Czy w zaistniałej sytuacji w dacie ujęcia kosztu w księgach rachunkowych będzie kosztem podatkowym?

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z remontem budynku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2011 r. Bank poniósł koszty związane z przeprowadzonym remontem budynku. Poniesione nakłady obejmowały remont elewacji, remont dachu, osuszanie murów podpiwniczenia zgodnie z decyzją z dnia 14 marca 2011 r. Urzędu Miasta oraz pozwoleniem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 08 grudnia 2010 r. późniejszymi zmianami. Ogólny koszt remontu wyniósł około 870.000,00 złotych.

Powołując się na jedną z najistotniejszych zasad rachunkowości - zasadę współmierności przychodów i kosztów (art. 6 ust. 2 u.o.r.), oraz art. 39 i art. 41 u.o.r. Zarząd Banku Uchwałą podjął decyzję o rozliczaniu remontu poprzez rozliczenia międzyokresowe kosztów polegającym na rozliczeniu kwoty 600.000,00 przez 48 miesięcy począwszy od stycznia 2012 r. zaliczając do kosztów bilansowych kwotę 12.500,00 miesięcznie. Pozostałą część poniesionych kosztów remontu do kosztów 2011 r.

Powołując się na ustawę o podatku od osób prawnych z dnia 15 luty 1992 r. w świetle obowiązującego od 1 stycznia 2007 r. przepisu art. 15 ust. 4d i 4e u.p.d.o.p. koszty pośrednie są uznawane za koszt podatkowy w dacie ich poniesienia, czyli w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji w dacie ujęcia kosztu w księgach rachunkowych będzie kosztem podatkowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, wg zasad obowiązujących od dnia 1 stycznia 2007 r., koszty pośrednie w przypadku Wnioskodawcy koszty remontu, zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e u.p.d.o.p będą uznawane za koszt podatkowy w dacie ich poniesienia, czyli w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) tj. w 2011 r. kwota 270.000,00 zł, a począwszy od stycznia 2012 r. przez 4 lata miesięcznie po 12.500,00 zł, aż do całkowitego rozliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. określanej w dalszej części skrótem ?ustawa o pdop?), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą oraz nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki zarówno bezpośrednio związane z przychodami, które Wnioskodawca osiąga jako podmiot gospodarczy, a także wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie.

Natomiast przepis art. 15 ust. 4 ustawy o pdop stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c ustawy).

Kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, reguluje przepis art. 15 ust. 4d ustawy o pdop, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zatem ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego.

Powyższa regulacja art. 15 ust. 4e ustawy o pdop oznacza, że poniesienie kosztu, a więc możliwość uznania go za koszt podatkowy, jest uzależnione od jego zaksięgowania (ujęcia w księgach rachunkowych). Zasady księgowania kosztów określone zostały w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w 2011 r. Bank poniósł koszty związane z przeprowadzonym remontem budynku. Zarząd Banku podjął decyzję o rozliczaniu remontu poprzez rozliczenia międzyokresowe kosztów polegającym na rozliczeniu kwoty 600.000,00 zł przez 48 miesięcy począwszy od stycznia 2012 r. zaliczając do kosztów bilansowych kwotę 12.500,00 zł miesięcznie. Pozostałą część poniesionych kosztów remontu tj. 270.000,00 zł do kosztów 2011 r.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca, dla celów bilansowych koszty remontu budynku rozlicza w czasie, to powinien je w tym samym czasie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Co do zasady, stanowi o tym art. 15 ust. 4e ustawy o pdop.

Stanowisko Banku, iż koszty remontu będą uznawane za koszty podatkowe w dacie ich poniesienia, czyli w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.