Czy do dochodów osiąganych ze sprzedaży odpadów i złomu z aluminium, powstałych w trakcie produkcji (...)

7.3.2014

Czy do dochodów osiąganych ze sprzedaży odpadów i złomu z aluminium, powstałych w trakcie produkcji grzejników, odlewów oraz odpadów i złomu ze stali, powstałych na wydziałach remontowym i narzędziowym, ma zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 grudnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do dochodów osiąganych ze sprzedaży odpadów i złomu z aluminium, powstałych w trakcie produkcji grzejników, odlewów oraz odpadów i złomu ze stali, powstałych na wydziałach remontowym i narzędziowym, ma zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do dochodów osiąganych ze sprzedaży odpadów i złomu z aluminium, powstałych w trakcie produkcji grzejników, odlewów oraz odpadów i złomu ze stali, powstałych na wydziałach remontowym i narzędziowym, ma zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność na terenie Strefy Ekonomicznej (zwanej dalej ?Strefą?) na podstawie dwóch zezwoleń: z 22 stycznia 2009 r. i 3 lutego 2010 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy, określonych w następujących pozycjach PKWiU w obydwu ww. zezwoleniach:

22.19 Pozostałe wyroby z gumy,
22.21 Płyty, arkusze, rury i kształtowniki z tworzyw sztucznych,
22.29 Pozostałe wyroby z tworzyw sztucznych,
24.53 Usługi wykonywania odlewów z metali lekkich,
24.54 Usługi wykonywania odlewów z pozostałych metali nieżelaznych,
25.21 Grzejniki i kotły centralnego ogrzewania,
25.50 Usługi kucia, prasowania, wytłaczania i walcowania metali; usługi w zakresie metalurgii proszków,
25.61 Usługi obróbki metali i nakładania powłok na metale,
25.62 Usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych,
25.94 Elementy złączne, śruby i wkręty,
25.99 Pozostałe gotowe wyroby metalowe, gdzie indziej niesklasyfikowane,
27.33 Sprzęt instalacyjny,
28.14 Pozostałe kurki i zawory,
28.29 Pozostałe maszyny ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane,
33.11 Usługi naprawy i konserwacji metalowych wyrobów gotowych,
52.10 Magazynowanie i przechowywanie towarów,
52.24 Usługi przeładunku towarów,
71.20 Usługi w zakresie badań i analiz technicznych,
72.19 Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych.

Ponadto w zezwoleniu z 22 stycznia 2009 r. ujęta została pozycja:

38.32 Usługi w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych; surowce wtórne.

Natomiast w zezwoleniu z 3 lutego 2010 r. pozycje:

38.11.58 Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
38.32.25 Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium.

Podstawową działalnością podatnika na terenie Strefy poza produkcją baterii sieci domowej, zaworów wodnych, jest produkcja grzejników centralnego ogrzewania oraz odlewów, głównie dla energetyki.

Podstawowym materiałem z którego produkowane są grzejniki i odlewy jest aluminium. Ponadto, podatnik posiada własne oddziały remontowe i narzędziowe, wykonujące działalność pomocniczą, jak również działalność objętą zezwoleniami.

Produkcja asortymentów z aluminium obejmuje procesy: odlewania, obróbki skrawaniem, lakierowanie oraz montaż.

Na każdym z etapów produkcji grzejników oraz odlewów z aluminium powstają odpady. I tak:

w trakcie odlewania - zgary i żużle,
w trakcie obróbki skrawaniem - wióry i odpady,
w produkcji pomocniczej - złom stalowy.

Ponadto, na każdym etapie produkcyjnym powstają tzw. braki nienaprawialne. W efekcie powstaje, nienadający się do dalszego wykorzystania złom aluminiowy. Wyszczególnione wyżej odpady i złom nadają się do ponownego wykorzystania. Odpady podatnik sprzedaje firmom wyspecjalizowanym w skupie złomu i surowców wtórnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jak wynika z przytoczonego przepisu, podstawowym warunkiem zwolnienia jest łączne spełnienie następujących warunków:

prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Podatnik prowadzi działalność produkcyjną wyłącznie na terenie zakładu który jest objęty obszarem Strefy. Tak więc warunek prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest przez podatnika spełniony.

Jedną z pozycji PKWiU, wymienionych w zezwoleniu z 22 stycznia 2009 r., są ?usługi w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych; surowce wtórne? (klasa 38.32). Klasa ta obejmuje m.in. następujące podkategorie:

8.32.22 Surowce wtórne z metali żelaznych,
38.32.25 Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium.

Natomiast zezwolenie z 3 lutego 2010 r. zawiera pozycje:

38.11.58 Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
38.32.25 Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium.

Podkategoria 38.11.58 zawiera powiązania z ?nomenklaturą scaloną? (rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej), co pozwala dookreślić jej zawartość. W kolumnie powiązania z CN znajdują się m.in. następujące kody:

7204 10 00 Odpady i złom żeliwny,
7204 21 Odpady ze stali nierdzewnej,
7204 29 00 Odpady ze stali pozostałe,
7204 30 00 Odpady i złom z ocynowanego żeliwa lub stali,
7204 41 Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania, piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, nawet w wiązkach,
7204 49 Pozostałe odpady i złom,
7602 00 Odpady aluminium i złom.

Tak więc odpady poprodukcyjne z aluminium i stali, sprzedawane przez podatnika, w całości objęte są obydwoma zezwoleniami.

Ponadto, zezwolenia określają, że przez działalność gospodarczą, o której w nich mowa, należy rozumieć również działalność handlową, dotyczącą pozycji wyszczególnionych w zezwoleniach.

Tak więc zdaniem podatnika, jego dochody osiągane ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych, opisanych w niniejszym wniosku, są zwolnione od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, dalej: ?ustawy o pdop?), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o pdop stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Z powyższego wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop, konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków, a mianowicie działalność gospodarcza musi być prowadzona:

na podstawie uzyskanego zezwolenia,
na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas dochód z takiej działalności również nie będzie podlegał zwolnieniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność na terenie Strefy Ekonomicznej na podstawie dwóch zezwoleń: z 22 stycznia 2009 r. i 3 lutego 2010 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy, określonych w ww. pozycjach PKWiU w obydwu zezwoleniach.

Ponadto w zezwoleniu z 22 stycznia 2009 r. ujęta została pozycja:

38.32 Usługi w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych; surowce wtórne.

Natomiast w zezwoleniu z 3 lutego 2010 r. pozycje:

38.11.58 Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
38.32.25 Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium.

Na każdym z etapów produkcji grzejników oraz odlewów z aluminium powstają odpady. I tak:

w trakcie odlewania - zgary i żużle,
w trakcie obróbki skrawaniem - wióry i odpady,
w produkcji pomocniczej - złom stalowy.

Ponadto, na każdym etapie produkcyjnym powstają tzw. braki nienaprawialne. W efekcie powstaje, nie nadający się do dalszego wykorzystania złom aluminiowy. Wyszczególnione wyżej odpady i złom nadają się do ponownego wykorzystania. Odpady podatnik sprzedaje firmom wyspecjalizowanym w skupie złomu i surowców wtórnych.

W tak przedstawionym stanie faktycznym, wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodów osiąganych ze sprzedaży odpadów i złomu z aluminium, powstałych w trakcie produkcji grzejników, odlewów oraz odpadów i złomu ze stali, powstałych na wydziałach remontowym i narzędziowym.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z Zasadami metodycznymi PKWiU stanowiącymi Załącznik nr 1 do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. nr 207, poz. 1293 ze zm.) zasady te stanowią integralną część Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (1.3). Z uzasadnienia do Sposobu zaliczania produktów do poszczególnych grupowań (7.1.) wynika, że podstawowym przeznaczeniem PKWiU 2008 jest zapewnienie jednolitego grupowania produktów w celu jednolitej agregacji danych źródłowych na potrzeby statystyki, co wymaga uwzględnienia jej w ewidencji podstawowej jednostek gospodarczych. Ponadto w wielu przypadkach PKWiU 2008 jest wykorzystywana do określania produktów, względnie ich grup objętych danymi preferencjami lub zakazami, np. w sferze podatkowej. Szczególnie istotne jest zatem prawidłowe, zawsze jednakowe zaliczanie poszczególnych produktów do tych samych grupowań końcowych PKWiU 2008.

Przy ustalaniu właściwego grupowania PKWiU 2008, do którego zalicza się określony produkt, należy kierować się zasadami budowy i logiki struktury PKWiU 2008. W żadnym przypadku o takim lub innym zaliczeniu produktu nie mogą decydować przesłanki sprzeczne z zasadami PKWiU 2008. Szczególnie niedopuszczalne jest kierowanie się korzyściami materialnymi, względnie innymi przywilejami wynikającymi z takiego lub innego zaklasyfikowania produktu (7.2.).

Z wykazu tablic klasyfikacyjnych PKWiU wynika, że Sekcja E (dostawa wody; ścieki i odpady oraz usługi związane z ich rekultywacją) obejmuje m.in.:

odpady,
usługi związane ze zbieraniem odpadów,
usługi związane z infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów,
usługi związane ze składowaniem odpadów,
usługi związane z przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów,
usługi w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych,
surowce wtórne.

Sekcja ta nie obejmuje natomiast sprzedaży hurtowej odpadów, włączając gromadzenie, segregowanie, pakowanie, itp. bez procesu przemysłowego, sklasyfikowanej w 46.77.10.0.

Natomiast, Dział 38 dotyczy usług związanych ze zbieraniem, przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów; odzysk surowców.

Zatem, wymienione w zezwoleniach pozycje:

38.32 Usługi w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych; surowce wtórne,
38.11.58 Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
38.32.25 Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium

dotyczą usług związanych ze zbieraniem, przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów oraz odzysk surowców, co oznacza, że w ich zakres nie wychodzą odpady powstałe w związku z procesem produkcyjnym.

W związku z powyższym, sprzedaż odpadów i złomu z aluminium, powstałych w trakcie produkcji grzejników, odlewów oraz odpadów i złomu ze stali, powstałych na wydziałach remontowym i narzędziowym nie jest objęta zakresem otrzymanych przez Wnioskodawcę zezwoleń na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. W konsekwencji, dochód pochodzący z tej sprzedaży nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia z opodatkowania o którym jest mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop.

Reasumując, stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.