Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca, będzie mógł zaliczyć koszty ponoszone w związku (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09 czerwca 2011r. (data wpływu do tut. Organu 13 czerwca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podróżami służbowymi ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2011r. wpłynął do tut. Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podróżami służbowymi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę pracowników budowlanych. Zgodnie z umową o pracę miejscem świadczenia pracy tych pracowników jest województwo ś. oraz województwo m. Spółka ma zamiar w najbliższym czasie delegować tych pracowników na okres jednego roku do pracy poza określonym w umowie o pracę miejscem wykonywania pracy tj. na terenie znajdującym się poza obszarem województwa ś. i m. Podatnik będzie jednocześnie zapewniał pracownikom noclegi w miejscu wykonywania pracy oraz możliwość powrotu do miejsca zamieszkania w każdym tygodniu na sobotę i niedzielę. Pracownicy ci będą świadczyć pracę w miejscu innym niż siedziba pracodawcy oraz w miejscu innym niż określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy. Jednocześnie będą mieli jednak możliwość powrotu do miejsca zamieszkania w każdym tygodniu na tzw. weekend.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca, będzie mógł zaliczyć koszty ponoszone w związku z wypłacaniem pracownikom świadczeń z tytułu podróży służbowej do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 775 § 1 kodeksu pracy, podróżą służbową jest wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy. W przypadku gdy pracownik wykonuje zadania w ramach podróży służbowej przysługują mu od pracodawcy należności na pokrycie kosztów z nią związanych. Przesłankami dla ustalenia, że pracownik wykonuje pracę w ramach podróży służbowej jest wykonywanie zadania na polecenie pracodawcy oraz wykonywanie tego zadania poza siedzibą pracodawcy lub stałym miejscem wykonywania pracy przez tego pracownika. Niewątpliwie w przypadku 'oddelegowania' pracowników do pracy w miejscowości znajdującej się poza obszarem województwa ś. powoduje, że pracownik będzie świadczył pracę poza siedzibą Wnioskodawcy. Niewątpliwie wykonywanie zadań przez pracowników Wnioskodawcy będzie odbywało się na jego polecenie. Wykonywanie zadania przez tych pracowników będzie odbywało się także poza miejscem ustalonym w umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy.

Należy zwrócić uwagę, że jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 listopada 2009r. (sygn. II UK 114/09) ?jeżeli zobowiązanie pracownicze (istota obowiązków pracowniczych) wykonywane jest na geograficznie określonym obszarze, zgodnie z wolą stron stosunku pracy wyrażoną w umowie o pracę, to obszar ten jest stałym miejscem pracy w rozumieniu art. 775 § 1 KP?.

Jeśli zatem pracownicy będą wykonywać pracę w miejscowości poza obszarem województwa ś. i m., to będą wykonywać pracę poza stałym miejscem wykonywania pracy w rozumieniu kodeksu pracy, a co za tym idzie będą uprawnieni do otrzymywania świadczeń z tytułu podróży służbowej. Podobny wniosek można wysnuć na gruncie innego orzeczenia Sądy Najwyższego, w którym stwierdzono, że ?świadczenie pracy w okolicznościach podróży służbowej występuje zawsze w okolicznościach, w których pracownik poza uzgodnionym stałym miejscem pracy nie może swobodnie dysponować swoim czasem wolnym od pracy w miejscu zamieszkania i ośrodkiem życia prywatnego i rodzinnego', (wyrok SN z dnia 09 lutego 2010 r. sygn. I PK 157/09). Ponadto zwrócić należy uwagę, że pracownicy, o których mowa będą wykonywać pracę w tygodniu poza miejscem siedziby pracodawcy i stałym miejscem pracy by następnie na sobotę i niedzielę wracać do miejsca zamieszkania, dlatego też można uznać, że pracownicy ci będą w podróży służbowej w każdym tygodniu pracy, nie zaś przez okres jednego roku.

W związku z koniecznością wypłacania pracownikom świadczeń z tytułu podróży służbowej po stronie pracodawcy pojawiają się koszty. Niewątpliwie koszty te są ściśle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Należy zwrócić uwagę, iż w judykaturze ugruntowany został pogląd, że koszty ponoszone przez pracodawców w związku z podróżami służbowymi pracowników stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu w/w artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tytułem przykładu należy wskazać tutaj wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 stycznia 1996 r. (sygn. SA/Wr 667/95), w którym stwierdzono, że ?wydatki na podróże w celach służbowych stanowią koszty uzyskania przychodu, pod warunkiem, że są należycie udokumentowane, a także, iż poniesiono je jako niezbędne koszty dla uzyskania przychodu. Jeżeli więc organy nie kwestionowały związku wydatków z uzyskanymi przychodami, a równocześnie nie wykazały, że wydatki te nie zostały należycie udokumentowane lub też poczynione w rozmiarze wykluczonym przez przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 15 ust. 1 wydatki te powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu'.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. ? dalej ?updop?), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę pracowników budowlanych. Zgodnie z umową o pracę miejscem świadczenia pracy tych pracowników jest województwo ś. oraz województwo m. Spółka ma zamiar w najbliższym czasie delegować tych pracowników na okres jednego roku do pracy poza określonym w umowie o pracę miejscem wykonywania pracy tj. na terenie znajdującym się poza obszarem województwa ś. i m. Wnioskodawca będzie jednocześnie zapewniał pracownikom noclegi w miejscu wykonywania pracy oraz możliwość powrotu do miejsca zamieszkania w każdym tygodniu na sobotę i niedzielę. Pracownicy ci będą świadczyć pracę w miejscu innym niż siedziba pracodawcy oraz w miejscu innym niż określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy. Jednocześnie będą mieli jednak możliwość powrotu do miejsca zamieszkania w każdym tygodniu na tzw. weekend.

W tym miejscu wskazać należy, iż kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze, jeżeli spełniają kryteria, określone w art. 15 ust. 1 updop. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W ich zakresie mieszczą się również inne wydatki dotyczące pracowników w tym m.in. wydatki w postaci wypłaconych diet oraz zwrotów kosztów podróży służbowych.

Obowiązek wypłaty przez pracodawcę należności przysługujących pracownikowi wykonującemu na jego polecenie zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy wynika z art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z § 3 tego artykułu, warunki wypłacania tych należności pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż państwowa lub samorządowa jednostka sfery budżetowej określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie ?podróż służbowa pracownika? należy do zakresu prawa pracy, w związku z czym rozstrzygnięcie kwestii dotyczących obowiązku czy zasadności wypłacenia diet i innych należności za czas podróży nie leży w kompetencji organów podatkowych. Jeżeli pracownik odbywa podróż służbową, która jest związana z osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki, dokonane wypłaty za czas tych podróży mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z powołanym art. 15 ust. 1 updop. Należy podkreślić, iż w katalogu przepisu art. 16 ust. 1 updop nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, w oparciu o przywołane przepisy prawa i przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż koszty jakie będzie ponosił Wnioskodawca w związku z zapewnieniem noclegów pracownikom przebywającym w podróży służbowej, a także wydatki związane z powrotem pracowników do miejsca zamieszkania w każdym tygodniu na sobotę i niedzielę będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.