wynajmowanej Spółce nieruchomości będzie u podatnika, w odpowiedniej proporcji wynikającej z jego udziału w zysku Spółki, stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu jego udziału w zyskach spółki osobowej (przychód z działalności)...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynsz płacony przez Spółkę z tytułu wynajmowanej tejże nieruchomości przez jego żonę stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu w części, w jakiej partycypuje on w zyskach Spółki. Nieruchomość ta jest niezbędna do prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej, co spełnia przesłankę z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Fakt, że nieruchomość ta stanowi wspólność ustawową małżeńską podatnika i jego żony nie ma tutaj nic do rzeczy. Czynsz najmu nie będzie bowiem stanowił przychodów z ich wspólnej własności (nie będzie to przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy), ale będzie zaliczany wyłącznie do przychodów z działalności gospodarczej jego żony, która ma prawo wyłącznego dysponowania tą nieruchomością, w celu jej wynajmowania w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa. Prawo to wynika z użyczenia jej wynajmowania przez Wnioskodawcę jego udziału w nieruchomości.

Tak więc zdaniem Wnioskodawcy, nie zachodzą żadne przesłanki wyłączające prawo do zaliczenia płaconego przez Spółkę czynszu do kosztów uzyskania jego przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie do treści art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

  1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
  2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną jest właścicielem nieruchomości, którą żona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza wynająć Spółce jawnej, której wspólnikiem jest m.in. Wnioskodawca. Wnioskodawca użyczył swojej małżonce, na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, przysługującą mu część nieruchomości.

Zauważyć należy, iż wskazana we wniosku umowa najmu nieruchomości, zostanie zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. pomiędzy żoną Wnioskodawcy, prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości oraz Spółką jawną. Z uwagi na powyższe wydatki ponoszone przez Spółkę jawną tytułem najmu od żony Wnioskodawcy przedmiotowej nieruchomości mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów Spółki Jawnej, przy czym, dla Wnioskodawcy ww. wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów, w wielkości proporcjonalnej do jego udziału w zyskach spółki, stosownie do treści cyt. powyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić zatem należy, iż wydatki z tytułu czynszu najmu uiszczanego przez Spółkę jawną na rzecz żony Wnioskodawcy, jako nie wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do jego udziału w zyskach tej Spółki, pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika