W zakresie ustalenia, czy płatne przez Spółkę dyskonto, stanowiące wynagrodzenie z tytułu usług (...)

W zakresie ustalenia, czy płatne przez Spółkę dyskonto, stanowiące wynagrodzenie z tytułu usług związanych z transakcją sekurytyzacyjną na rzecz Kupującego, podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 05 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 14 lutego 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy płatne przez Spółkę dyskonto, stanowiące wynagrodzenie z tytułu usług związanych z transakcją sekurytyzacyjną na rzecz Kupującego, podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 05 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy płatne przez Spółkę dyskonto, stanowiące wynagrodzenie z tytułu usług związanych z transakcją sekurytyzacyjną na rzecz Kupującego, podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest producentem produktów płaskich ze stali nierdzewnej. Spółka prowadzi sprzedaż szerokiego asortymentu produktów na rzecz polskich i zagranicznych klientów. W chwili obecnej Spółka rozważa przystąpienie do transakcji sekurytyzacyjnej z francuską instytucją kredytową, zarejestrowaną dla celów podatku VAT we Francji (?Kupujący?). Działalność gospodarcza Kupującego obejmuje głównie sekurytyzację wierzytelności wynikających z transakcji handlowych. Jednym z elementów transakcji sekurytyzacyjnej będzie sprzedaż wierzytelności, dokonana przez Spółkę na rzecz Kupującego. Kupujący nie jest podmiotem powiązanym ze Sprzedającym. W ramach rozważanej transakcji, Spółka będzie dokonywała na rzecz Kupującego sprzedaży, dwa razy w miesiącu, bieżących i przyszłych wierzytelności wynikających z transakcji handlowych zawieranych w ramach jej działalności gospodarczej. Sprzedaż będzie podlegała prawu francuskiemu, zgodnie z którym sprzedaż uważana jest za ?właściwą sprzedaż wierzytelności? i nie będzie dotyczyła wszystkich wierzytelności Spółki, a jedynie tych, które spełniają warunki uzgodnione pomiędzy stronami. Spółka dokona sprzedaży wierzytelności zarówno względem klientów polskich, jak i zagranicznych. W wyniku nabycia wierzytelności Kupujący uzyska pełną i wyłączną kontrolę nad nabytymi wierzytelnościami. Ryzyko braku spłaty wierzytelności przez dłużników zostanie przeniesione na Kupującego, który wykupi ubezpieczenie, obejmujące takie ryzyko. Sprzedający nie będzie ponosił odpowiedzialności solidarnej za spłatę wierzytelności przez dłużników.

Spółka i Kupujący zawrą, wraz z innymi podmiotami z grupy, ogólną umowę ramową (?Umowa Ogólna?), w której zostaną określone ogólne warunki nabycia wierzytelności oraz francuską umowę nabycia wierzytelności (?Umowa Szczegółowa?), w której zostaną określone szczegółowe warunki nabycia wierzytelności. Umowa Ogólna i Umowa Szczegółowa będą również przewidywały sprzedaż na rzecz Kupującego wierzytelności wynikających z transakcji handlowych przeprowadzonych przez inne podmioty z grupy (posiadające siedziby w Polsce lub za granicą), na warunkach takich samych lub podobnych do warunków mających zastosowanie do sprzedaży wierzytelności Spółki na rzecz Kupującego. Kupujący zleci Spółce monitorowanie i windykację kwot wynikających z wierzytelności sprzedanych Kupującemu przez Spółkę. Spółka, działając w charakterze agenta, będzie przyjmować płatności wierzytelności dokonane przez dłużników. Wszystkie kwoty odnoszące się do przedmiotowych wierzytelności zostaną wpłacone na jeden lub kilka rachunków utworzonych w powyższym celu. Dla zabezpieczenia prawa Kupującego do tych kwot na rachunkach ustanowiony zostanie zastaw na rzecz Kupującego. Jako że transakcja sekurytyzacyjna będzie obejmowała kilka podmiotów z grupy, które dokonają sprzedaży wierzytelności na rzecz Kupującego, w transakcję sekurytyzacyjną zaangażowana będzie również spółka utworzona i zarejestrowana we Francji lub inna spółka, również należąca do grupy, która będzie pełniła funkcję jednostki centralizującej w odniesieniu do wszystkich sprzedających (?Jednostka Centralizująca?).

Jednostka Centralizująca będzie działała w imieniu każdego ze sprzedających i w tym zakresie będzie

  1. przyjmowała wszelkie płatności należne od Kupującego na rzecz dowolnego sprzedającego,
  2. dokonywała płatności wszelkich kwot należnych od dowolnego sprzedającego na rzecz Kupującego,
  3. negocjowała wszelkie kwestie związane z transakcją sekurytyzacyjną z Kupującym i innymi podmiotami oraz
  4. przekazywała lub przyjmowała wszelkie raporty i inne dokumenty dotyczące sprzedaży i obsługi wierzytelności, które sprzedający muszą przekazać lub otrzymać o ile Umowa Ogólna nie będzie zawierała odmiennych postanowień, płatność i wypłata kwot o których mowa powyżej, będą dokonywane za pomocą jednego rachunku bieżącego.

Cena zakupu wierzytelności będzie równa należnej kwocie wierzytelności, pomniejszonej o dyskonto, stanowiące wynagrodzenie Kupującego z tytułu świadczenia złożonych usług finansowych w ramach transakcji sekurytyzacyjnej zapewniającej odpowiednie finansowanie działalności gospodarczej Spółki. Dyskonto zostanie wyrażone procentowo i zostanie obliczone na podstawie różnych wskaźników i wzorów, uzgodnionych pomiędzy stronami. Przykładowo, jedną z podstaw obliczenia dyskonta będą koszty poniesione przez Kupującego w związku z zarządzaniem wierzytelnościami oraz koszty ubezpieczenia, obejmującego brak spłaty i niewypłacalność dłużników. Kupujący uiści cenę kupna, określoną w taki sposób, bez względu na to, czy klient dokona spłaty kwot wynikających z wierzytelności. Kupujący zrefinansuje zakup wierzytelności od sprzedających depozytem otrzymanym od Banku. Wierzytelności zrefinansowane depozytem zostaną sprzedane francuskiemu funduszowi sekurytyzacyjnemu, który wyemituje papiery wartościowe, które staną się przedmiotem obrotu na giełdzie. Ani Kupujący ani Jednostka Centralizująca nie posiadają w Polsce zakładu w rozumieniu postanowień polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z dnia 20 czerwca 1975 roku (?umowa polsko-francuska?).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy płatne przez Spółkę dyskonto, stanowiące wynagrodzenie Kupującego z tytułu usług związanych z transakcją sekurytyzacyjną podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce?

Zdaniem Spółki, dyskonto płatne na rzecz Kupującego powinno zostać uznane za zysk z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 7 ust. 1 umowy polsko-francuskiej, w związku z czym nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (?updop?), płatności z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, jeśli są świadczone na rzecz osoby nie będącej polskim rezydentem, podlegają opodatkowaniu 20% podatkiem potrącanym u źródła, o ile odmienne postanowienie nie zostało zawarte w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W opinii Spółki, dyskonto nie może zostać uznane za jakąkolwiek z płatności wskazanych w art. 21 ust. 1 updop. Kupujący nie będzie świadczył na rzecz Spółki jakichkolwiek usług przewidzianych w updop. Ponadto, dyskonto płatne na rzecz Kupującego nie może zostać zakwalifikowane jako płatność odsetek. Odsetki, zgodnie z art. 11 ust. 2 umowy polsko-francuskiej, zostały określone jako dochód uzyskany w związku z wierzytelnościami dowolnego rodzaju, bez względu na to, czy są one zabezpieczone hipoteką lub prawem do udziału w zysku dłużnika, czy też nie, w tym w szczególności, dochód uzyskany w związku z pożyczkami publicznymi lub papierami dłużnymi, jak również premie i udziały związane z powyższymi tytułami.

Komentarz OECD do Konwencji Modelowej o Podatkach od Dochodu i Majątku wskazuje, że termin ?odsetki? ogólnie oznacza dochód związany z ?wszelkimi roszczeniami wynikającymi z długów?, które w szczególności obejmują depozyty gotówkowe i zabezpieczenia w formie pieniężnej. Z powyższego można wywnioskować, że dana płatność zostanie uznana za odsetki, jeśli stanowi dochód wynikający z długu w rozumieniu art. 11 ust. 4 umowy polsko-francuskiej. Sytuacja taka będzie miała miejsce, jeśli płatność stanowi dochód związany z finansowaniem udostępnionym przez jeden podmiot drugiemu podmiotowi, przy czym drugi podmiot ma obowiązek spłaty długu. Stąd też w żadnym przypadku dyskonto nie może być traktowane jako dochód Kupującego związany z odsetkami. W ramach transakcji sekurytyzacyjnej, Spółka nie będzie posiadała żadnego zadłużenia wobec Kupującego, w związku z którym Kupujący uzyskałby dochód. Spółka nie otrzyma żadnego finansowania z obowiązkiem zwrotu na rzecz Kupującego. Jedyną płatnością otrzymaną przez Spółkę będzie cena nabycia wierzytelności, która nie będzie podlegała obowiązkowi spłaty na rzecz Kupującego. Dodatkowo, Spółka nie będzie zobowiązana do odkupu wierzytelności, które sprzedała na rzecz Kupującego (z wyłączeniem wyjątkowych okoliczności przewidzianych w Umowie Ogólnej lub Umowie Szczegółowej, np. w przypadku błędnego objęcia danej wierzytelności transakcją sekurytyzacyjną). Z tego względu wyrażone procentowo dyskonto, płatne przez Spółkę na rzecz Kupującego, nie może zostać uznane za dochód związany z roszczeniami wynikającymi z długu.

Przeciwnie, dyskonto należne Kupującemu powinno być traktowane jako zysk z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 7 ust. 1 umowy polsko-francuskiej, który może podlegać opodatkowaniu jedynie we Francji. Zgodnie z Komentarzem, termin ?zysk?, używany w artykule dotyczącym zysku z działalności gospodarczej posiada szerokie znaczenie i obejmuje cały dochód uzyskiwany w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Z tego względu, jako że dyskonto nie może zostać uznane za odsetki zgodnie z umową polsko-francuską, może być traktowane jedynie jako zysk z działalności gospodarczej. W konsekwencji, dyskonto może podlegać opodatkowaniu jedynie we Francji. Z powyższych przyczyn, w opinii Spółki, nie będzie ona podlegała obowiązkowi potrącania jakiegokolwiek podatku związanego z płatnością dyskonta należnego Kupującemu. Spółka uzyska certyfikat rezydencji podatkowej Kupującego, wydany przez francuskie organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: ?updop?), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1, 2 i 2a updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1.z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2.z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a.z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

W art. 21 updop, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem ?u źródła? ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie ?(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze?, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki jak wskazane w nim usługi.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Stosownie do art. 21 ust. 2 updop przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. 1977, Nr 1, poz. 5, dalej ?umowa polsko-francuska?), zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 umowy polsko-francuskiej, odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Użyty w niniejszym artykule wyraz ?odsetki? oznacza dochody z wierzytelności wszelkiego rodzaju, tak zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub klauzulą udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych i skryptów dłużnych, w tym również premie i udziały związane z powyższymi tytułami. Kary za zwłokę w wypłacie odsetek nie są traktowane jako odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu (art. 11 ust. 2 umowy polsko-francuskiej).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka rozważa przystąpienie do transakcji sekurytyzacyjnej z francuską instytucją kredytową, zarejestrowaną dla celów podatku VAT we Francji (?Kupujący?). Działalność gospodarcza Kupującego obejmuje głównie sekurytyzację wierzytelności wynikających z transakcji handlowych. Jednym z elementów transakcji sekurytyzacyjnej będzie sprzedaż wierzytelności, dokonana przez Spółkę na rzecz Kupującego. W ramach rozważanej transakcji, Spółka będzie dokonywała na rzecz Kupującego sprzedaży, dwa razy w miesiącu, bieżących i przyszłych wierzytelności wynikających z transakcji handlowych zawieranych w ramach jej działalności gospodarczej. Sprzedaż będzie podlegała prawu francuskiemu, zgodnie z którym sprzedaż uważana jest za ?właściwą sprzedaż wierzytelności? i nie będzie dotyczyła wszystkich wierzytelności Spółki, a jedynie tych, które spełniają warunki uzgodnione pomiędzy stronami. Spółka dokona sprzedaży wierzytelności zarówno względem klientów polskich jak i zagranicznych. W wyniku nabycia wierzytelności, Kupujący uzyska pełną i wyłączną kontrolę nad nabytymi wierzytelnościami. Ryzyko braku spłaty wierzytelności przez dłużników zostanie przeniesione na Kupującego, który wykupi ubezpieczenie, obejmujące takie ryzyko. Sprzedający nie będzie ponosił odpowiedzialności solidarnej za spłatę wierzytelności przez dłużników. Cena zakupu wierzytelności będzie równa należnej kwocie wierzytelności, pomniejszonej o dyskonto, stanowiące wynagrodzenie Kupującego z tytułu świadczenia złożonych usług finansowych w ramach transakcji sekurytyzacyjnej zapewniającej odpowiednie finansowanie działalności gospodarczej Spółki. Dyskonto zostanie wyrażone procentowo i zostanie obliczone na podstawie różnych wskaźników i wzorów, uzgodnionych pomiędzy stronami.

W związku z zapisami umowy polsko-francuskiej, stwierdzić należy, iż dyskonto stanowiące wynagrodzenie Kupującego związane z transakcją sekurytyzacyjną nie mieści się w cytowanej powyżej definicji odsetek. Nie stanowi również dochodów, które zostały odrębnie uregulowane w innych niż art. 7 regulacjach tej umowy.

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, należy uznać, iż wypłacane przez Spółkę dyskonto (wynagrodzenie Kupującego w ramach zawartej umowy sekuryzacyjnej) nie będzie podlegać podatkowi u źródła, co wynika zarówno z polskich przepisów, jak i z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Spółka nie będzie więc zobowiązana do potrącenia jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty dyskonta (wynagrodzenia) francuskiemu rezydentowi.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika