Czy w przypadku likwidacji środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym, dalsze wydatki (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 stycznia 2011r. sygn. akt I SA/Kr 1597/10 wniosku z dnia 26 lutego 2010r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 08 marca 2010r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w w/w wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku likwidacji środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym, dalsze wydatki wynikające z umowy najmu (która nie może zostać rozwiązana mimo opuszczenia lokalu) czyli czynsze, opłaty i inne, a także wypłacone Wynajmującemu odszkodowanie z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu będą kosztem uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 marca 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku likwidacji środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym, dalsze wydatki wynikające z umowy najmu (która nie może zostać rozwiązana mimo opuszczenia lokalu) czyli czynsze, opłaty i inne, a także wypłacone Wynajmującemu odszkodowanie z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu będą kosztem uzyskania przychodu.

W dniu 09 czerwca 2010r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-767/10/MS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy w przypadku likwidacji środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym, dalsze wydatki wynikające z umowy najmu (która nie może zostać rozwiązana mimo opuszczenia lokalu) czyli czynsze, opłaty i inne, a także wypłacone Wynajmującemu odszkodowanie z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu będą kosztem uzyskania przychodu za nieprawidłowe. Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona w dniu 14 czerwca 2010r.

Pismem z dnia 26 czerwca 2010r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu do tut. Biura 30 czerwca 2010r.), na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 21 lipca 2010r. Znak: IBPBI/2/423W-110/10/MS odmawiając zmiany w/w interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 26 lipca 2010r.

Pismem z dnia 20 sierpnia 2010r. wniesiono skargę na w/w interpretację indywidualną. Pismem z dnia 27 września 2010r. Znak: IBPBI/2/4240-102/10/MS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 21 stycznia 2011r., sygn. akt I SA/Kr 1597/10 uchylił zaskarżoną interpretację.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadząca sieć marketów (delikatesy), stosuje politykę otwierania sklepów w różnych lokalizacjach na terenie kraju w lokalach niestanowiących własności Spółki. W tym celu wyszukiwane były (i są nadal) lokale spełniające oczekiwane kryteria lokalizacyjne i techniczne, ze względu na które lokale te mogą posłużyć do realizacji strategii gospodarczej Spółki. Z tego tytułu Spółka ponosi i ponosiła w latach poprzednich (we wstępnym etapie takich inwestycji) różnego rodzaju koszty (nakłady) wstępne, tj. przed wynajęciem lokali.

Następnie już po przejęciu wynajmowanej powierzchni (na podstawie zawartych umów najmu), ponoszone są koszty (nakłady) zasadnicze, tj. koszty prac adaptacyjnych prowadzonych w obiektach, co do których zostały zawarte umowy najmu. Spółka aktywuje ponoszone koszty (nakłady) w obce środki trwałe na koncie ?środki trwałe w budowie'. Po zakończeniu procesu inwestycyjnego Spółka przyjmuje do użytkowania inwestycje w obcych środkach trwałych. Inwestycje w obcych środkach trwałych są użytkowane w okresie wielu lat, a o konkretnym wymiarze czasu decyduje umowa najmu podpisana z Najemcą. Jednakże mogą wystąpić i takie inwestycje w obcych środkach trwałych, których faktyczny czas wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej okaże się być stosunkowo krótki. Może się bowiem zdarzyć, iż - z powodu różnego rodzaju przyczyn gospodarczych ? Spółka będzie w przyszłości zmuszona wycofać się z użytkowania jakiejś nieruchomości i rozwiązać umowę najmu. W konsekwencji, z uwagi na krótki czas użytkowania inwestycji w obcym środku trwałym, Spółka nie będzie miała w tych przypadkach możliwości objąć odpisami amortyzacyjnymi całej wartości początkowej wytworzonych środków trwałych (inwestycji w obcym obiekcie). Gdyby zatem doszło do likwidacji tych środków trwałych, nie byłyby one w tym czasie jeszcze w pełni umorzone. Podkreślenia też wymaga fakt, że ? z reguły - pozostawiona u właściciela nieruchomości, a nieumorzona przez Spółkę inwestycja w obcym środku trwałym nie będzie nadawała się do dalszego wykorzystania w przyszłości przez ewentualnego nowego najemcę lokalu. Wynikać to będzie z indywidualnego i specyficznego charakteru technicznego lub architektonicznego wykonanych prac. Jednocześnie Spółka zakłada, iż nie będzie wykonywała prac przywracających obcy środek trwały do stanu pierwotnego ze względu na nieopłacalność ekonomiczną tego rodzaju działań, bowiem powodowałoby to dodatkowe, a zbędne koszty. Należy zatem uwzględnić okoliczność, iż pozostawione inwestycje byłyby bez wartości zarówno dla Wynajmującego, Spółki jak i nowego Najemcy.

