Przez jaki okres należy przechowywać dokumenty (faktury, rachunki itp.) dotyczące zakupu lub wytworzenia (...)

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie okresu przechowywania dokumentów dotyczących zakupu lub wytworzenia środków trwałych.

W uzupełnieniu wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach swojej działalności dokonuje zakupu środków trwałych oraz wytwarza je we własnym zakresie. Dla celów amortyzacji prowadzone są w Spółce dwie ewidencje, jedna bilansowa zgodna z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, w której amortyzacja liczona jest przez okres użyteczności środka trwałego, druga dla celów podatkowych, w której amortyzacja prowadzona jest zgodnie z zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Okres amortyzacji tych środków trwałych jest dłuższy (w obydwu ewidencjach) niż okres, w którym powinno się przechowywać pozostałe dokumenty księgowe dotyczące przychodówkosztów uzyskania danego okresu, tj. do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Chodzi tu o okres od daty wystawienia dokumentów do końca roku kalendarzowego (licząc 5 lat), w którym upłynął termin płatności podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Przez jaki okres należy przechowywać dokumenty (faktury, rachunki itp.) dotyczące zakupu lub wytworzenia środków trwałych, mając na celu prawidłowe udokumentowanie rozliczenie podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, do ustalenia wartości początkowej środków trwałych będącej podstawą wyliczenia amortyzacji w przypadku gdy okres amortyzacji jest dłuższy niż okres przedawnienia zobowiązania podatkowego (liczony od daty poniesienia wydatków na środki trwałe) wystarczy wartość początkowa ujęta w bazie amortyzacyjnej prowadzonej specjalnie dla celów podatkowych. Ewidencja, w której prowadzone są odpisy amortyzacyjne spełnia warunki wymagane dla prawidłowego ustalenia kwoty amortyzacji. W związku z tym nie jest konieczne przechowywanie dokumentów zakupowych stanowiących podstawę ustalenia wartości początkowej środka trwałego przez jego cały okres amortyzowania dla celów podatkowych, tj. np. 15 lat (amortyzacja bilansowa jest znacznie dłuższa, ponieważ obejmuję cały okres użytkowania środka trwałego).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 86 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749), podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Definicja ksiąg podatkowych zawarta została w art. 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej i stanowi, iż są nimi księgi rachunkowe, podatkowa księga przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci.

Do prowadzenia ewidencji środków trwałych zobowiązują podatnika przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., nr 74, poz. 397 ze zm. dalej ?ustawa o pdop?), a mianowicie przepisy art. 9 ust. 1 i art. 16a-16m ustawy o pdop. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Oznacza to, że podatnik ma obowiązek udokumentowania prawidłowości deklarowanego przez siebie dochodu (straty). Wobec tego, że dokonywane przez Spółkę odpisy amortyzacyjne, jako koszty uzyskania przychodów rzutują na wysokość ustalonego dochodu (straty), koniecznym jest przechowywanie przez Spółkę dokumentacji nie tylko przez cały okres w którym dokonywane odpisy amortyzacyjne wpływają na podstawę opodatkowania (wysokość zobowiązania podatkowego), ale także przez okres pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym upłynął termin płatności podatku, z uwzględnieniem sytuacji przewidzianych w Ordynacji, w których dochodzi do zawieszenia terminu przedawnienia.

Reasumując, zdaniem tutejszego Organu, nie można mówić o braku obowiązku przechowywania dokumentów źródłowych, skoro na ich podstawie została określona wartość początkowa środka trwałego od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Skoro zatem dokumenty źródłowe są podstawą do ustalenia wartości początkowej środków trwałych i w pośredni sposób wpływają na wysokość zobowiązania podatkowego roku w którym są dokonywane odpisy amortyzacyjne należy stwierdzić, że powyższe dokumenty należy przechowywać do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego roku, w którym zakończono amortyzację.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.