możliwość wyłączenia z podstawy opodatkowania wartości darowizny przekazanej na rzecz parafii

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 04 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 06 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości wyłączenia z podstawy opodatkowania tym podatkiem wartości darowizny przekazanej na rzecz parafii ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości wyłączenia z podstawy opodatkowania tym podatkiem wartości darowizny przekazanej na rzecz parafii.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, planuje przekazać nieodpłatnie instytucji Kościoła, tj. Parafii, boisko wielofunkcyjne o nawierzchni z trawy syntetycznej z wyposażeniem oraz ogrodzeniem w formie darowizny (umowa darowizny). Spółka zamierza podpisać z Parafią umowę na realizację ww. zadania wraz z kosztorysem wstępnym zawierającym jego wartość oraz protokołem przekazania Spółce terenu pod budowę na czas wykonania zadania. Przekazanie boiska nastąpi w momencie sporządzenia protokołu odbioru. Podstawą będzie sporządzany kosztorys powykonawczy z wyceną darowizny i zawarcie umowy darowizny. Boisko będzie wykonane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i przekazane na cele określone w art. 38, 39 i 40 ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Polskiej Rzeczypospolitej, tj. na działalność charytatywno ? opiekuńczą Kościoła. Parafia przedstawiła Spółce oświadczenie, iż prowadzi działalność charytatywno ? opiekuńczą na podstawie ww. ustawy, z załączoną kopią dekretu o nadaniu Parafii samodzielnej osobowości prawnej oraz dekretu mianowania proboszcza.

Parafia, zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy, jako osoba prawna Kościoła, prowadzi działalność charytatywno ? opiekuńczą, w szczególności obejmującą zgodnie z art. 39 pkt 1, 3, 4, 5, 6 i 7 tej ustawy:

• prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki,
• organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa,
• organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzicom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
• prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
• udzielanie pomocy w zapewnieniu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie,
• krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających.
  
  

Parafia wykonuje działalność opiekuńczo ? charytatywną poprzez:

• przyjmowanie grup niepełnosprawnych oraz dzieci na letni, czy zimowy wypoczynek,
• zapewnienie schronienia i warunków bytowych dla bezdomnych, czy bezrobotnych rodzin, często z problemami zdrowotnymi, czy alkoholowymi,
• zapewnienie bezrobotnym pracy w gospodarstwie rolnym przy Parafii oraz angażowanie ich w ramach prowadzonej działalności charytatywnej,
• pomoc rodzinom wielodzietnym z Parafii oraz z poza Parafii,
• pomoc sportowo aktywnej młodzieży w Parafii ? udział i wyniki w Parafiadach.
  
  

Boisko będzie mieściło się na terenie Parafii i będzie służyło realizacji ? pod nadzorem proboszcza ? założonych celów prowadzonej bezsprzecznie działalności charytatywno ? opiekuńczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy darowizna na rzecz Parafii, której przedmiotem jest boisko wielofunkcyjne, przekazana na działalność charytatywno ? opiekuńczą realizowaną w ramach ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Polskiej Rzeczypospolitej (Rozdział 6, art. 38, 39 i 40), wyłączona jest z podstawy opodatkowania darczyńcy (Wnioskodawcy) podatkiem dochodowym zgodnie z art. 55 ust. 7 ww. ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje wprost odliczenia od podstawy opodatkowania darowizn na kościelną działalność charytatywno ? opiekuńczą. Podstawę do dokonania takich odliczeń stanowi przepis art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 29, poz. 154 ze zm.), który ma charakter szczególny wobec regulacji zawartych w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Na mocy art. 55 ust. 7 ww. ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym wyłączone są darowizny na kościelną działalność charytatywno ? opiekuńczą.

Warunkiem odliczenia takiej darowizny jest przedstawienie przez kościelną osobę prawną pokwitowania odbioru oraz, w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny, sprawozdania o przeznaczeniu jej na działalność charytatywno ? opiekuńczą. Limitem, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie są więc objęte darowizny na cele charytatywno ? opiekuńcze na rzecz kościelnych osób prawnych. Jednak jednym z warunków skorzystania z ulgi nielimitowanej jest odpowiednie zastosowanie się do art. 18 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który mówi, iż odliczenie darowizny wynikające z odrębnych ustaw stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna, dokumentem, z którego wynika wartość darowizny oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, przekazując darowiznę, której przedmiotem jest boisko wielofunkcyjne na rzecz Parafii, Spółka będzie mogła skorzystać z nielimitowanego odliczenia ww. darowizny od dochodu, przewidzianego przepisem art. 55 ust. 7 ww. ustawy kościelnej, jeśli spełnione zostaną poniższe warunki:

• przekazanie darowizny kościelnej osobie prawnej (w przedmiotowej sprawie Parafii), która prowadzi działalność charytatywno ? opiekuńczą,
• wydanie przez obdarowaną kościelną osobę prawną pokwitowania przyjęcia darowizny ? dokumentem tym będzie protokół odbioru boiska oraz umowa darowizny w formie pisemnej, z której będzie wynikała wartość darowizny skalkulowana na podstawie kosztorysu powykonawczego, podpisana przez osoby reprezentujące Wnioskodawcę oraz pełnomocnika Parafii, tj. księdza proboszcza,
• złożenie przez obdarowanego, w okresie 2 lat od otrzymania darowizny, sprawozdania o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno ? opiekuńczą.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, dalej ?ustawa o pdop?), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o pdop, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Zgodnie natomiast z art. 18 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Stosownie do art. 18 ust. 1c ww. ustawy. odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikające z odrębnych ustaw, stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 (art. 18 ust. 1k ww. ustawy).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 234, poz. 1536), działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 1 tej ustawy, działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy, sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1, obejmuje m.in. zadania w zakresie:

• pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób (pkt 1),
• działalności na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym (pkt 2),
• działalności charytatywnej (pkt 3),
• wypoczynku dzieci i młodzieży (pkt 15),
• działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3, w zakresie określonym w pkt 1-32 (pkt 23).
  
  

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.), osobami prawnymi są następujące terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła:

1. metropolie,
2. archidiecezje,
3. diecezje,
4. administratury apostolskie,
5. parafie.
   
   

Osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej (art. 38 ust. 1 ww. ustawy), którą wskazano w art. 39 tej ustawy.

W myśl tego przepisu, działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności:

1. prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki,
2. prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek,
3. organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa,
4. organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
5. prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
6. udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie,
7. krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających,
8. przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.
   
   

Zauważyć przy tym należy, iż wymieniony w tym przepisie katalog ma charakter jedynie przykładowy i ma on na celu wskazanie kierunków działań, jakie mogą podejmować kościelne osoby prawne. Oznacza to, że mogą być podejmowane także inne działania o charakterze charytatywno ? opiekuńczym.

Środki na realizację działalności charytatywno-opiekuńczej pochodzą w szczególności z spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych (art. 40 pkt 2 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 55 ust. 7 ww. ustawy, darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. W odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe.

Z powyższych przepisów wynika, iż co do zasady, wartość darowizn przekazywanych na cele działalności pożytku publicznego, o które można pomniejszyć podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jest limitowana i nie może przekraczać łącznie 10% dochodu. Jeden z wyjątków od powyższej zasady stanowią darowizny przekazane na rzecz kościelnych osób prawnych (w tym parafii) na cele prowadzonej prze nie działalności charytatywno ? opiekuńczej. Darowizny te podlegają w całości odliczeniu od uzyskanego dochodu. Przy czym, aby darowizny te mogły pomniejszyć podstawę opodatkowania darczyńca musi posiadać pokwitowanie odbioru darowizny od obdarowanego, a także w ciągu dwóch lat otrzymać sprawozdanie z przekazania przedmiotu darowizny na działalność charytatywno ? opiekuńczą.

Darowizna jest jedną z tzw. umów nazwanych, uregulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna polega na bezpłatnym, nieekwiwalentym świadczeniu darczyńcy kosztem swojego majątku i nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek dobra albo innego świadczenia w związku z przekazaną darowizną, ani w chwili jej dokonania, ani też w przyszłości. Jest zatem przesunięciem majątkowym dochodzącym do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Zwrot ?kosztem swego majątku? przesądza o tym, że spełnienie świadczenia ustalonego w umowie darowizny musi spowodować ubytek w majątku darczyńcy, co oznacza, iż majątek ten, bądź ulegnie zmniejszeniu, bądź też w wyniku dokonania darowizny nie powiększy się.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza wybudować boisko wielofunkcyjne na powierzonym mu przez Parafię na czas budowy terenie. Następnie boisko to zamierza przekazać Parafii w formie darowizny na cele prowadzonej przez Parafię działalności opiekuńczo ? charytatywnej. Od przedstawiciela Parafii otrzyma pokwitowanie przyjęcia darowizny, tj. protokół odbioru boiska wraz z umową darowizny, z której będzie wynikała wartość darowizny skalkulowana na podstawie kosztorysu powykonawczego. W okresie 2 lat od dnia dokonania darowizny Wnioskodawca otrzyma także sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno ? opiekuńczą.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli poniesione przez Wnioskodawcę nakłady na budowę wielofunkcyjnego boiska na powierzonym mu terenie mogą, w świetle przepisów Kodeksu cywilnego, niebędących przepisami prawa podatkowego i nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji, być przedmiotem umowy darowizny, to cała wartość przekazanej Parafii darowizny będzie pomniejszała podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych Wnioskodawcy, niezależnie od wysokości osiągniętego przez Niego dochodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 ? 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.