Czy w opisanym stanie faktycznym (winno być w zdarzeniu przyszłym) w chwili nieodpłatnego ustanowienia (...)

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego ustanowienia odrębnej własności nadbudowanego lokalu i wynikającej stąd zmiany proporcji udziału w częściach wspólnych nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka, będąca polskim rezydentem podatkowym, prowadzi m.in. działalność w zakresie handlu detalicznego w lokalu użytkowym stanowiącym odrębną nieruchomość, znajdującym się w pawilonie handlowym, mieszczącym dodatkowo dwa inne lokale stanowiące wyodrębnione nieruchomości, w których prowadzą działalność gospodarczą inne podmioty, niepowiązane ze Spółką. Lokal nabyto od gminy na odrębną własność wraz z udziałem wynoszącym 3537/1000 części w nieruchomości wspólnej, na którą składa się grunt i te części budynku i inne urządzenia, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli lokali. Taką częścią wspólną jest m.in. dach budynku, na którym za zgodą pozostałych właścicieli Spółka zamierza nadbudować - wyłącznie nad stanowiącą jej odrębną własność lokalem użytkowym - drugi lokal użytkowy z przeznaczeniem na prowadzenie w nim także działalności handlowej. Ponieważ budowa prowadzona będzie na części wspólnej (dach) a całość wydatków związanych z realizacją inwestycji poniesie Spółka, po ukończeniu inwestycji aktem notarialnym zostanie ustanowiona przysługująca Spółce odrębna własność nadbudowanego lokalu oraz - w związku ze zmianą proporcji powierzchni użytkowej w całym budynku stanowiącej własność poszczególnych właścicieli - zmieniona zostanie proporcja udziałów w prawie własności części wspólnej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym (winno być w zdarzeniu przyszłym) w chwili nieodpłatnego ustanowienia odrębnej własności nadbudowanego lokalu i wynikającej stąd zmiany proporcji udziału w częściach wspólnych nieruchomości powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia lub ewentualnie innego tytułu...

Zdaniem Spółki, w chwili nieodpłatnego ustanowienia odrębnej własności nadbudowanego lokalu i wynikającej stąd zmiany proporcji udziału w częściach wspólnych nieruchomości nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia ani z jakiegokolwiek innego tytułu. Z nieodpłatnym świadczeniem mamy do czynienia wyłącznie wtedy, gdy jedna ze stron czynności uzyskuje przysporzenie kosztem majątku stron pozostałych. W tym przypadku chodzi jedynie o prawne usankcjonowanie stanu faktycznego, w którym strona staje się prawnym właścicielem części nieruchomości, którą wyłącznie własnymi środkami wybudowała. Nie ma tu mowy o żadnym świadczeniu ze strony pozostałych właścicieli lokali użytkowych. Gdyby uznać, że dokonują oni świadczenia polegającego na przeniesieniu na naszą spółkę udziału w prawie własności dobudowanej części nieruchomości, należałoby najpierw stwierdzić, że wcześniej sami uzyskali nieodpłatne świadczenie w wyniku uzyskania udziału w prawie własności części nowego lokalu użytkowego, ale przecież takie stanowisko byłoby sprzeczne ze stanem faktycznym, gdyż tym podatnikom nie przysługuje w żaden sposób i w żadnym stopniu prawo dysponowania tym lokalem. Z nieodpłatnym świadczeniem mielibyśmy do czynienia w sytuacji odwrotnej, tj. gdyby nasza spółka poniosła koszty rozbudowy budynku, po czym pozostali właściciele lokali w budynku uzyskaliby nieodpłatnie prawo (choćby ułamkowe) własności w nowopowstałym lokalu użytkowym, lub choćby tylko prawo dysponowania tym lokalem, np. dla prowadzenia własnej działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym, w tym pozarolniczej działalności gospodarczej. Także przyszły wzrost udziału w częściach wspólnych nieruchomości nie powoduje, zdaniem Spółki, uzyskania nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wzrost tego udziału nie rodzi bowiem de facto żadnych korzyści po naszej stronie, trudno bowiem wywodzić o powstaniu korzyści w związku z większym udziałem w prawie własności dachu, instalacji znajdujących się w budynku, klatek schodowych czy piwnic. Sytuacja jest nawet odwrotna: de facto ze wzrostem tego udziału we własności rośnie udział w partycypacji w kosztach remontów i konserwacji tych elementów nieruchomości. Pozostali współwłaściciele części wspólnych nie wyzbywają się przy tym na naszą rzecz żadnych przysługujących im praw związanych z tymi częściami. Każdy ze współwłaścicieli bowiem, niezależnie od udziału procentowego w prawie własności, ma prawo do wspólnego użytkowania części wspólnych na równi ze wszystkimi pozostałymi współwłaścielami. Nie tylko spadek takiego udziału np. z 40 do 30%, lecz nawet do 1% nie spowodowałby po stronie tych pozostałych współwłaścicieli utraty lub choćby ograniczenia prawa do korzystania z tych części wspólnych. Z tego też powodu nie spadnie wartość rynkowa nieruchomości stanowiących własność pozostałych właścicieli lokali, podobnie jak wzrost wartości nieruchomości będzie rezultatem wyłącznie zwiększenia powierzchni użytkowej stanowiącej naszą własność odrębną a nie będącego jego pochodną wzrostu udziału w części wspólnej. Ten udział nie ma samodzielnej wartości, gdyż zawsze jest jedynie pochodną własności odrębnej i nie występuje w takich sytuacjach samodzielnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., zwana dalej ?updop?), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie w/w art. 12 ust. 1 pkt updop można stwierdzić, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej, a więc takie którymi może ona swobodnie rozporządzać jak własnymi.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, przychód stanowi w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (?).

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem ?otrzymane nieodpłatne rzeczy i świadczenia?, ograniczając się jedynie do wskazania w ustawie sposobu i kryteriów ustalania ich wartości. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego, a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Wobec braku definicji pojęcia ?świadczenie nieodpłatne? w prawie podatkowym, należy przyjąć, poprzez odniesienie do prawa cywilnego, że podmiot, który je otrzymuje osiąga korzyść kosztem innego podmiotu, nie będąc jednocześnie zobowiązanym do odpłatności lub innego świadczenia wzajemnego.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca dokona nadbudowy nad będącym jego własnością lokalem użytkowym. W wyniku inwestycji budowlanej stanie się właścicielem drugiego lokalu użytkowego oraz zwiększeniu ulegnie jego udział w nieruchomości gruntowej oraz częściach wspólnych budynku, jako członka wspólnoty lokali użytkowych.

Zasady funkcjonowania wspólnot reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994r o własności lokali (Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z jej art. 3 ust. 1, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Nieruchomość wspólną stanowią grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali). Udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.

Jak wynika z powyższego, właściciel odrębnego lokalu, jest jednocześnie współwłaścicielem nieruchomości wspólnej. Prawo własności lokalu oraz związane z nim prawo współwłasności nieruchomości wspólnej nie mogą być przedmiotem odrębnego obrotu prawnego. Udział w nieruchomości wspólnej nie może być zatem zbyty odrębnie od prawa własności lokalu użytkowego. Posiada charakter prawa akcesoryjnego do prawa własności lokalu. Powinien zatem dzielić skutki podatkowe właściwe dla lokalu użytkowego. Nabycie przez Wnioskodawcę prawa własności nowowybudowanego lokalu użytkowego nie spowoduje powstania przychodu. Identycznie, na skutek zmiany proporcji udziałów w nieruchomości gruntowej oraz częściach wspólnych budynku, również nie zostanie wygenerowany przychód podatkowy.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.