Czy zapłacone przez Spółkę obciążenie, będące wynikiem zawartej ugody sądowej, stanowi w Spółce (...)

Czy zapłacone przez Spółkę obciążenie, będące wynikiem zawartej ugody sądowej, stanowi w Spółce koszt uzyskania przychodu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 04 maja 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu zawartej ugody sądowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 maja 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu zawartej ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie cesji Umowy w sprawie sprzedaży kart zbliżeniowych z dnia 29 marca 2002 roku zawartej w dniu 20 stycznia 2003r. Spółka, przejmująca obowiązki Zleceniobiorcy, zobowiązana była, zgodnie z § 2 Umowy, do świadczenia na rzecz - Zleceniodawcy - 'usług sprzedaży:

  1. kart zbliżeniowych nie zakodowanych według cen ustalonych przez odpowiednie władze Miasta,
  2. usług kodowania na karcie zbliżeniowej biletów okresowych uprawniających do korzystania z usług komunikacji miejskiej, według cen ustalonych przez odpowiednie władze Miasta.'

Kodowanie kart dokonywane było w punktach sprzedaży, z którymi Spółka współpracowała, za pośrednictwem urządzeń, tzw. terminali z wykorzystaniem drukarek fiskalnych, na których ewidencjonowane były przeprowadzane transakcje sprzedaży. Terminale oraz drukarki fiskalne stanowiły własność która na zasadach użyczenia wyposażyła w nie punkty sprzedaży. Natomiast, niezakodowane karty (nośnik do zakodowania biletu) były nabywane przez Spółkę bezpośrednio. Szczegółowe zasady ewidencjonowania i rozliczenia zleconych usług regulował § 10 Umowy.

Na podstawie tego uregulowania, Spółka była zobowiązana do m.in. następujących czynności:

  1. ewidencjonowania sprzedaży na urządzeniu do kodowania (będącym własnością, zgodnie z oświadczeniem zawartym w § 3 umowy),
  2. rejestrowania w punkcie sprzedaży każdej sprzedaży i dokonywania wydruku paragonu fiskalnego,
  3. sporządzenia dobowego raportu fiskalnego oraz do sporządzenia raportu fiskalnego za okres miesięczny,
  4. przekazania sporządzonych raportów fiskalnych dobowych i miesięcznych oraz kopii wystawionych faktur w następnym dniu po ich sporządzeniu za pośrednictwem podmiotu pisemnie wskazanego wraz z policzoną, spakowaną do bezpiecznej koperty gotówki za sprzedane bilety,
  5. przygotowanie dokładnej specyfikacji przekazywanej gotówki uzgodnioną z danymi z raportów fiskalnych okresowych sporządzonych w tym celu

Zleceniobiorcy za świadczenie usług kodowania na kartach zbliżeniowych, przysługiwało wynagrodzenie ustalane w wysokości procentowej od wartości brutto, obliczone w oparciu o miesięczne raporty fiskalne.

Spółka przez cały okres obowiązywania Umowy świadczyła usługi w sposób zgodny z Umową i regularnie otrzymywała z tego tytułu wynagrodzenie.

W wyniku stwierdzonych przez Zleceniodawcę nieprawidłowości w rozliczeniach pieniężnych wykonywanej za pośrednictwem punktów sprzedaży usługi, wystąpiła do Spółki z roszczeniem o zapłatę wartości wynikającej z różnic pomiędzy faktycznie wpłaconymi z tytułu dokonanej sprzedaży kwotami - zapłat za sprzedany towar (elektroniczny zapis biletów komunikacji miejskiej) - a kwotami, które winny być wpłacone za okres kilku miesięcy współpracy. W związku z tym, że kwota, o zapłatę której wystąpiła, była sporna, wystąpiła ze swoim roszczeniem na drogę postępowania sądowego. Strony, w toku postępowania, po wspólnych uzgodnieniach, doszły do porozumienia i zawarły w dniu 22 grudnia 2008r. Porozumienie w sprawie zawarcia ugody, mocą którego Spółka zobowiązała się do zapłaty jedynie części pierwotnie żądanej kwoty. Ugoda sądowa, zawarta w wykonaniu Porozumienia w sprawie zawarcia ugody, została zawarta w przedmiotowej sprawie na posiedzeniu Sądu w dniu 16 marca 2009r. W wyniku zawartej ugody Spółka została obciążona uzgodnioną kwotą, którą następnie wpłaciła na wskazany przez rachunek.

