Czy wydatki poniesione przez Spółkę należy uznać za inwestycję w obcym środku trwałym podlegającym (...)

Czy wydatki poniesione przez Spółkę należy uznać za inwestycję w obcym środku trwałym podlegającym amortyzacji?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 01 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura 21 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykonaniem wskazanych we wniosku prac w użytkowanym na podstawie umowy najmu lokalu biurowym ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykonaniem wskazanych we wniosku prac w użytkowanym na podstawie umowy najmu lokalu biurowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 05 sierpnia 2010r. Spółka podpisała umowę najmu lokalu biurowego. W wynajętym lokalu Spółka prowadzi działalność od dnia 02 września 2010r. Z tym dniem nastąpiła zmiana siedziby firmy, co zostało zgłoszone na druku aktualizującym NIP-2. Zgodnie z umową wydanie pomieszczeń nastąpiło do dnia 23 sierpnia 2010r. Po rozpoczęciu użytkowania lokalu Spółka podjęła decyzję o dokonaniu prac remontowych w zajmowanych pomieszczeniach. Zakres wykonanych prac był następujący:

  1. przesunięcie drzwi do części socjalnej biura, dostawa nowej futryny i drzwi, przygotowanie wnęki, uzupełnienie wnęki po starych drzwiach - cena 3.200 zł netto,
  2. przesunięcie ściany z luxferów, wydłużenie ściany o 75 cm oraz montaż luxferów do sufitu podwieszanego, wstawienie drzwi i futryn - cena 8.700 zł netto,
  3. wybudowanie ściany gipsowo-kartonowej - wydzielenie pokoju konferencyjnego ? 3.500 zł netto,
  4. podciągnięcie ściany gipsowo-kartonowej do góry ? 1.900 zł netto,
  5. montaż żaluzji PCV w 6 oknach - 900 zł netto x 6 żaluzji, łączny koszt 5.400 zł netto,
  6. instalacja systemu dostępu do biura dla drzwi wejściowych wraz z dostarczeniem 20 kart magnetycznych otwierających drzwi ? 2.300 zł netto,
  7. montaż instalacji alarmowej ? 2.200 zł netto,
  8. malowanie powierzchni biurowej ? 3.500 zł netto,
  9. wymiana drzwi i futryn na nowe ? 2.900 zł netto,
  10. wymiana wykładziny podłogowej w miejsce starej ? 13.400 zł netto.

Zgodnie z zawartą umową najmu lokalu Spółka nie może żądać zwrotu poniesionych kosztów na nakłady poniesione w lokalu. W wyniku dokonanych prac remontowych nie doszło do zmiany przeznaczenia lokalu. Lokal był wcześniej wykorzystywany również na cele biurowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę wymienione w punktach 1, 2, 3, 4, 8, 9, 10 należy uznać za inwestycję w obcym środku trwałym podlegającą amortyzacji...

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16h-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z kolei stosownie do treści art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej ?inwestycjami w obcych środkach trwałych?. Definicja inwestycji w obcych środkach trwałych nie została zamieszczona w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Z pisma Ministerstwa Finansów z dnia 14 lipca 2006r. Znak: DD6-8213-43/WK/06/249 wynika, że inwestycją taką są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Na podstawie art. 16g ust. 13 ww. ustawy, środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy spełnione są łącznie trzy warunki:

  • wydatki poniesione zostały w ramach przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji,
  • w danym roku podatkowym ww. wydatki przekraczają 3.500,00 zł,
  • wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zgodnie z treścią art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 07 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.), poprzez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Zatem istotą remontu jest wykonywanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej. Wymiana zużytych elementów środka trwałego w Spółce na nowe miała charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Co więcej poniesione nakłady nie spowodowały wzrostu wartości użytkowej. W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż poniesione na remont nakłady wymienione w punktach 1, 2, 3, 4, 8, 9, 10 może zaliczyć do bieżących kosztów podatkowych, gdyż wydatków tych nie można uznać za inwestycję w obcych środkach trwałych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie bezpośredniego związku między tym wydatkiem a przychodem. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów). Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do treści art. 16a ust. 2 pkt 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej ?inwestycjami w obcych środkach trwałych?, zwane także środkami trwałymi.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiuje natomiast pojęcie ?inwestycji?. Zgodnie z art. 4a pkt 1 tej ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Środki trwałe w budowie to ? w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości ? zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 05 sierpnia 2010r. Spółka zawarła umowę najmu lokalu biurowego, w którym prowadzi działalność od dnia 02 września 2010r. Po rozpoczęciu użytkowania lokalu, Spółka podjęła decyzję o dokonaniu w nim prac, w zakresie wskazanym we wniosku. W wyniku dokonanych prac nie doszło do zmiany przeznaczenia lokalu (lokal był wcześniej wykorzystywany również na cele biurowe). Zgodnie z zawartą umową najmu przedmiotowego lokalu, Spółka nie może żądać zwrotu poniesionych nakładów.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż Spółka poniosła wydatki na zaadaptowanie dzierżawionego lokalu dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem lokalu nie będącego jej własnością. Przy czym z przedstawionego zakresu wykonanych prac wynika, iż miały one charakter zarówno ulepszeniowy, jak i remontowy.

W związku z tym, iż nakłady jakie Spółka poniosła dotyczą dzierżawionego lokalu, wydatki z tego tytułu powinny być rozpatrywane w aspekcie art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. jako inwestycja w obcym środku trwałym.

Z kolei, jak wynika z art. 16g ust. 7 ww. ustawy, w przedstawionym stanie faktycznym do ustalenia wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym będzie miał zastosowanie art. 16g ust. 1 pkt 2, który stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

W myśl art. 16g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie wskazane w wniosku, a poniesione przez Spółkę wydatki dot. dzierżawionego lokalu biurowego, stanowią inwestycję w obcym środku trwałym. Na wartość początkową tej inwestycji będą składały się wszystkie poniesione wydatki, zarówno te o charakterze ulepszeniowym, jak i remontowym bowiem poprzez odpowiednie przystosowanie przedmiotowego lokalu do potrzeb najemcy, warunkowały one prowadzenie działalności w wynajmowanym przez Spółkę lokalu. Wydatki te były niezbędne, aby inwestycja w obcym środku trwałym była kompletna i zdatna do użytku, tym samym będą stanowiły element jej wartości początkowej.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika