uznanie balotu słomy za półfabrykat i sposób jego wyceny w remanencie

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura 24 listopada 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania balotu słomy za półfabrykat i sposobu jego wyceny w remanencie1) ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania balotu słomy za półfabrykat i sposobu jego wyceny w remanencie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na:

• kupowaniu skoszonej słomy zbóż oraz rzepaku,
• zbierania jej z pola za pomocą urządzeń, które słomę prasują, a następnie pakują w baloty,
• składowania jej w stogi,
• sprzedaży zapakowanej w baloty słomy do producentów podłoża pod hodowlę pieczarek lub producentów paliwa ekologicznego (peletu).
  
  

W trakcie procesu pakowania słomy (prasowanie plus owijanie sznurkiem lub siatką) nie zmienia ona ani właściwości fizycznych, ani chemicznych. Po dostarczeniu do producentów, w celu dalszej przeróbki, muszą oni słomę rozpakować (usunąć sznurki i siatkę), a następnie rozdrobnić.

Na koniec 2008 roku Wnioskodawca sporządził inwentaryzację towarów handlowych. Uznał, że słoma zapakowana w baloty nie jest półfabrykatem, podobnie jak zboże lub ziemniaki zapakowane w worki. Uznał za towar handlowy zakupioną słomę. Jednostką miary była tona.

W części D.3 poz. 47 wniosku wskazano, iż przedmiotem interpretacji indywidualnej jest § 29 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy balot słomy jest półfabrykatem i w związku z tym należy w inwentaryzacji wycenić go wg kosztów wytworzenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, balot słomy nie jest półfabrykatem a jedynie słomą w formie (bela zwiniętej, sprasowanej słomy) przeznaczonej do transportu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej 'księgą', z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia, towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Natomiast produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem (§ 3 pkt 1 lit. e ww. rozporządzenia)

Pod pojęciem półfabrykatu rozumieć należy nie wykończony wyrób przeznaczony do dalszej obróbki, postać przejściową, pośrednią między materiałem surowym i wyrobem gotowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu słomą. W ramach tej działalności skupuje skoszoną słomę, zbiera ją z pól za pomocą stosownych urządzeń, a następnie pakuje w baloty i sprzedaje kontrahentom, produkującym podłoża pod hodowlę pieczarek lub paliwo ekologiczne. Z wniosku wynika także, iż Wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż zapakowana w baloty słoma nie stanowi półfabrykatu w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zajmuje się bowiem produkcją słomy, a jedynie zawodowo pośredniczy między jej producentami, a podmiotami nabywającymi słomę w celu jej dalszego przetworzenia. Słoma ta stanowi zatem towar handlowy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Pakowania słomy w baloty nie można także uznać za jej obróbkę. Jest to jedynie proces pakowania towaru handlowego w opakowania zbiorcze. W konsekwencji zapakowana w baloty słoma także stanowi towar handlowy, a nie półfabrykat.

W myśl § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej 'spisem z natury', na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego (§ 27 ust. 2 ww. rozporządzenia).

W myśl § 28 ust. 2 ww. rozporządzenia, spis z natury powinien zawierać co najmniej następujące dane: imię i nazwisko właściciela zakładu (nazwę firmy), datę sporządzenia spisu, numer kolejny pozycji arkusza spisu z natury, szczegółowe określenie towaru i innych składników wymienionych w § 27, jednostkę miary, ilość stwierdzoną w czasie spisu, cenę w złotych i groszach za jednostkę miary, wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową, łączną wartość spisu z natury oraz klauzulę 'Spis zakończono na pozycji...', podpisy osób sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników).

Zgodnie natomiast z § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż Wnioskodawca winien jest ujmować w spisie z natury posiadane baloty słomy jako towar handlowy i wyceniać go według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia, zgodnie z cyt. wyżej § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia, a nie według kosztu wytworzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45 ? 372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.