Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie usług (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie usług gastronomicznych:

• w związku ze spotkaniami z kontrahentami (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
• w przypadku wizyty w siedzibie Spółki lub zakładzie produkcyjnym osób prowadzących szkolenia, wykonujących czynności kontrolne, audytorskie i inne związane z funkcjonowaniem Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie usług gastronomicznych:

• w związku ze spotkaniami z kontrahentami,
• w przypadku wizyty w siedzibie Spółki lub zakładzie produkcyjnym osób prowadzących szkolenia, wykonujących czynności kontrolne, audytorskie i inne związane z funkcjonowaniem Spółki.
  
  

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się projektowaniem, produkcją i dystrybucją innowacyjnych elementów i systemów budowlanych dla budownictwa lądowego. Główną specjalnością Spółki są rozwiązania do izolacji termicznej i akustycznej dla budownictwa wielorodzinnego. Siedziba Spółki znajduje w X, tam też zlokalizowany jest zakład produkcyjny, natomiast biura handlowe Spółki mieszczą się w Y. W celu intensyfikacji sprzedaży, pracownicy z działu handlowego Spółki organizują i uczestniczą w bezpośrednich spotkaniach z kontrahentami. Spotkania te służą promowaniu produktów Spółki i nakłonieniu potencjalnych klientów do dokonania zakupu. Spotkania odbywają się często w lokalach gastronomicznych i mają postać wspólnego obiadu lub lunchu. Koszt usług gastronomicznych świadczonych w lokalach ponosi Spółka. Spotkania nie mają charakteru uroczystego, są przykładem zwyczajowego spotkania biznesowego. Spółka okazjonalnie ponosi również koszty usług gastronomicznych nabywanych w restauracji w X lub w okolicach. Koszty te ponoszone są w przypadku wizyty w zakładzie produkcyjnym lub w siedzibie Spółki osób z innych spółek z Grupy w celu przeprowadzenia szkolenia, instruktażu, kontroli produkcji bądź innych czynności związanych z prawidłowym funkcjonowaniem zakładu. To samo dotyczy wizyty osób spoza Grupy, takich jak: zewnętrzni doradcy, analitycy, biegli rewidenci, którzy również wykonują czynności związane z działalnością Spółki. W związku z tym, że na terenie zakładu nie ma stołówki, Spółka zaprasza osoby wizytujące do pobliskiej restauracji. Spółka ponosi zazwyczaj koszty obiadów i kolacji, które nie mają charakteru uroczystego. Wspólne posiłki służą również do omówienia i podsumowania rezultatów szkolenia, audytu itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie usług gastronomicznych w związku ze spotkaniami handlowców Spółki z kontrahentami?
2. Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie usług gastronomicznych w przypadku wizyty w siedzibie Spółki lub w zakładzie produkcyjnym osób prowadzących szkolenia, wykonujących czynności kontrolne, audytorskie i inne czynności związane z funkcjonowaniem Spółki?
   
   

Ad. 1

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. w Dz.U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397, dalej jako: ?ustawa o CIT?), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z kolei zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji pojęcia reprezentacji. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego reprezentacja oznacza okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Zachowywać się reprezentacyjnie to postępować w sposób okazały, okazale, wytwornie, wystawnie. Reprezentacja to kreowanie pozytywnego wizerunku danego podmiotu (Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa 1999, s. 842).

Zakwalifikowanie określonych przejawów działalności podatnika do zbiorczego pojęcia reprezentacji, którym posługuje się ustawodawca, przez dłuższy czas wywoływało rozbieżności zarówno w orzecznictwie jak i w stanowiskach organów podatkowych. Wątpliwości dotyczyły zwłaszcza rozstrzygnięcia kwestii czy wydatki na zakup usług gastronomicznych np. w czasie spotkań z kontrahentami należy zaliczyć do kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe wątpliwości, Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygn. II FSK 702/11 zdecydował o przedstawieniu zagadnienia prawnego do rozstrzygnięcia rozszerzonemu składowi siedmiu sędziów NSA. Wyrok w powyższej sprawie, wydany 17 czerwca 2013 r. w dużej mierze rozstrzyga rozbieżności, które pojawiły się w orzecznictwie. W wyroku tym NSA stwierdził, że reprezentacja w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. Celem kosztów reprezentacyjnych jest z kolei stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym lub dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. NSA wskazał ponadto, że wydatki na usługi gastronomiczne nie są kosztami podatkowymi jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacji, przy czym na kwalifikację nie ma wpływu to, czy ich świadczenie ma miejsce w siedzibie podatnika, czy też poza nią (np. w restauracji).

Stanowisko wyrażone przez NSA w powyższym wyroku znalazło również potwierdzenie w interpretacji ogólnej przez Ministra Finansów z 25 listopada 2013 r., nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów. W interpretacji tej Minister Finansów wskazał, że ?nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej?.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy przede wszystkim wskazać, że spełniona została przesłanka pozytywna uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu. Spotkania z kontrahentami, z którymi związany jest wydatek na zakup usług gastronomicznych, mają bowiem na celu promocję produktów Spółki i nakłonienie kontrahentów do dokonania zakupu, a tym samym prowadzą do osiągnięcia przez Spółkę przychodu. Jednocześnie związane z tymi spotkaniami wydatki na nabycie usług gastronomicznych w świetle przywołanego już wyroku NSA z 17 czerwca 2013 r. i interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 25 listopada 2013 r., nie mają charakteru reprezentacji, nie stanowią kosztów reprezentacji. Wynika to z faktu, że w trakcie spotkań poruszane są tematy wyłącznie lub głównie związane z działalnością Spółki, tj. omawiane szczegółowe są jej produkty, ewentualne korzyści płynące ze skorzystania z jej oferty itp. Spotkania nie mają na celu kreowania wizerunku firmy, są zwyczajowymi spotkaniami biznesowymi o charakterze ?roboczym?. Tym samym należy uznać, że negatywna przesłanka uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu określona w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie została spełniona.

Mając powyższe na uwadze Spółka stoi na stanowisku, że ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabycie usług gastronomicznych w związku ze spotkaniami handlowców Spółki z kontrahentami.

Ad. 2

Jak wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku o interpretację, Spółka okazjonalnie ponosi również koszty usług gastronomicznych nabywanych w restauracji w X lub w okolicach.

Takie zachowanie stanowi typową praktykę, zgodną z powszechnie obowiązującymi kanonami kultury, zwyczajowo przyjętą przy podejmowaniu osób wizytujących przedsiębiorstwo w celach związanych z jego funkcjonowaniem. Chcąc działać efektywnie, Spółka zobowiązana jest przestrzegać powszechnie przyjętych zwyczajów, co oznacza, że np. przyjmując osoby wykonujące czynności związane z kontrolą produkcji, co sprowadza się do wielogodzinnego przebywania w hali produkcyjnej, Spółka powinna zapewnić tym osobom posiłek. W związku z tym, że na terenie zakładu nie ma stołówki, Spółka zaprasza na obiady i kolacje do pobliskiej restauracji.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT do uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu niezbędne jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (ewentualnie zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu). Jak wskazuje orzecznictwo, każdy koszt, który został poniesiony w sposób bezpośredni lub pośredni, rzeczywisty lub potencjalny (tzn. w intencji podatnika poniesiony w celu zwiększenia przychodu, choćby niezasadnie z punktu widzenia ekonomicznego), może być uznany za koszt uzyskania przychodu (wyrok WSA w Warszawie z 25 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 656/08). Ponadto wydatek nie może być wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ustawy o CIT.

Czynności wykonywane przez osoby wizytujące Spółkę, takie jak prowadzenie szkoleń, sporządzanie ekspertyz i analiz, przeprowadzanie audytu, niewątpliwie są związane z osiągnięciem przychodu przez Spółkę, służą bowiem zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa, poprawie efektywności jego działania, wykryciu ewentualnych błędów lub nieprawidłowości itp. Jednocześnie Spółka decydując się na korzystanie z usług tych osób zobowiązana jest do zapewnienia im odpowiedniego przyjęcia i warunków do działania. Przejawem takiego zachowania, odpowiadającego powszechnie przyjętym zwyczajom, jest właśnie zapewnienie gościom Spółki ciepłych posiłków.

Należy również zaznaczyć, że wydatki na nabycie usług gastronomicznych nie stanowią kosztów reprezentacji, gdyż nie służą one kreowaniu wizerunku Spółki. Ponadto w czasie wspólnych obiadów i kolacji są omawiane m.in. sprawy związane z działalnością przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że wydatki ponoszone na nabycie usług gastronomicznych w przypadku wizyty w siedzibie Spółki lub w zakładzie produkcyjnym osób wykonujących czynności związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.