Czy sprzedaż towarów handlowych, pochodzących z darowizny na cele kultu religijnego z założeniem (...)

UZASADNIENIE

W dniu 06 września 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego przez kościelną osobę prawną z tytułu sprzedaży towarów handlowych pochodzących z darowizny.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 01 października 2010 r. Znak IBPBI/2/423-1137/10/PC wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 20 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podmiot posiada status kościelnej osoby prawnej. Otrzymał darowiznę na cele kultu religijnego w postaci towarów handlowych. Aby cel darowizny został osiągnięty konieczna jest sprzedaż ww. towarów handlowych z przeznaczeniem pozyskanych ze sprzedaży środków finansowych na cele kultu religijnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż towarów handlowych, pochodzących z darowizny na cele kultu religijnego z założeniem przeznaczenia uzyskanych środków finansowych również na cele kultu religijnego, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z późn. zm., w oparciu ustalenia art. 17 ust. 1 pkt 4a dochody kościelnej osoby prawnej uzyskane ze sprzedaży darowanych towarów handlowych są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 ze zm.) majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust 2-6. Wnioskodawca zatem jako kościelna osoba prawna podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr. 54, poz. 654 ze zm.) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności ? w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odnowy kościołów oraz kaplic, adaptacje innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1a powołanej ustawy, zwolnienie, o którym mowa powyżej nie dotyczy m.in dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach, natomiast na podstawie art. 17 ust. 1b, zwolnienie, o którym mowa, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i ? bez względu na termin ? wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

W związku z powyższym art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, reguluje zwolnienie bezwarunkowe dotyczące dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej. Za działalność statutową, zgodnie z unormowaniem § 1 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 137, poz. 1539 ze zm.), uznaje się działalność jednostki niemającą charakteru działalności gospodarczej, określoną przepisami prawa i jej statutem. Natomiast przez pojęcie ?działalność gospodarcza? w myśl art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.

Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zwodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny rachunek lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność ? do przedsiębiorców. Przywileje podatkowe wynikające z tego przepisu będą więc dotyczyły tylko dochodów kościelnej osoby prawnej z takiej działalności niegospodarczej, która znajduje odzwierciedlenie w prawie wewnętrznym danego kościoła, jednak cel na jaki zostaną przeznaczone i wydatkowane środki nie ma żadnego wpływu na zakres zwolnienia.

Natomiast zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter warunkowy co oznacza, że dochody kościelnych osób prawnych z innej działalności niż niegospodarcza działalność statutowa będą wolne od podatku tylko z części przeznaczonej i wydatkowanej na cele wymienione w tym przepisie. W świetle powyższych przepisów dochody z każdej działalności wynikającej z istoty funkcjonowania Wnioskodawcy nie będącej działalnością gospodarczą (działalność statutowa) korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Natomiast dochody z pozostałej działalności kościelnych osób prawnych są zwolnione z podatku dochodowego tylko, jeżeli zostaną przeznaczone na cele wymienione w pkt 4a lit. b powyżej cytowanego przepisu art. 17.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca, jako kościelna osoba prawna otrzymał darowiznę na cele kultu religijnego w postaci towarów handlowych. Aby cel darowizny został osiągnięty konieczna jest sprzedaż ww. towarów handlowych z przeznaczeniem pozyskanych ze sprzedaży środków finansowych na cele kultu religijnego.

W związku z powyższym dochód uzyskany przez Wnioskodawcę będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednak wyłącznie w części przeznaczonej i wydatkowanej na cele jednostki organizacyjnej, które są tożsame z celami wskazanymi w ww. przepisie. Dochód uzyskany z działalności gospodarczej, przeznaczony i wydatkowany na inne cele niż określone w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b podlegał będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.