Ponadto, Spółka przewiduje, iż mogą się pojawić i takie sytuacje, gdy dojdzie do opuszczenia lokalu przez Spółkę w związku z jej wolą rozwiązania umowy przed upływem okresu, na jaki ta umowa miała obowiązywać, a mimo to Wynajmujący nadal zgodnie z zapisami umowy, tj. dzięki zapisom ograniczającym możliwość rozwiązania umowy najmu, będzie wystawiał faktury z tytułu czynszu najmu, opłat eksploatacyjnych, opłat marketingowych oraz innych wynikających z umowy najmu. Możliwe jest także, iż w przypadku woli Spółki by rozwiązać umowę wcześniej, by uzyskać na to zgodę kontrahenta, konieczne będzie wypłacenie umówionego z Wynajmującym odszkodowania.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku likwidacji środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym, dalsze wydatki wynikające z umowy najmu (która nie może zostać rozwiązana mimo opuszczenia lokalu) czyli czynsze, opłaty i inne, a także wypłacone Wynajmującemu odszkodowanie z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu - będą kosztem uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku likwidacji środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym, Spółka stoi na stanowisku, że dalsze wydatki wynikające z umowy najmu (która nie może zostać rozwiązana mimo opuszczenia lokalu) czyli czynsze, opłaty i inne, będą kosztem uzyskania przychodu i powinny być potrącone w momencie ich poniesienia. Podobnie w momencie poniesienia powinny być zostać rozliczone jako koszt podatkowy, wypłacone Wynajmującemu odszkodowania z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu.

W przekonaniu Spółki, wszystkie wymienione wyżej koszty nie należą do kosztów likwidacji środka trwałego, zatem powinny być one rozliczone odrębnie od straty wynikającej z samej likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym. Powinno tak być, tym bardziej, że koszty te będą z reguły ponoszone już po dokonaniu likwidacji środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym. Jednocześnie uznać należy, że koszty te spełniałyby kryteria ogólne dla uznania ich za koszt uzyskania przychodów, wynikające z art. 15 ust. 1 i 16 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty te byłyby bowiem wynikiem zawartej umowy najmu, która w momencie jej zawarcia była zasadnie i racjonalnie oceniana jako obiektywnie służąca celowi uzyskiwania przychodów. Umów takich Spółka zawiera wiele i w większości przypadków prowadzą one do długoletniego wykorzystywania środków trwałych w postaci zrealizowanych inwestycji w obcym środku trwałym. Tej kwalifikacji, jako działania racjonalnego gospodarczo, nie może zaś zmienić okoliczność, iż mimo pierwotnie najlepszych zamierzeń i oczekiwań, ostatecznie inwestycja okaże się gospodarczo nieprzydatna lub tę cechę wykazywać będzie jedynie w krótkim okresie czasu. Skoro zatem później miałoby się okazać, że środek trwały należy zlikwidować ale nie uwalniałoby to Spółki od konieczności ponoszenia kosztów wynajmu z nim związanych lub kosztów ewentualnego odszkodowania za wcześniejsze rozwiązanie umowy, to koszty te powinny stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki. Spełnione zostałyby bowiem przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a jednocześnie w art. 16 ust. 1 brak jest zakazu lub ograniczenia dla zaliczania tego rodzaju odszkodowań do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei, ponieważ zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia, dlatego też omawiane tu koszty (będące kosztami innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami), powinny być przez Spółkę uznane za koszt podatkowy w momencie ich poniesienia, czyli na dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 09 czerwca 2010r. Znak IBPBI/2/423-767/10/MS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy w przypadku likwidacji środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym, dalsze wydatki wynikające z umowy najmu (która nie może zostać rozwiązana mimo opuszczenia lokalu) czyli czynsze, opłaty i inne, a także wypłacone Wynajmującemu odszkodowanie z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu będą kosztem uzyskania przychodu za nieprawidłowe.

Wnioskodawca po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 21 stycznia 2011r., sygn. akt I SA/Kr 1597/10 uchylił zaskarżoną interpretację.

W powyższym wyroku Sąd stwierdził, iż (?) ?Podatnik występując z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji nakreślił stan faktyczny i sformułował pytanie, które de facto składało się z dwóch kwestii będących przedmiotem jego zainteresowania. Mianowicie czy w przypadku likwidacji środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym, dalsze wydatki wynikające z umowy najmu (która nie może zostać rozwiązana mimo opuszczenia lokalu), a także wypłacone przez Spółkę wynajmującemu odszkodowanie z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu, będą kosztem uzyskania przychodów. Sformułowano zatem dwa odrębne pytania dotyczące praktycznie dwóch odrębnych stanów faktycznych. Pierwsze pytanie dotyczyło bowiem sytuacji, gdy po opuszczeniu lokalu i woli rozwiązania umowy przed upływem okresu, na jaki ta została zawarta, nie dochodzi do wcześniejszego rozwiązania umowy - tutaj Spółka pytała o możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych, wydatków ponoszonych przed faktycznym rozwiązaniem umowy najmu. Druga natomiast, to sytuacja w której Spółka ponosi wydatki z tytułu zapłaty na rzecz wynajmującego odszkodowania, aby ten wyraził zgodę na wcześniejsze rozwiązanie umowy, a zatem de facto wynika z wcześniejszego rozwiązania umowy. W pełni zatem należy podzielić stanowisko skarżącego, iż Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na pierwsze pytanie skupiając się jedynie na rozważeniu kwestii zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odszkodowania z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy. Co prawda w podsumowaniu odpowiedzi Minister Finansów zaznaczył, iż również wydatki z tytułu czynszu, najmu opłat eksploatacyjnych, opłat marketingowych nie będą stanowić kosztów podatkowych, lecz było to nawiązaniu do stanu faktycznemu, w którym dochodzi do rozwiązania umowy. Nie zajął stanowiska w zakresie wydatków ponoszonych w trakcie trwania umowy lecz po faktycznym opuszczeniu lokalu.

Nie można zatem uznać, iż organ wypowiedział się w zakresie postawionego przez wnioskodawcę pytania co było podstawą wniesionej skargi. Zaskarżona interpretacja powinna precyzyjnie odpowiadać na postawione przez wnioskodawcę pytania dopiero w uzasadnieniu wskazywać przyczyny takiego rozstrzygnięcia. Zatem organ interpretacyjny winien wypowiedzieć się czy wydatki wynikające z umowy najmu, po opuszczeniu lokalu ale przed rozwiązaniem umowy stanowić będą koszt uzyskania przychodu.? (?)

?Odnosząc się do kwestii merytorycznej związanej z odpowiedzią na drugie pytanie Sąd uznał, iż w tej części interpretacja jest prawidłowa.

Minister Finansów uznał bowiem, iż wydatki związane z odszkodowaniem z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Stanowisko to oparł na założeniu, iż wydatki nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia jego źródła. Następuje bowiem utrata związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy tymi wydatkami, a uzyskanym przychodem bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła.?

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia z dnia 26 lutego 2010r. stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011r. Nr 74 poz. 397 ze zm. ? dalej ?updop?), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami. Poniesiony wydatek musi bowiem spełniać ogólną przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 updop, tj. musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy tego wydatku z potencjalnym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przepis powyższy zakłada zatem konieczność spełnienia przez dany wydatek szeregu przesłanek, ażeby można było go uznać za koszt uzyskania przychodu. Wśród warunków, które powinny być łącznie spełnione wymienić należy:

• poniesienie kosztu przez podatnika,
• definitywny (rzeczywisty) charakter poniesionego kosztu,
• związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• cel poniesienia kosztu, którym jest: uzyskanie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie ich źródła,
• właściwe udokumentowanie.
  
  

Wskazać należy, iż ustawodawca posługując się zwrotem ?w celu? ograniczył zakres stosowania omawianego przepisu jedynie do wydatków, które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami. Wydatek winien zatem w sposób bezpośredni lub pośredni wiązać się z uzyskanym przychodem, ewentualnie z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W obrocie gospodarczym występują przypadki, w których strona odstępuje od umowy, aby zapobiec stracie mogącej wyniknąć z jej wykonania, jak również dla stworzenia warunków do zawarcia innej, być może korzystniejszej umowy, niemniej jest to kwestia ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, którego negatywnych konsekwencji finansowych nie można przenosić na Skarb Państwa poprzez zmniejszenie obciążeń podatkowych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka podpisuje z najemcami lokali umowy na ich wynajem na określony czas. Zdarza się jednak, iż z powodu różnego rodzaju przyczyn gospodarczych jest zmuszana wycofać się z użytkowania jakiejś nieruchomości i rozwiązać umowę najmu przed ustalonym terminem.

Spółka przewiduje, iż mogą się pojawić sytuacje, gdy dojdzie do opuszczenia lokalu w związku z Jej wolą rozwiązania umowy przed upływem okresu, na jaki ta umowa miała obowiązywać, a mimo to wynajmujący nadal będzie wystawiał faktury z tytułu czynszu, najmu, opłat eksploatacyjnych, opłat marketingowych oraz innych opłat wynikających z umowy najmu. Możliwe jest także, iż w przypadku woli Spółki by rozwiązać umowę wcześniej, by uzyskać na to zgodę kontrahenta, konieczne będzie wypłacenie umówionego z wynajmującym odszkodowania.

Wcześniejsze opuszczenie wynajmowanych lokali, pomimo braku rozwiązania umowy najmu wiążące się z koniecznością ponoszenia dodatkowych opłat ? w przedmiotowej sprawie opłata z tytułu najmu, czynszu, opłaty eksploatacyjne, opłaty marketingowe oraz inne opłaty wynikające z umowy najmu - jest wpisane w ryzyko związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, którego negatywnych konsekwencji nie można przenosić na zmniejszenie obciążeń podatkowych. Ww. wydatki nie są ponoszone w celu uzyskanie przychodu, a także nie można ich uznać za koszty poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Dla uznania, iż dany koszt został poniesiony w celu zachowania źródła przychodów wykazać należy, iż koszt ten poniesiony został tak, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Z kolei dla wykazania zaistnienia przesłanki poniesienia wydatku w celu zabezpieczenia źródła przychodów konieczne jest wskazanie, iż koszty te poniesione zostały na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Istotą tego rodzaju kosztów jest zatem ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Stosownie do treści art. 361 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) odszkodowanie to świadczenie, które wyrównuje straty poniesione przez poszkodowanego oraz utracone przez niego korzyści.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu:

• wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,
• zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
• zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.
  
  

Z powyższego wynika, że ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z karą za wadliwie wykonaną usługę, bądź za zwłokę w usunięciu powstałych wad. Nie odniósł się natomiast do kwot należnych z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu. Oznacza to, że kary umowne i odszkodowania inne niż wymienione, generalnie mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Jednakże, sam fakt niezaliczenia kwoty odstępnego do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, nie decyduje jeszcze o tym, że wydatek ten jest kosztem uzyskania przychodów. Wydatek ten musi bowiem spełniać ogólną zasadę zawartą w art. 15 ust. 1 updop, tj. zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatków, jak i wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy wydatkiem poniesionym, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej działalności.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury kary umowne i odszkodowania będące następstwem niewykonania umów (odstąpienia od umów) nie spełniają przesłanki działania ?w celu osiągnięcia przychodów?.

Również co do zasady, nie można zapłaty odszkodowań z tytułu odstąpienia od umowy uznać za koszt poniesiony w celu zachowania, czy też zabezpieczenia źródła przychodów. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1996 przez pojęcie ?zachować? (?zachowywać?) należy rozumieć ?dochować coś w stanie nie zmienionym, nie naruszonym, utrzymać?. Natomiast ?zabezpieczyć? (?zabezpieczać?) oznacza ?uczynić bezpiecznym ? nie zagrożonym; dać ochronę, ochronić?. Można więc przyjąć, iż koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nie naruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt, że wcześniejsze opuszczenie wynajmowanych lokali przez Spółkę, będzie prowadziło do zaprzestania prowadzenia działalności w danych miejscach, nie dochodzi do spełnienia przesłanki poniesienia wydatku w celu osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia jego źródła, w związku z czym ponoszone przez Spółkę wydatki z tytułu czynszu, najmu, opłat eksploatacyjnych, opłat marketingowych oraz innych opłat wynikających z umowy najmu, a także zapłaconego odszkodowania nie mogą stanowić kosztów podatkowych. Następuje bowiem utrata związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy tymi wydatkami, a uzyskanym przychodem bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.