W przypadku powstania nadpłaty z tytułu opłat eksploatacyjnych, czy Spółka powinna pomniejszyć (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2009 r. (złożonego osobiście do tut. BKIP 18 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 10 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu dokonania korekty przychodu w przypadku powstania nadpłaty z tytuł opłat eksploatacyjnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2.2. i części pytania Nr 3) ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2009 r. złożono do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu dokonania korekty przychodu w przypadku powstania nadpłaty z tytuł opłat eksploatacyjnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 26 stycznia 2010 r. znak: IBPBI/2/423-1420/09/SD, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 10 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług wynajmu powierzchni biurowych. W dniu 31 października 2007 r. do Spółki został wniesiony wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa Spółki . W ramach aportu przedsiębiorstwa, Spółka przejęła własność nieruchomości (centrum biurowego), a także wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umów najmu dotyczących tej nieruchomości. Zgodnie z zapisami aktu notarialnego przenoszącego przedsiębiorstwo Spółki , w skład tego przedsiębiorstwa wchodziły prawa i obowiązki z umów najmu zawartych przez Spółkę lub których stroną była Spółka .

W ramach umów najmu zawartych przez Spółkę (lub których stroną była Spółka ), których obecnie stroną jest Spółka, najemcy zobowiązani są m.in. do pokrywania bezpośrednich i pośrednich kosztów eksploatacyjnych związanych z utrzymaniem części wspólnych wynajmowanej nieruchomości (np. kosztów rutynowych napraw, ochrony budynku, podatku od nieruchomości, wywozu śmieci, odśnieżania itp.). Z tytułu wyżej wymienionych usług najemcy płacą określone w umowach najmu, zryczałtowane opłaty miesięczne (opłaty te są odrębnym elementem kalkulacyjnym, stanowiącym część wynagrodzenia Spółki za świadczone przez nią usługi najmu).

Podstawą kalkulacji miesięcznych zryczałtowanych opłat eksploatacyjnych jest, co do zasady, kwota wydatków poniesionych na pokrycie utrzymania części wspólnych nieruchomości w roku poprzedzającym rok, za które obliczane są zryczałtowane opłaty miesięczne.

Po zakończonym roku kalendarzowym, Spółka przekazuje najemcy odpowiednie sprawozdanie o rzeczywistych kosztach utrzymania części wspólnych budynku za cały rok. Na podstawie tego sprawozdania dokonywane jest ostateczne rozliczenie kosztów związanych z poniesionymi opłatami eksploatacyjnymi.

Jeśli płatności zryczałtowane, dokonane w ciągu roku przez najemcę z tytułu udziału w kosztach eksploatacyjnych, są mniejsze niż przyporządkowana do niego część faktycznych kosztów eksploatacyjnych (?niedopłata?), to najemca jest zobowiązany do zapłaty Spółce brakującej kwoty. W przypadku, gdy wymienione płatności przekraczają kwotę faktycznych kosztów eksploatacyjnych (?nadpłata?), Spółka jest zobowiązana do zwrotu nadpłaty na rzecz najemcy.

Zgodnie z umowami najmu, nie następuje jednak w takiej sytuacji zwrot pieniędzy, ale nadpłata zaliczana jest na poczet miesięcznych płatności ryczałtowych w kolejnym roku. Ponieważ Spółka wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki wynikające z umów najmu zawartych przez Spółkę , była zobowiązana do przeprowadzenia rozliczenia kosztów eksploatacyjnych za cały 2007 rok, w tym także za okres sprzed aportu. Na dzień aportu wysokość ewentualnych korekt z tytułu opłat eksploatacyjnych od najemców nie była znana, dlatego też nie mogły być one uwzględnione w wycenie przedsiębiorstwa na dzień wniesienia aportu do Spółki.

Ze względu na przedłużony pierwszy rok podatkowy do dnia 31 grudnia 2007 r. Spółka stosowała przepisy ustawy o pdop, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., natomiast od dnia 1 stycznia 2008 r. stosuje przepisy ustawy o pdop w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r.

Roczne rozliczenie opłat za eksploatację części wspólnych nieruchomości miało miejsce także za 2008 r. (z tym że w tym okresie wyłącznie Spółka była wynajmującym nieruchomość).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 08 lutego 2010 r. Spółka doprecyzowała przedstawiony stan faktyczny informując, iż pierwszy rok podatkowy Spółki obejmował okres od 8 grudnia 2006 r. do 31 grudnia 2007 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

W przypadku powstania nadpłaty z tytułu opłat eksploatacyjnych, czy Spółka powinna pomniejszyć swoje przychody za okres, w którym powstał przychód z tytułu opłat eksploatacyjnych (2008 r.)... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2.2.)

Spółka spodziewa się, że rozliczenie roczne opłat eksploatacyjnych będzie miało miejsce także za 2009 r. i lata następne, w związku tym wnioskuje o udzielenie odpowiedzi na pytania wskazane w punkcie 2 także w odniesieniu do zdarzeń przyszłych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3 ? dotyczy nadpłaty z tytułu opłat eksploatacyjnych)

Zdaniem Spółki, w przypadku nadpłat zwracanych najemcom Spółka powinna była pomniejszyć swoje przychody za okres, w którym powstał przychód z tytułu opłat eksploatacyjnych, tj. w rozliczeniu za 2008 r.

W trakcie roku opłaty eksploatacyjne rozliczane były na podstawie szacowanych kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości (z reguły, w oparciu o dane za rok ubiegły) i w tej wartości rozpoznawane były jako przychód podatkowy Spółki. W przypadku, gdy rzeczywiste koszty utrzymania części wspólnych nieruchomości okazały się niższe niż koszty wynikające z oszacowania, Spółka zobowiązana była do rozliczenia powstałych nadpłat z najemcami. Ustawa o pdop w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 stycznia 2007 r. (obowiązująca Spółkę po dniu 1 stycznia 2008 r.), nie zawiera regulacji dotyczących momentu rozpoznania korekty przychodów.

Zatem, biorąc pod uwagę fakt, że rozliczenie dotyczy usług świadczonych przez Spółkę w 2008 r., zmniejszenie przychodów powinno było zostać ujęte, zdaniem Spółki, w okresie rozliczeniowym, którego dotyczy ta korekta (tj. w 2008 r.).

Ponadto zdaniem Spółki stanowisko zaprezentowane przez Nią w kwestiach wskazanych w pytaniu 2.2. niniejszego wniosku powinno znaleźć odpowiednie zastosowanie w odniesieniu do rozliczeń rocznych opłat eksploatacyjnych, które nastąpią za kolejne lata.

Spółka jest zdania, że sposób rozliczeń zaprezentowany w stosunku do płatności za 2008r. powinien być przez nią zastosowany także w odniesieniu do rozliczenia rocznego opłat eksploatacyjnych, które nastąpi za kolejne lata podatkowe, gdyż stan prawny w tym zakresie nie uległ zmianie od końca 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: ?ustawa o pdop?), przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i ust. 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, uregulowane są w art. 12 ust. 3a- 3e.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o pdop, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Przyczyny jej wystawienia mogą być zróżnicowane.

Co do zasady należy rozróżnić dwie sytuacje:

• kiedy korekta jest wynikiem błędu (korekta winna być przyporządkowana do roku, którego dotyczy),
• kiedy korekta jest wynikiem działań niezależnych od firmy (korekta powinna być rozpoznawana na bieżąco).
  
  

Z pierwszą sytuacją mamy do czynienia gdy faktura pierwotna dokumentująca sprzedaż została wystawiona błędnie. Natomiast sytuacja druga wystąpi, gdy faktura pierwotna została wystawiona poprawnie, natomiast po dokonaniu sprzedaży na skutek zdarzeń mających miejsce po wystawieniu faktury, zmianie uległy istotne elementy transakcji.

Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna. Faktura korygująca nie generuje nowego (innego) momentu powstania przychodu lecz modyfikuje jedynie ?pierwotną? wysokość przychodu.

Tym samym stanowisko Spółki, iż korekta przychodów winna zostać odniesiona do roku 2008, należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do analogicznych sytuacji dot. roku 2009 i następnych, stanowisko Spółki, iż korekta przychodów winna zostać odniesiona do roku w którym powstał przychód, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku numerami 1.1., 1.2., 2.1 oraz 3 dotycząca uregulowania niedopłaty, wydano odrębne interpretacje indywidualne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.