Czy przekazanie środków finansowych wykraczających ponad limit odpisu podstawowego naliczonego zgodnie (...)

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości podwyższonego odpisu na ZFŚS.

Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 lutego 2010r. znak IBPBI/2/423-1540/09/PP wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku wpłynęło do tut. Biura w dniu 3 marca 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Działając zgodnie z zapisami art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008r. Nr 237, poz. 1656), Spółka musiała zredukować ilość stanowisk pracy zaliczanych do pracy w warunkach szkodliwych. W związku z powyższym koniecznym stała się korekta naliczenia odpisu podstawowego na ZFŚS drastycznie zmniejszająca ilość środków pozwalających na udzielenie pomocy pracownikom najbardziej potrzebującym. Wobec zaistniałej sytuacji, Pracodawca znając skalę i zakres potrzeb pracowników pragnąłby mieć możliwość dofinansowania ze środków obrotowych ZFŚS po to, aby racjonalnie wspierać osoby znajdujące się w trudnych sytuacjach rodzinnych i materialnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie środków finansowych wykraczających ponad limit odpisu podstawowego naliczonego zgodnie z przepisami ustawy z 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Spółki, zgodnie z zapisami art. 16 ust. 1 pkt 9b ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy i które zostały wpłacone na rachunek bankowy tegoż Funduszu, stanowią koszt uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku wyjaśniono co następuje.

Spółka przygotowuje się do zmian w Układzie zbiorowym pracy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika.

Od zasady tej ustawodawca wprowadził jednak pewne wyjątki, zgodnie z którymi kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek ZFŚS,
3. odpisy dokonywane na fundusze tworzone na podstawie przepisów o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia.
   
   

W przypadku ZFŚS aby odpisy można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów muszą obciążać one koszty działalności pracodawcy i zostać wpłacone na rachunek bankowy.

Zgodnie z art. 6 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a ustawy o ZFŚS obciążają koszty działalności pracodawcy. Oznacza to, że koszty te obciążają między innymi odpisy ustalone na podstawie art. 4 ustawy o ZFŚS, zgodnie z którym układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na ZFŚS, a jeżeli pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w tej sprawie może zawierać regulamin wynagradzania.

Powyższe powoduje, że aby móc bez problemu zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pełną wartość podwyższonego odpisu na ZFŚS, należy spełnić dwa warunki:

1. zawrzeć stosowne postanowienie w układzie zbiorowym lub regulaminie wynagradzania,
2. dokonać pełnej wpłaty na rachunek ZFŚS.
   
   

Zdaniem Spółki, spełnienie obu tych warunków pozwoli zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę odpisów amortyzacyjnych przewyższających wysokość odpisu podstawowego.

Stanowisko takie zajął Pomorski Urząd Skarbowy w piśmie z dnia 15 listopada 2006r. sygn. DP/423-0130/06/AK, w którym czytamy: ?stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS koszty działalności pracodawcy obciążają odpisy i zwiększenia ukształtowane zarówno w wysokości ustalonej zgodnie z przepisami ustawy, jak i w wysokości wynikającej z układów zbiorowych pracy lub regulaminu wynagradzania.

W świetle powyższego dla celów podatkowych odpisy i zwiększenia na ZFŚS tworzone w wysokości określonej w układzie zbiorowym pracy stanowią koszt uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak odpisy, o których mowa w art. 5 ustawy o ZFŚS, o ile ich równowartość przekazana została na wyodrębniony rachunek bankowy Funduszu.

Także Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 30 lipca 1997r., nr PO3-4852/722-491/WK/97 stwierdziło, iż pracodawcy, którzy skorzystali z możliwości wynikających z art. 4 ustawy o ZFŚS i dowolnie ukształtowali, w oparciu o układy zbiorowe pracy, wysokość odpisu na Fundusz ? to odpis ten i jego zwiększenia (nawet w wysokości wyższej od określonego w art. 5 ustawy) stanowić będzie koszt uzyskania przychodów. Warunkiem jest jednak, aby środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. ? zwanej dalej ?updop?), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Zasady tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasady gospodarowania środkami tego funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm. ? zwana dalej ?ustawa o ZFŚS?). Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o ZFŚS, fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2 pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o ZFŚS, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy. Przepis ten odnosi się również do odpisów ustalonych na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS, zgodnie z którym u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz.

Biorąc powyższe pod uwagę należy zauważyć, iż przepis art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS daje zakładowi pracy, w którym został zawarty układ zbiorowy pracy, prawo do decydowania w jakiej wysokości (wyższej lub niższej od określonej w art. 5 ustawy o ZFŚS) i w jaki sposób naliczy on odpis na fundusz.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje dokonać zmiany układu zbiorowego pracy w zakresie zwiększenia odpisu na ZFŚS. Ustalone w ten sposób odpisy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów pod warunkiem przekazania równowartości podwyższonego odpisu na rachunek bankowy Funduszu.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.