Czy w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym koszty związane z zawarciem umowy najmu samochodów (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 13 grudnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za najem samochodów osobowych w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu (zdarzenie przyszłe) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za najem samochodów osobowych w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Polski, której całość dochodów podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: ?CIT?) w Polsce. Działalność gospodarcza Spółki obejmuje swoim zakresem m.in. produkcję części i akcesoriów do pojazdów samochodowych i ich silników, wyrobów z gumy i z tworzyw sztucznych. Spółka posiada kilka zakładów produkcyjnych położonych w Polsce.

W związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, jej pracownicy często muszą przemieszczać się między zakładami produkcyjnymi - obywają podróże służbowe lub podróżują między wyznaczonymi miejscami świadczenia pracy. W obu przypadkach pracownicy Spółki podróżują w celu wykonania ciążących na nich obowiązków służbowych. Ponadto w związku z tym, że Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, jej pracownicy często odbywają zagraniczne podróże, których cel jest związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

W ramach opisanych powyżej podróży pracownicy Spółki będą często korzystać z wynajmowanych przez Spółkę samochodów osobowych (tj. pojazdów niestanowiących składników majątku Spółki). Wynajmujący samochody osobowe wystawi na Spółkę faktury, Spółka będzie ponosić ekonomiczny koszt wynajmu samochodów. Zdarzyć się mogą sytuacje, w których z uwagi na to, że pracownik na miejscu bezpośrednio dopełni formalności związanych z najmem samochodu, pokryje on chwilowo koszty najmu samochodu z własnej kieszeni. Zawsze jednak w takiej sytuacji otrzyma od Spółki zwrot tych kosztów i to Spółka jako nabywca usługi poniesie ostatecznie koszt najmu samochodu osobowego.

Z tytułu najmu samochodów wykorzystywanych przez pracowników Spółki w ramach realizacji ich obowiązków służbowych Spółka będzie ponosić dwa rodzaje kosztów:

• związane z zawarciem umowy najmu samochodu (czynsz najmu) oraz
• związane z fizycznym używaniem samochodu takie jak np.: koszty myjni, koszty paliwa, opłaty za parkingi, autostrady etc.
  
  

Spółka będzie prowadzić ewidencję przebiegu wynajmowanych samochodów, o której mowa w art. 16 ust. 5 ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym koszty związane z zawarciem umowy najmu samochodów osobowych (koszty czynszu najmu), ponoszone przez Spółkę, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości, tj. bez ograniczenia do wysokości limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT? (zdarzenie przyszłe)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty najmu samochodów osobowych które będą ponoszone przez Spółkę w związku z podróżami pracowników wykonujących swoje obowiązki służbowe będą stanowić koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w pełnej wysokości, tj. bez ograniczenia do wysokości limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Powyższe oznacza, że z wyłączeniem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, wszelkie poniesione wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Przy dokonywaniu kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT należy uwzględnić każdorazowo przeznaczenie wydatku (a zatem jego celowość, racjonalność, zasadność, niezbędność), jak również wpływ wydatku na osiągane przychody (lub przyczynienie się do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy zauważyć, że w omawianej sytuacji pracownicy odbywają podróże samochodami wynajmowanymi przez Spółkę w związku z realizacją ciążących na nich obowiązków służbowych. Realizacja obowiązków służbowych przez pracownika w omawianym przypadku pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i uzyskaniem przez Spółkę przychodu (lub zachowaniem/zabezpieczeniem źródła przychodów).

W związku z powyższym koszty wynajmu samochodów wykorzystywanych w ramach omawianych podróży powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki, koszty wynajmu samochodów (koszty czynszu najmu samochodów) nie podlegają limitowi tzw. ?kilometrówki? określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika ? w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik przy tym jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Zdaniem Spółki, w związku z tym, że ww. przepis wyraźnie odnosi się do wydatków ?z tytułu kosztów używania? samochodów osobowych to ograniczenie możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów do wysokości limitu tzw. ?kilometrówki? dotyczy jedynie wydatków związanych z faktycznym i fizycznym ?użytkowaniem? wynajętego samochodu tj. takich wydatków jak np.: koszty myjni czy koszty paliwa.

Ww. przepis nie dotyczy natomiast kosztów poniesionych z tytułu opłacanego czynszu najmu samochodów, gdyż te opłaty nie są związane z fizycznym ?użytkowaniem? (wykorzystaniem) samochodu, lecz są uiszczane w związku z zawarciem umowy najmu samochodu (czynsz najmu jest opłacany w związku z wykonaniem czynności prawnej, a nie w związku z używaniem samochodu).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wykładni językowej pojęcia ?wydatków z tytułu kosztów używania?, do której należy się odwołać w związku z brakiem definicji tego sformułowania w przepisach prawa podatkowego. Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego (http://sjp.pwn.pl/szukaj/używać), ?używać? oznacza tyle co 1. ?zastosować coś jako środek, narzędzie?; 2. ?skorzystać z czyichś usług, z czyjejś pomocy?; 3. ?zrobić z czegoś użytek?. W świetle wyżej wskazanej definicji kluczowy jest zatem aspekt czynny, tj. skutek w postaci korzystania, posługiwania się rzeczą.

Z powyższego wynika, że przez ?wydatki z tytułu używania? należy rozumieć wszelkie sumy wydane w związku z fizycznym korzystaniem czy posługiwaniem się rzeczą, czynieniem z niej użytku itp. Tymczasem ponoszenie opłat czynszu z tytułu zawartej umowy wynajmu samochodu w żaden sposób nie jest związane z posługiwaniem się rzeczą. Zawarcie umowy najmu stanowi bowiem czynność cywilnoprawną poprzedzającą faktyczne wykorzystywanie, posługiwanie się rzeczą/samochodem. W istocie nawet po zawarciu umowy najmu (i powstaniu zobowiązania do regulowania czynszu najmu), samochód może nie być fizycznie używany. Powyższa argumentacja znajduje również oparcie w regulacjach Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Umowa najmu stanowi zatem dla najemcy podstawę uzyskania tytułu prawnego, uprawnienia do używania, posługiwania się rzeczą, a jej zawarcie rodzi obowiązek uiszczenia określonego czynszu w umówionym terminie. Czynsz jest więc opłatą stałą, ponoszoną niezależnie od faktu wykorzystywania czy posługiwania się rzeczą, stanowiącą zapłatę za samo oddanie rzeczy do używania. Zatem nie sposób utożsamiać faktu posiadania czy uzyskania prawa do używania samochodu (na skutek zawarcia umowy najmu) z faktycznym, fizycznym jego używaniem. Co więcej podkreślenia wymaga fakt, że ograniczenie wyrażone w art. 16 ust.1 pkt 51 ustawy o CIT odnosi się expressis verbis do ?przebiegu pojazdu?.

W ocenie Spółki nie sposób uznać, żeby koszty poniesione w związku z czynszem najmu samochodu były związane w jakikolwiek sposób z przebiegiem pojazdu, podczas gdy wydatki ?z tytułu kosztów używania? - rozumiane jako wydatki związane z fizycznym wykorzystywaniem, takie jak koszty myjni, koszty paliwa nabytego do napędu samochodu - jak najbardziej mogą być limitowane do wysokości ?kilometrówki?.

Takie stanowisko potwierdza brzmienie przepisu art. 16 ust. 5 ustawy o CIT dotyczącego sposobu prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu samochodu niestanowiącego własności podatnika (prowadzenie tej ewidencji jest warunkiem zaliczenia wydatków z tytułu używania samochodów niestanowiących własności podatnika do kosztów uzyskania przychodów).

Powyższa regulacja stanowi, że podatnik obowiązany jest prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, która powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

Z powyższej regulacji jasno wynika, że ?koszty używania?, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT odnoszą się do kosztów związanych z ilością przejechanych kilometrów i pojemnością silnika, a zatem to kosztów eksploatacji samochodu.

Na poparcie stanowiska Wnioskodawcy przywołać należy również interpretację ogólną Ministra Finansów z 8 listopada 2013 r. (sygn. DD2/033/55/MWJ/13/RD-111005), w której podkreślone zostało, że przy uwzględnieniu wykładni językowej art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy CIT nie sposób uznać, aby wydatki z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego używanego dla potrzeb działalności gospodarczej miały być ograniczone limitem określonym w tych przepisach. Minister Finansów wskazał, że wydatki z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej są wydatkami związanymi z uzyskaniem samego tytułu prawnego umożliwiającego używanie samochodu, zatem stanowią odrębną kategorią od kosztów eksploatacji samochodu. Dodatkowo w interpretacji ogólnej z 8 listopada 2013 r. wskazane zostało powiązanie wydatków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy CIT wyłącznie z wydatkami dotyczącymi eksploatacji samochodów osobowych związanych z ilością przejechanych kilometrów i pojemnością silnika. Minister Finansów w wydanej interpretacji ogólnej podkreślił, że: Skoro suma wydatków limitowanych nie może przekroczyć kwoty wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach, to tego rodzaju statystyczna kalkulacja nie może być w jakikolwiek sposób utożsamiana z opłatami, które jej nie podlegają. Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego używanego dla potrzeb działalności gospodarczej należy kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 22 ust. 1 ustawy PIT i art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę akceptowane jest również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który przykładowo w wyroku z 17 października 2012 r., sygn. II FSK 467/11 wskazał Innymi słowy, do wydatków z tytułu kosztów używania samochodu można zakwalifikować wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne, w odróżnieniu jednak od wydatków ponoszonych na uzyskanie samego tytułu prawnego, umożliwiającego używanie samochodu. O ile zatem wydatki na zakup paliwa, opłaty za autostrady, parkingi itp. należą do kosztów używania samochodu, o tyle wydatki ponoszone z tytułu czynszu najmu samochodu do kosztów jego używania już nie należą, są bowiem wydatkami na uzyskanie tytułu prawnego, umożliwiającego używanie samochodu.

Analogiczne stanowisko prezentowane jest również w innych wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego np. wyroku z 16 marca 2013 r., sygn. II FSK 2030/10; w wyrokach z 20 sierpnia 2013 r., sygn. II FSK 2447/11 oraz sygn. II FSK 2446/11, jak również w indywidualnych interpretacjach podatkowych - przykładowo przywołać można indywidualną interpretację z 6 marca 2013 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB3/423-447/09-7/12/S/KK). Podobnie orzekały również Wojewódzkie Sądy Administracyjne np.: WSA w Gliwicach w wyroku z 12 czerwca 2013 r. (sygn. I SA/Gl 1239/12), czy WSA we Wrocławiu w wyroku z 12 marca 2013 r. (sygn. I SA/Wr 126/13), w ocenie którego opłaty z tytułu najmu samochodów nie są limitowane do wysokości tzw. kilometrówki, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. Na zakończenie wskazać należy, że także analiza innych regulacji ustawy o CIT wskazuje na posługiwanie się przez ustawodawcę pojęciem ?używanie? w czynnym aspekcie (tj. faktycznym wykorzystywaniu, stosowaniu, czynieniu użytku z jakiejś rzeczy).

Odnieść należy się przykładowo do regulacji ustawy o CIT mówiących o wydatkach ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich własnych samochodów na potrzeby podatnika (art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o CIT), o przyjęciu do używania środków trwałych, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok (art. 16a ust. 1 ustawy o CIT), o składnikach majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej (art. 16c pkt 5 ustawy o CIT), o używanych sezonowo środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych (art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT) o budynkach i budowlach używanych w warunkach pogorszonych i złych (art. 16i ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT), o maszynach używanych bardziej intensywnie - art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT).

Uwzględniając wyżej przytoczone argumenty, w ocenie Spółki, opłaty czynszowe które będą ponoszone przez Spółkę z tytułu najmu samochodów nie mogą być uznane za koszty używania samochodów osobowych określone w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, a tym samym powinny zostać rozliczone jako koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, jej pracownicy zamierzają obywać podróże służbowe lub podróżować między wyznaczonymi miejscami świadczenia pracy. Ponadto pracownicy Spółki będą odbywać zagraniczne podróże, których cel jest związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. W ramach opisanych powyżej podróży pracownicy Spółki będą korzystać z wynajmowanych przez Spółkę samochodów osobowych. Wątpliwości Spółki budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za najem samochodów osobowych w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. ? dalej: ?updop?), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 updop, t.j.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• są definitywne, a więc bezzwrotne,
• pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop,
• zostały właściwie udokumentowane.
  
  

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł ? obiektywnie oceniając ? oczekiwać takiego efektu.

W odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą, należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 omawianej ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 updop, można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika ? w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Kierując się wykładnią językową art. 16 ust. 1 pkt 51 updop należy uznać, że wydatki z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego używanego dla potrzeb działalności gospodarczej nie są ograniczone limitem określonym w tym przepisie. Wydatki te nie mieszczą się bowiem w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 updop. Koszty związane z używaniem samochodu osobowego to koszty posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Koszty te nie obejmują kosztów związanych z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. Oznacza to, że do kosztów z tytułu używania wynajętego samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej zaliczane są wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne. Wydatkami o charakterze eksploatacyjnym nie są wydatki z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Są to wydatki na uzyskanie samego tytułu prawnego umożliwiającego używanie samochodu, a zatem są kategorią odrębną od kosztów eksploatacji samochodu.

Za przyjęciem takiej interpretacji przemawia także treść art. 16 ust. 5 updop, w zakresie w jakim wskazuje, że ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. Z przepisu tego wynika, że wydatki związane z używaniem samochodu osobowego, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 updop odnoszą się wyłącznie do wydatków dotyczących eksploatacji samochodów osobowych związanych z ilością przejechanych kilometrów i pojemnością silnika. To w odniesieniu do tych danych następuje określenie ?stawki za jeden kilometr przebiegu?. Skoro suma wydatków limitowanych nie może przekroczyć kwoty wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach, to tego rodzaju statystyczna kalkulacja nie może być w jakikolwiek sposób utożsamiana z opłatami, które jej nie podlegają.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że czynsz najmu samochodów osobowych będzie kosztem uzyskania przychodów w pełnej wysokości, gdyż jak wskazano powyższej wydatki z tego tytułu nie podlegają limitowaniu poprzez ewidencję przebiegu pojazdu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za najem samochodów osobowych w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu ? jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.