Spółka i nadal współpracują w opisanym powyżej zakresie na podstawie nowej umowy, zawartej w roku 2009, pod postawionym przez M S.A. warunkiem podpisania ugody w/w zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapłacone przez Spółkę obciążenie, będące wynikiem zawartej ugody sądowej, stanowi w Spółce koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem wnioskodawcy:

Zapłacone przez Spółkę obciążenie, wynikające z ugody sądowej, stanowi w Spółce koszt uzyskania przychodu.

Mając na uwadze przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem ?updop?) mówiący, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, należy stwierdzić, że obciążenie Spółki, będące wynikiem zawartej ugody sądowej, jest kosztem uzyskania przychodu, ponieważ ugodę tę Spółka była zmuszona zawrzeć w celu podpisania nowej umowy w sprawie sprzedaży kart zbliżeniowych, będącej źródłem uzyskania przychodu, a więc stanowi wydatek poniesiony przez Spółkę w związku z zabezpieczeniem źródła przychodu Spółki. Ponadto decydując się na zawarcie ugody sądowej, Spółka działała w celu zachowania źródła przychodu, tj. dokonując zapłaty przedmiotowego obciążenia, unika konsekwencji w zakresie egzekucji roszczenia za sprzedane doładowania kart w pełnej wysokości, określonej oraz kosztów związanych z egzekucją. Istnieje zatem związek z prowadzoną działalnością Spółki.

Do opisanego stanu faktycznego nie ma, zdaniem Spółki, zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 updop mówiący, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, bowiem usługa określona Umową została wykonana prawidłowo i w jej wykonaniu żadna ze stron nie wykryła wad, ponieważ doszło do sprzedaży kart zbliżeniowych wykorzystywanych jako bilety okresowe w komunikacji miejskiej oraz usług kodowania na karcie zbliżeniowej biletów okresowych uprawniających do korzystania z usług komunikacji miejskiej. Obciążenie nie jest wynikiem wad wykonanych usług sprzedaży kart zbliżeniowych, szczegółowo określonych Umową, a jedynie stanowi wyrównanie szkody powstałej w wyniku nieprawidłowości w dokonywaniu rozliczeń z tytułu tych usług.

Zdaniem Spółki nie jest możliwe łączenie samej usługi ze sposobem prowadzenia rozliczeń, które nie tylko nie stanowią elementu samej usługi, ale na jakość świadczonej usługi nie mają wpływu. Nie przekazanie przez punkty sprzedaży środków pieniężnych uzyskanych z przeprowadzonej sprzedaży kart nie może bowiem mieć jakiegokolwiek wpływu na samą czynność sprzedaży i kodowania kart zbliżeniowych. Interpretacje organów skarbowych potwierdzają stanowisko, że zdarzenia będące przyczyną obciążenia karą umowną czy z tytuły wyrównania szkody, a nie mające wpływu na samą jakość towaru czy usługi nie mogą być uznane za kary czy odszkodowania z tytułu wady danego towaru czy usługi.

Na potwierdzenie swojego stanowiska powołała:

  • pismo z dnia 12 marca 2007r. Urzędu Skarbowego Poznań - Grunwald (AD-II-J-K/423/01/07),
  • pismo z dnia 28 maja 2007r. Izby Skarbowej w Łodzi (US I/1 415/5/2007),
  • pismo z dnia 1 października 2008r., nr IPPB1/415-767/08-5/IF Izby Skarbowej w Warszawie,
  • pismo z dnia 10 listopada 2004r. Izby Skarbowej w Warszawie (PD-005U-684/04/MB),
  • pismo z dnia z dnia 15 września 2008r. Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPB3/423-368/08-2/DS)

Podsumowując, zdaniem Spółki, wyrównanie przez Spółkę powstałej szkody nie jest wynikiem wad wykonanych usług sprzedaży kart zbliżeniowych szczegółowo określonych umową o współpracy, a jedynie wyrównaniem szkody powstałej w wyniku błędnych rozliczeń pieniężnych między stronami za wykonaną wcześniej usługę sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.


Referencje

ILPB3/423-368/08-2/DS, interpretacja indywidualna

IPPB1/415-767/08-5/IF, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika