Czy przeniesienie na rzecz Wspólnika własności Udziałów z tytułu wynagrodzenia za Umorzenie spowoduje (...)

Czy przeniesienie na rzecz Wspólnika własności Udziałów z tytułu wynagrodzenia za Umorzenie spowoduje powstanie dla Spółki przychodu z tytułu odpłatnego zbycia praw majątkowych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. BKIP 15 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych umorzenia udziałów za wynagrodzeniem ustalonym w formie niepieniężnej ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych umorzenia udziałów za wynagrodzeniem ustalonym w formie niepieniężnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

W związku z planowaną zmianą struktury własności, Spółka planuje w najbliższym czasie umorzyć część udziałów należących do wspólnika będącego osobą fizyczną (dalej: ?Wspólnik'). Umorzenie udziałów (?Umorzenie') odbędzie się w trybie przewidzianym w art. 199 Kodeksu spółek handlowych (dalej: ?KSH') w trybie umorzenia przymusowego lub automatycznego. Planowane Umorzenie udziałów nastąpi z czystego zysku, bez obniżenia kapitału zakładowego Spółki lub z obniżeniem kapitału zakładowego. Z uwagi na fakt, iż Spółka w chwili Umorzenia może nie dysponować wystarczającą ilością gotówki niezbędną do wypłaty wynagrodzenia na rzecz Wspólnika z tytułu Umorzenia Spółka rozważa możliwość wypłaty Wspólnikowi wynagrodzenia w formie niepieniężnej w postaci posiadanych przez Spółkę udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: ?Udziały'). Wynagrodzenie to może być określone od początku w formie niepieniężnej - w formie Udziałów lub też zostać określone w tej formie w czasie późniejszym w wyniku zastosowania instytucji datio in solutum określonej w art. 453 Kodeksu cywilnego (dalej: ?KC'). Wartość rynkowa tak przekazanych Udziałów będzie stanowić równowartość wynagrodzenia należnego Wspólnikowi z tytułu Umorzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie na rzecz Wspólnika własności Udziałów z tytułu wynagrodzenia za Umorzenie spowoduje powstanie dla Spółki przychodu z tytułu odpłatnego zbycia praw majątkowych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie na Wspólnika prawa własności Udziałów z tytułu wynagrodzenia za Umorzenie nie spowoduje po stronie Spółki powstania przychodu z odpłatnego zbycia praw majątkowych, o którym mowa w art. 14 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 UPDOP.

Powyższe wynika wprost z art. 12 ust. 4 pkt 3 UPDOP zgodnie, z którym umorzenie udziałów nie stanowi przychodu dla spółki, której udziały są umarzane. Ustawodawca nie rozróżnia w tej mierze umorzenia odpłatnego od nieodpłatnego, obejmując dyspozycją tego przepisu wszystkie przypadki umorzenia udziałów.

Należy zaznaczyć, iż instytucja umorzenia udziałów, uregulowana w art. 199 KSH, ma na celu prawne unicestwieniu udziałów. W ocenie Spółki brak jest podstaw do identyfikowania po stronie Spółki przychodu z tytułu umorzenia jej udziałów, gdyż umorzenie udziałów nie będzie się wiązać z wystąpieniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego po stronie Spółki. Wręcz przeciwnie, w wyniku umorzenia udziałów dojdzie do zmniejszenia kapitału zakładowego i/lub zapasowego Spółki i powstania zobowiązania wobec Wspólnika do zapłaty wynagrodzenia z tytułu Umorzenia.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 199 § 1 KSH udziały mogą być umarzane za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziałów przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe i automatyczne). Przepisy KSH przewidują, iż umorzenie udziałów może nastąpić jedynie wówczas, gdy możliwość taką przewiduje umowa spółki. Umorzenie następuje na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników (umorzenie dobrowolne i przymusowe) lub bezpośrednio w oparciu o postanowienia umowy spółki, bez potrzeby podejmowania uchwały zgromadzenia wspólników (umorzenie automatyczne).

W wypadku dokonywania umorzenia przymusowego i automatycznego minimalne wynagrodzenie przypadające wspólnikowi z tytułu umorzenia udziałów musi stanowić, co najmniej równowartość aktywów netto przypadających na umorzone udziały. Jednocześnie, przepisy KSH nie regulują w jakiej formie powinno być wypłacane wspólnikom wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziałów. Kwestia czy wynagrodzenie to zostanie wypłacone w formie pieniężnej czy też w formie rzeczowej (np. przez przeniesienie własności udziałów) została pozostawiona woli udziałowców, znajdującej wyraz w umowie spółki oraz uchwale zgromadzenia wspólników.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w doktrynie (tak m.in. K. Kohutek, M. Olczyk, A. Rachwał, M. Rusinek, M Spyra w komentarzu do art. 199 Kodeksu spółek handlowych, pub. Lex Omenga) jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych (m.in. w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 25 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Po 251/10 oraz w wyroku WSA w Łodzi w wyroku z dnia 3 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Po 251/10).

W związku powyższym, w ocenie Spółki nie ma podstaw do różnicowania sytuacji, w której wynagrodzenie z tytułu przymusowego lub automatycznego umorzenia udziałów zostało określone w formie pieniężnej, w formie rzeczowej lub też wynagrodzenie to określone początkowo w formie pieniężnej zostało następnie zrealizowane, za zgodą Wspólnika, w formie rzeczowej w wyniku zastosowania instytucji datio in solution uregulowanej w art. 453 KC (tak też WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 9 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Po 220/11).

Kwota wynagrodzenia, jaką Spółka jest zobowiązana wypłacić Wspólnikowi z tytułu Umorzenia, pozostanie bowiem niezmienna, bez względu na to czy wypłata nastąpi w wyniku świadczenia rzeczowego (przeniesienia własności Udziałów) czy też w pieniądzu. W tym względzie inny będzie jedynie rodzaj aktywów zaangażowanych w rozliczenie dokonywane między Spółką, a Wspólnikiem.

Powyższa argumentacja pozostaje aktualna także w razie skorzystania z instytucji datio in solutum. W razie, bowiem ewentualnej późniejszej zmiany sposobu wypłaty wynagrodzenia za Umorzenie dojdzie jedynie do zmiany formy wykonania istniejącego po stronie Spółki zobowiązania. Nie ulega jednak wątpliwości, iż na skutek przeniesienia własności Udziałów dojdzie do zaspokojenia roszczenia Wspólnika i wygaśnięcia zobowiązania Spółki. W tym względzie instytucja datio in solutum różni się od instytucji zwolnienia z długu, przy której nie dochodzi do zaspokojenia wierzyciela (tak też WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 25 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/ Wr 1294/10).

W ocenie Spółki wypłata wynagrodzenia za Umorzenie w formie niepieniężnej w postaci przeniesienia Udziałów nie może być również utożsamiana z dokonaniem przez Spółkę odpłatnego zbycia Udziałów na rzecz Wspólnika.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 UPDOP przychodem z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest z zastrzeżeniem ust 4 i 5, ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Należy uznać, iż przesłanką powstania przychodu, o którym mowa w art. 14 UPDOP jest zatem zaistnienie zdarzenia w postaci odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych.

W ocenie Spółki w przypadku wypłaty wynagrodzenia z tytułu Umorzenia w postaci niepieniężnej, tj. w formie przeniesienia własności Udziałów, nie można mówić o odpłatnym ich zbyciu.

Zgodnie z ugruntowaną już linią orzecznictwa sądów administracyjnych, przez odpłatne zbycie należy rozumieć sytuację, w której podmiot przenoszący własność rzeczy lub praw majątkowych w zamian otrzymuje ekwiwalent w postaci korzyści majątkowej. Aby zatem mówić o odpłatnym zbyciu powinno nastąpić świadczenie wzajemne nabywcy rzeczy lub praw na rzecz zbywcy. Z tego też względu podstawową formą odpłatnego zbycia jest sprzedaż i zamiana (tak m.in. NSA w wyroku z dnia 14 stycznia 2011 r. sygn. akt IIFSK 1547/09). Z powyższego można wyprowadzić wniosek, iż odpłatne zbycie stanowi dwustronną i konsensualną czynność prawną powstałą w wyniku zawarcia umowy cywilnoprawnej.

Tymczasem, tytułem uzyskania wynagrodzenia przez Wspólnika nie będzie umowa cywilnoprawna, lecz uchwała walnego zgromadzenia wspólników podjęta w oparciu o odpowiednie zapisy umowy Spółki oraz postanowienia KSH. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Spółka zamierza wykonać istniejące po jej stronie zobowiązanie polegające na wypłacie wynagrodzenia z tytułu Umorzenia na podstawie jednostronnej czynności prawnej, której nie będzie towarzyszyć żadne ekwiwalentne świadczenie ze strony Wspólnika. W konsekwencji charakter operacji Umorzenia za wynagrodzeniem wskazuje, iż wydanie Udziałów z tytułu wypłaty wynagrodzenia za Umorzenie nie może być traktowane, na równi z ich odpłatnym zbyciem (tak też: WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 17 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Po 102/11).

Reasumując w ocenie Spółki wypłata wynagrodzenia z tytułu Umorzenia w formie przeniesienia własności Udziałów nie będzie powodować powstania po stronie Spółki przychodu podatkowego. Na powyższe wskazuje zarówno charakter prawny instytucji umorzenia udziałów, która jak wykazano powyżej nie może być utożsamiana z odpłatnym zbyciem praw majątkowych, jak i brak rozróżnienia przez prawodawcę sposobu opodatkowanie umorzenia udziałów w zależności od formy wypłaty wynagrodzenia z tego tytułu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań (art. 12 ust. 1 pkt 1 - 3 powołanej ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Jednym z przepisów o charakterze szczególnym w stosunku do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest art. 14. W myśl ust. 1 tego artykułu, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie - jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Użyte przez ustawodawcę pojęcie ?odpłatnego zbycia? obejmuje zarówno klasyczną sprzedaż, czyli zobowiązanie się zbywcy do przeniesienia na nabywcę prawa własności rzeczy lub prawa majątkowego w zamian za zobowiązanie się nabywcy do zapłaty ceny ustalonej przez strony w umowie, jak i czynności prawne o podobnym charakterze (zamiana, inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych). W szczególności, posługując się terminem ?wartość wyrażona w cenie?, przepisy nie przesądzają o dopuszczalnej formie zapłaty tej należności. Może ona nastąpić zarówno w pieniądzu, jak i w innej postaci, np. w formie zwolnienia zbywającego z ciążących na nim zobowiązań wobec nabywcy lub przeniesienia na niego prawa własności rzeczy. Każde z wymienionych rozwiązań będzie prowadziło do uiszczenia ?ceny? zbywanej rzeczy lub prawa majątkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka planuje w najbliższym czasie umorzyć część udziałów należących do wspólnika będącego osobą fizyczną. Umorzenie udziałów odbędzie się w trybie przewidzianym w art. 199 Kodeksu spółek w trybie umorzenia przymusowego lub automatycznego. Planowane umorzenie udziałów nastąpi z czystego zysku, bez obniżenia kapitału zakładowego Spółki lub z obniżeniem kapitału zakładowego. Z uwagi na fakt, iż Spółka w chwili umorzenia może nie dysponować wystarczającą ilością gotówki niezbędną do wypłaty wynagrodzenia na rzecz wspólnika z tytułu umorzenia Spółka rozważa możliwość wypłaty wspólnikowi wynagrodzenia w formie niepieniężnej w postaci posiadanych przez Spółkę udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wynagrodzenie to może być określone od początku w formie niepieniężnej - w formie udziałów lub też zostać określone w tej formie w czasie późniejszym w wyniku zastosowania instytucji datio in solutum określonej w art. 453 Kodeksu cywilnego. Wartość rynkowa tak przekazanych udziałów będzie stanowić równowartość wynagrodzenia należnego wspólnikowi z tytułu umorzenia.

Umarzanie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością stanowi odrębną instytucję prawa prywatnego, uregulowaną przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 199 § 1 ww. ustawy, udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki. Ponadto umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział (art. 199 § 2 zdanie pierwsze tej ustawy). W myśl art. 199 § 4 tej ustawy, umowa spółki może stanowić, że udział ulega umorzeniu w razie ziszczenia się określonego zdarzenia bez powzięcia uchwały zgromadzenia wspólników. Stosuje się wówczas przepisy o umorzeniu przymusowym.

Jeżeli zgromadzenie wspólników podejmuje uchwałę w sprawie umorzenia, to powinno w niej określić jego warunki, a w szczególności podstawę prawną umorzenia oraz wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Bezpośrednim skutkiem umorzenia jest zmniejszenie łącznej wartości nominalnej posiadanych przez wspólników udziałów. Zasadą jest, że umorzenie udziału odbywa się za wynagrodzeniem. Jak wyżej zostało powiedziane, można rozróżnić umorzenie udziałów (akcji) dobrowolne, umorzenie przymusowe oraz tzw. umorzenie automatyczne. Kryterium stanowi tu potrzeba (lub jej brak) uzyskania zgody wspólnika, którego udział ma zostać umorzony. Z punktu widzenia odpłatności umorzenia można rozróżnić umorzenie nieodpłatne i umorzenie za wynagrodzeniem.

W przypadku umorzenia przymusowego, wynagrodzenie nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników (art. 199 § 2 zdanie drugie Kodeksu spółek handlowych).

Na gruncie Kodeksu spółek handlowych nie uregulowano kwestii formy wynagrodzenia za zbywane przez udziałowca udziały. Wydaje się, że dopuszczalna jest wypłata wynagrodzenia zarówno w formie gotówkowej, jak i bezgotówkowej.

Należy jednak zauważyć, że zapłata wynagrodzenia w formie pieniężnej i niepieniężnej ma odrębny charakter, w szczególności prowadzi do odrębnych zmian w majątku spółki kapitałowej.

Zapłata wynagrodzenia ustalonego w formie pieniężnej prowadzi bowiem do przekazania środków pieniężnych w wartości nominalnej odpowiadającej ustalonej wartości wynagrodzenia. Przekazywane na rzecz wspólnika środki pieniężne zostały uprzednio odpowiednio ujęte (jako przychody albo przysporzenia niestanowiące przychodu) ? w tej samej wartości nominalnej ? dla celów rozliczeń podatkowych spółki jako wartości wchodzące do jej majątku.

Uregulowanie wynagrodzenia w formie niepieniężnej ? tj. w formie przeniesienia własności środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych lub udziałów i papierów wartościowych - polega natomiast na przeniesieniu na rzecz udziałowca składników majątku, których wartość odpowiada ustalonej wartości wynagrodzenia, ale których uprzednie wejście do majątku spółki (poprzez nabycie, objęcie albo wytworzenie) wiązało się z poniesieniem kosztu, który nie musi odpowiadać wartości rynkowej tych składników na dzień przekazania udziałowcowi. Gdyby zatem spółka zdecydowała się najpierw dokonać zbycia tych składników majątkowych, a następnie przekazać uzyskane z tej transakcji środki pieniężne na rzecz udziałowca - jako wynagrodzenie za nabycie udziałów w celu ich umorzenia, uzyskałaby przychód ze zbycia tych składników, prawo do ujęcia jako koszty uzyskania przychodów ze zbycia nierozliczonych podatkowo kosztów ich nabycia, objęcia albo wytworzenia oraz poniosła niestanowiący kosztu podatkowego wydatek na zapłatę wynagrodzenia. W konsekwencji, spółka osiągnęłaby dochód albo poniosła stratę na transakcji zbycia składników majątku.

Oceniając charakter nabycia udziałów za wynagrodzeniem w formie niepieniężnej (przy czym bez znaczenia pozostaje fakt czy wynagrodzenie określone będzie od początku w formie niepieniężnej czy też zostanie określone w tej formie w terminie późniejszym w wyniku zastosowania instytucji datio in solutum określonej w art. 453 Kodeksu cywilnego), należy zauważyć, że także w tym przypadku spółka niejako decyduje się na zbycie składników majątku na rzecz udziałowca w zamian za cenę odpowiadająca wartości ustalonego wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów. Wobec powyższego, uzasadnionym jest rozpoznanie w takiej sytuacji po stronie spółki przychodu ze zbycia rzeczy lub prawa majątkowego, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychodem tym będzie wartość ustalonego wynagrodzenia. Jednocześnie, w związku z odpłatnym zbyciem składników majątkowych spółka będzie mogła rozliczyć nieuwzględnione dotąd w jej rozliczeniach podatkowych koszty ich nabycia, objęcia (art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy).

Co do zasady, spółka kapitałowa wypłacająca wynagrodzenie na rzecz udziałowca z tytułu umorzenia udziałów, nie uzyskuje przychodów. W szczególności, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisu, który dotyczyłby bezpośrednio takiej sytuacji. Niemniej jednak, w przypadku, gdy wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziałów jest ustalone w formie niepieniężnej, transakcja dokonywana pomiędzy spółką a udziałowcem odpowiada odpłatnemu zbycia rzeczy lub praw majątkowych - jest zatem objęta zakresem zastosowania art. 14 ust. 1 tej ustawy.

Mając na uwadze powyższe uregulowania oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy ? przeniesienie na udziałowca udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością będącej własnością Spółki w ramach wynagrodzenia z tytułu nabycia własnych udziałów w celu ich umorzenia, skutkuje powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w zakresie skutków podatkowych umorzenia udziałów za wynagrodzeniem ustalonym w formie udziałów lub też określone w tej formie w czasie późniejszym w wyniku zastosowania instytucji datio in solutum określonej w art. 453 Kodeksu cywilnego ? jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ustosunkowując się natomiast do powołanych przez Spółkę wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, stwierdzić należy, iż nie mają one charakteru bezwzględnie wiążącego. Wyroki te zapadły w konkretnej sprawie i są wiążące jedynie w tej sprawie (art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Poza tym tut. Organ nie podziela stanowisk w nich wyrażonych, czemu dał wyraz w niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika