Czy w którymkolwiek z przypadków opisanych w poz. 54 niniejszego wniosku należy uznać, że kredyt (...)

Czy w którymkolwiek z przypadków opisanych w poz. 54 niniejszego wniosku należy uznać, że kredyt był waloryzowany kursem waluty obcej i w związku z tym, czy należy w momencie spłaty kredytu wykazać przychód, działając zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 10 lit. b Ustawy lub koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a Ustawy? Innymi słowy, czy art. 12 ust. 1 pkt 10 lit. b lub art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a Ustawy znajdują zastosowanie w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. BKIP 25 stycznia 2010r.), uzupełnionym w dniu 13 kwietnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych wynikających z udzielonego kredytu (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2010r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych wynikających z udzielonego kredytu.

Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 kwietnia 2010r. znak IBPBI/2/423-159/10/PP wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony w dniu 13 kwietnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła w dniu 15 grudnia 2008r. ogólną ramową umowę o limit kredytowy (zwaną dalej ?Umową Ramową'). Umowa Ramowa została zawarta ze spółką z siedzibą w Finlandii (dalej ?Kredytodawca'), która jest wspólnikiem Spółki. Zgodnie z Umową Ramową Kredytobiorca może zaciągać kredyty w polskich zł (dalej ?PLN') do kwoty ustalonego w Umowie Ramowej limitu kredytowego. Kwota limitu kredytowego została podana w PLN. W Umowie Ramowej postanowiono jednak, że wypłata danego kredytu może nastąpić w PLN lub w EURO. Jeśli wypłata kwoty kredytu jest faktycznie dokonywana w EURO, kwota PLN (kwota kredytu) zostaje przeliczona na EURO po średnim kursie PLN/EURO opublikowanym przez Narodowy Bank Polski (dalej ?NBP') w dniu poprzedzającym wpłynięcie środków z danej Umowy o wypłacie kredytu na rachunek Kredytobiorcy.

Zgodnie z Umową Ramową, aby doszło do zaciągnięcia kredytu, Kredytobiorca powiadamia Kredytodawcę o wnioskowanej sumie kredytu (składa wniosek). Wniosek poddawany jest pod ocenę Kredytodawcy. Kredytodawca może odmówić udzielenia kwoty kredytu na podstawie swojej wyłącznej i samodzielnej decyzji. Jeśli jednak wniosek Kredytobiorcy zostanie zaakceptowany przez Kredytodawcę - dla każdego wnioskowanego kredytu - zostaje przygotowana Umowa o wypłacie kredytu oraz Harmonogram Spłat. W wypadku kredytów udzielanych na podstawie Umów o wypłacie kredytu mają zastosowanie postanowienia Umowy Ramowej, chyba że dana Umowa o wypłacie kredytu stanowi inaczej.

W 2008 i 2009r. Kredytobiorca zawarł z Kredytodawcą kilka Umów o wypłacie kredytu. W każdej z Umów o wypłacie kredytu zawarte zostało postanowienie, że Kredytodawca udziela Kredytobiorcy kredytu w określonej kwocie wyrażonej w PLN. Faktycznie jednak kwota kredytu była przekazywana Kredytobiorcy albo w PLN albo w EURO (gdyż - jak była o tym mowa - Umowa Ramowa dopuszczała przekazanie kredytu udzielonego w PLN - w EURO). Z Harmonogramu Spłat wynikało, że kwota kredytu ma zostać spłacona przez Kredytobiorcę w PLN (niezależnie od tego, czy faktycznie kwota kredytu została przekazana przez Kredytodawcę w PLN, czy w EURO).

Ponieważ Kredytobiorca był zobowiązany do spłaty kredytu wyłącznie w PLN (w zawartych umowach brak było postanowień pozwalających na zwrot kredytu w PLN lub w EURO), doszło do zawarcia między Kredytobiorcą a Kredytodawcą porozumienia dodatkowego. W porozumieniu tym Kredytobiorca i Kredytodawca dopuścili możliwość spłaty kredytów udzielonych w EURO. Postanowiono przy tym, że przy przeliczeniu na EURO kredytu przypadającego do spłaty, Kredytobiorca zastosuje średni kurs EUR/PLN ustalony przez NBP na dzień spłaty.

Spółka pragnie przy tym wyjaśnić, że wprowadzenie możliwości spłaty kredytu w EURO było podyktowane względami ekonomicznymi. Zdarza się bowiem, że Kredytobiorca otrzymuje od swoich kontrahentów należności w EURO. W związku z tym, posiada środki pieniężne wyrażone w EURO. Chcąc spłacić kredyt w PLN Kredytobiorca musiałby najpierw sprzedać EURO, a następnie spłacić kredyt w PLN. Jednocześnie Kredytodawca, będący spółką fińską, co do zasady nie reguluje swoich zobowiązań w PLN. W związku z tym, po otrzymaniu PLN od Kredytobiorcy musiałby sprzedać PLN chcąc uzyskać EURO.

