Czy rozwiązanie opisanych powyżej odpisów aktualizujących wartość należności w związku z otrzymaniem (...)

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości powstania przychodu w związku z rozwiązaniem odpisów aktualizujących.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 września 2010r. Znak: IBPBI/2/423-948/10/JD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 14 września 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka otrzymała aportem od firmy X zorganizowaną część przedsiębiorstwa (zwaną dalej: ZCP) w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązki związane z działalnością ZCP. Wraz z przejętymi różnorakimi składnikami majątkowymi związanymi z działalnością ZCP w firmie X do Spółki trafiły również należności handlowe związane z działalnością ZCP. W interpretacji IBRBI/2/423-1068/09/PP z dnia 8 grudnia 2009 roku Minister Finansów stwierdził, iż otrzymanie zapłaty za przedmiotowe wierzytelności stanowi przychód.

Zgodnie z aktem notarialnym Spółka otrzymała należności wykazane w tymże akcie w wartości księgowej oraz w wartości nominalnej. Wartość księgowa wierzytelności różni się od wartości nominalnej o wartość utworzonych odpisów aktualizujących.

Status otrzymanych wierzytelności w firmie X wnoszącej aport był różny.

Generalnie otrzymane wierzytelności dzieliły się na następujące grupy:

1. wierzytelności uznane w firmie X za przychód należny nie objęte odpisem aktualizującym,
2. wierzytelności uznane w firmie X za przychód należny objęte odpisem aktualizującym nie uznanym za koszty uzyskania przychodu w firmie X,
3. wierzytelności uznane za przychód podatkowy w firmie X objęte odpisem aktualizującym uznanym w firmie X za koszt uzyskania przychodu.
   
   

Część z powyżej opisanych wierzytelności zawiera podatek od towarów i usług, w związku z powyższym ich kwota uznana za przychód należny w firmie X jest mniejsza od ich wartości nominalnej o wartość podatku VAT.

W zakresie należności z pkt 1, ich wartość księgowa równa jest ich wartości nominalnej. Natomiast w zakresie należności opisanych w pkt 2 oraz pkt 3 ich wartość księgowa jest niższa od ich wartości nominalnej.

Cała wartość nominalna wierzytelności otrzymanych aportem została odniesiona na kapitał własny.

Odpisy aktualizujące należności opisane w pkt 1 i 2 nie zostały wprost wymienione w akcie notarialnym. W akcie notarialnym zawarto jednak informację o wartości księgowej oraz wartości nominalnej wnoszonych aportem należności. W związku z przejętym aportem przedmiotowych należności Spółka utworzyła w ciężar kapitału własnego odpisy aktualizujące wymienione w pkt 2 i 3 należności.

Utworzenie przedmiotowych odpisów wiązało się z obowiązującymi w Spółce zasadami rachunkowości identycznymi jak w Spółce X. Przedmiotowe odpisy nie stanowiły więc w Spółce kosztu uzyskania przychodu.

Spółka nie jest następcą prawnym, w rozumieniu ordynacji podatkowej, Spółki X wnoszącej aportem zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Aktualnie Spółka otrzymuje zapłaty za przedmiotowe wierzytelności. Wszystkie opisane powyżej wierzytelności udokumentowane są fakturami VAT wystawionymi przez Spółkę X.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy rozwiązanie opisanych powyżej odpisów aktualizujących wartość należności w związku z otrzymaniem zapłaty stanowić będzie po stronie Spółki przychód podlegający opodatkowaniu...

Zdaniem Spółki, nie może dwa razy powstać przychód podatkowy z tego samego tytułu, jeśli więc zgodnie z powołaną w stanie faktycznym interpretacją otrzymanie zapłaty stanowi przychód podatkowy, to nie może drugi raz stanowić przychodu podatkowego rozwiązanie odpisu aktualizującego przedmiotową wierzytelność.

Na uwadze należy mieć również fakt, iż przedmiotowe odpisy aktualizujące należności nie zostały uznane przez Spółkę za koszt podatkowy. W związku z powyższym na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, równowartość tych odpisów nie będzie stanowić przychodu podatkowego w związku z ustaniem przyczyn dla których dokonano odpisu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodem jest równowartość odpisów aktualizujących wartość należności, uprzednio zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku ustania przyczyn, dla których dokonano tych odpisów.

Wnioskując a contrario stwierdzić należy, że rozwiązane odpisy aktualizujące, których nie zaliczono do kosztów uzyskania przychodów nie stanowią przychodu podatkowego.

Ze stanu faktycznego wynika, że odpisy aktualizujące, których dotyczy wniosek nie były przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, odpisy aktualizujące, których rozwiązanie nastąpiło w związku z ustaniem przyczyn dla których odpisy te ustanowiono, nie będą powiększać przychodu podatkowego.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.