Zmiana metody amortyzacji sygn: IBPBI/2/423-69/14/AP

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany raz ustalonej metody amortyzacji.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka akcyjna, będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, 4 maja 2012 r. nabyła lokal mieszkalny, który następnie 17 maja 2012 r. wprowadziła po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych. Lokal jest wykorzystywany przez Spółkę jako biuro. Budynek, w którym znajduje się lokal, jak wynika z operatu szacunkowego, został oddany do użytkowania w latach trzydziestych XX wieku. Spółka amortyzuje ten lokal liniowo według stawki podstawowej zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do zastosowania dla amortyzacji przedmiotowego lokalu oraz wszelkich dokonywanych w nim w przyszłości ulepszeń indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10%, a tym samym skorygowania deklaracji CIT-8 za rok 2012 poprzez podwyższenie kosztów uzyskania przychodu w związku z korektą amortyzacji lokalu ze stawki podstawowej na stawkę indywidualną od dnia przyjęcia środka trwałego do użytkowania?

Spółka nabyła lokal mieszkalny usytuowany w kamienicy oddanej do użytkowania w latach trzydziestych XX wieku. Spółka nie ponosiła nakładów na ulepszenie lokalu. Zamierza ponieść nakłady na ulepszenie lokalu w roku 2014. Jednocześnie jak wynika z aktu notarialnego dokumentującego nabycie lokalu, sprzedawca - był właścicielem lokalu, a jednocześnie lokatorem zamieszkującym nieprzerwanie w lokalu od ponad 5 lat. Powyższe, zdaniem Spółki, wyczerpuje warunek wykorzystywania co najmniej przez okres 60 miesięcy, o którym mowa w art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z 15 lutego 1992 r.

Zdaniem Spółki, ma ona prawo do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji dla przedmiotowego lokalu w wysokości 10%, korekty amortyzacji za rok 2012 wraz z korektą zeznania CIT-8 za rok 2012 oraz stosowania tak ustalonej stawki aż do całkowitego zamortyzowania wartości lokalu. Spółka uważa, że będzie miała prawo stosować indywidualnie ustaloną stawkę amortyzacyjną również do wszelkich ponoszonych w przyszłości nakładów na ulepszenie lokalu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-oprzewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j?16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 (art. 16i ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i?16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W konsekwencji podatnicy dokonując wyboru metody amortyzacji, dokonują tym samym wyboru stawki amortyzacyjnej, która stanowi jej integralną część. Zatem podatnik, kierując się racjonalną oceną skutków podejmowanej decyzji, może dokonać wyboru metody amortyzacji, która ma wpływ na jego sytuację gospodarczą. Wyboru tego, dla poszczególnych środków trwałych, dokonuje się przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Jednocześnie podatnik ma obowiązek stosować wybraną metodę do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziano następujące metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych:

1. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek stanowiącym załącznik do ustawy, w tym również:
   
   1. przy zastosowaniu podwyższonych stawek (przy zastosowaniu współczynników określonych w art. 16i ust. 2 ustawy),
      
   2. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych obniżonych w stosunku do określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (na zasadach określonych w art. 16i ust. 5),
2. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie (zgodnie z art. 16j ustawy),
   
3. przy zastosowaniu degresywnej metody amortyzacji (na zasadach określonych w art. 16k ustawy),
   
4. amortyzacja jednorazowa (przy spełnieniu warunków określonych w art. 16k ust. 7-11 ustawy).

Jak już wyżej wspomniano, zmianie nie może podlegać metoda amortyzacji. Przepisy podatkowe ? w określonych sytuacjach ? dają jedynie możliwość zmiany stawki amortyzacyjnej. Podatnicy mogą dokonać podwyższenia lub obniżenia stawek podanych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stosownie do regulacji zawartych w art. 16i ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka nabyła w 2012 r. lokal mieszkalny, który wprowadziła do ewidencji środków trwałych i rozpoczęła jego amortyzację metodą liniową, przyjmując podstawową stawkę z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zmiany metody amortyzacji ww. środka trwałego (możliwość zastosowania stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie), a tym samym dokonania korekty zeznania CIT-8 za rok 2012 r. Spółka uważa również, że zastosować może indywidualne stawki amortyzacyjne do nakładów ponoszonych w przyszłości na ulepszenie lokalu.

Jak już wcześniej wskazano regulacje zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wprost zakazują zmiany raz ustalonej metody amortyzacji. Jak bowiem wynika z literalnego brzmienia art. 16h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji i metodę tę stosują aż do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

Reasumując, jeżeli Spółka podjęła decyzję, że ww. środek trwały (lokal mieszkalny) będzie amortyzowany metodą liniową przy zastosowaniu stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych, a zatem nie skorzystała z prawa zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, to nie ma obecnie możliwości dokonania korekty odpisów (na skutek zmiany metody amortyzacji) w trakcie amortyzacji tego środka trwałego. Taka korekta byłaby możliwa wyłącznie w sytuacji, gdy odpisy amortyzacyjne naliczane byłyby niezgodnie z przepisami (niezgodnie z wybranymi zasadami amortyzowania składnika majątku trwałego).

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym może on zastosować indywidualną stawkę amortyzacji do nabytego środka trwałego amortyzowanego uprzednio tzw. metodą liniową oraz ponoszonych nakładów na jego ulepszenie, a także dokonać korekty zeznania CIT-8, uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.