Z uwagi na to, że dopuszczono możliwość przekazywania kredytu w PLN lub w EURO i zarazem dopuszczono możliwość spłaty kredytu w PLN lub w EURO doszło - lub może dojść w przyszłości - do następujących sytuacji:

  1. Zgodnie z Umową o wypłacie kredytu kredyt był udzielony w PLN, faktycznie został przekazany w PLN i faktycznie został spłacony w PLN,
  2. Zgodnie z Umową o wypłacie kredytu kredyt był udzielony w PLN, faktycznie został jednak przekazany Kredytobiorcy w EURO (gdyż Kredytodawca przeliczył kwotę kredytu wynikającą z Umowy o wypłacie kredytu na EURO, zgodnie z Umową Ramową) i faktycznie został spłacony w EURO (Kredytobiorca przelał Kredytodawcy kwotę w EURO),
  3. Zgodnie z Umową o wypłacie kredytu kredyt był udzielony w PLN, faktycznie został przekazany w EURO (gdyż Kredytodawca przeliczył kwotę kredytu wynikającą z Umowy o wypłacie kredytu na EURO, zgodnie z Umową Ramową) i faktycznie został spłacony w PLN (Kredytobiorca przelał Kredytodawcy kwotę w PLN),
  4. Zgodnie z Umową o wypłacie kredytu kredyt był udzielony w PLN, faktycznie został przekazany w PLN i faktycznie został spłacony w EURO (Kredytobiorca przelał Kredytodawcy kwotę w EURO),
  5. Doszło również do zawarcia drugiej umowy, na mocy której Kredytodawca zobowiązał się do przekazania kredytu w EURO, przekazał kredyt w EURO i w EURO Kredytobiorca spłaca kredyt. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości może zaistnieć sytuacja, w której kwota przekazana tytułem kredytu w EURO zostanie przed dniem spłaty przewalutowana na PLN i spłacona faktycznie w PLN.

Kredytobiorca ustala różnice kursowe dla celów podatkowych stosując zasady opisane w art. 15 a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej zwanej ?Ustawą').

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w którymkolwiek z przypadków opisanych w poz. 54 niniejszego wniosku należy uznać, że kredyt był waloryzowany kursem waluty obcej i w związku z tym, czy należy w momencie spłaty kredytu wykazać przychód, działając zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 10 lit. b Ustawy lub koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a Ustawy... Innymi słowy, czy art. 12 ust. 1 pkt 10 lit. b lub art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a Ustawy znajdują zastosowanie w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku...

Zdaniem Spółki, w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 10 lit. b ani art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. ? zwanej dalej ?updop?), gdyż przepisy te znajdują zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy kredyt był kredytem waloryzowanym kursem waluty obcej.

Zdaniem Spółki, w żadnym z przypadków opisanych w poz. 54 ORD-IN nie można uznać, że kredyt był kredytem ?waloryzowanym kursem waluty obcej'. W przedmiotowej sprawie waluta obca nie została bowiem ustanowiona miernikiem pieniądza. W umowach zawieranych między Spółką a Kredytodawcą nie wprowadzono tzw. klauzuli waloryzacyjnej.

Kredyt ?waloryzowany kursem waluty obcej' to kredyt udzielany i spłacany w walucie polskiej, stanowiącej równowartość określonej kwoty w walucie obcej (por. wyrok NSA z dnia 8 lutego 2000r., sygn. akt SA/Rz 2044/98 i w wyrok NSA z dnia 9 maja 2000r., sygn. akt III SA 1804/99). O kredycie waloryzowanym mówi się wówczas, gdy kredytodawca zobowiązuje się przekazać kredytobiorcy kwotę w PLN stanowiącą równowartość kwoty w walucie, zaś kredytobiorca zobowiązuje się spłacić kredyt w PLN w kwocie stanowiącej równowartość kwoty określonej w walucie (np. kredytodawca udziela kredytu w PLN w wysokości odpowiadającej kwocie 1.000 EURO i kredytobiorca ma obowiązek zwrócić w PLN równowartość 1.000 EURO). Innymi słowy, kredyt waloryzowany kursem waluty obcej kredytobiorca musi spłacić w złotych polskich, ale dających równowartość kwoty w walucie, w której kredyt taki jest denominowany. Przy kredytach waloryzowanych kursem waluty obcej, waluta obca stanowi jedynie miernik pieniądza, służący ustaleniu kwoty kredytu do spłaty. Zastosowanie takiego miernika nie zmienia faktu, że kredyt jest udzielany i spłacany w walucie polskiej.

Podsumowując, Spółka uważa, że w dniu spłaty kredytu nie dojdzie do powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 10 lit b updop ani kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a Ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika