W jakiej wysokości Wnioskodawca powinien ustalić koszt uzyskania przychodów w przypadku zbycia Rzeczowych (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2014 r. (wpływ do tut. Biura 24 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia rzeczowych aktywów trwałych nabytych uprzednio w ramach umowy datio in solutum (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2014 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia rzeczowych aktywów trwałych nabytych uprzednio w ramach umowy datio in solutum.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza umorzyć część udziałów posiadanych w zależnej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: ?Spółka Zależna?). Umorzenie będzie mieć charakter tzw. umorzenia automatycznego. Za umorzone udziały Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie w wartości umarzanych udziałów.

W praktyce, może się zdarzyć sytuacja, w której Spółka Zależna nie będzie dysponować środkami pieniężnymi na zapłatę przedmiotowego wynagrodzenia. W takiej sytuacji Spółka Zależna, działając na podstawie art. 453 Kodeks cywilnego, w celu zwolnienia się z ciążącego na niej zobowiązania, za zgodą Wnioskodawcy, przeniesie na niego własność posiadanych aktywów (w ramach tzw. datio in solutum - świadczenie w miejsce wypełnienia). W ramach umowy datio in solutum mogą zostać przeniesione m.in. nieruchomości inwestycyjne (dalej: ?Nieruchomości?), znak towarowy (dalej: ?Znak towarowy?) oraz zorganizowana część przedsiębiorstwa (?ZCP?).

W skład ZCP nabytej przez Wnioskodawcę będą wchodzić m.in.:

• składniki majątkowe spełniające definicję środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji na podstawie art. 16a i 16b ustawy o CIT (dalej: ?Rzeczowe Aktywa Trwałe?) oraz
• inne składniki majątkowe niespełniające definicji środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych według ustawy o CIT (dalej: ?Inne składniki?).
  
  

W wyniku przeniesienia ZCP na rzecz Wnioskodawcy w drodze umowy datio in solutum może powstać dodatnia wartość firmy. Może też się zdarzyć sytuacja, że przeniesienie ZCP na rzecz Wnioskodawcy nie będzie skutkować powstaniem dodatniej wartości firmy. Niewykluczone jest, że w przyszłości nabyte w drodze umowy datio in solutum Rzeczowe Aktywa Trwałe wchodzące w skład ZCP zostaną przez Wnioskodawcę zbyte na rzecz podmiotu trzeciego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jakiej wysokości Wnioskodawca powinien ustalić koszt uzyskania przychodów w przypadku zbycia Rzeczowych Aktywów Trwałych nabytych uprzednio w ramach umowy datio in solutum? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej ?ustawa o CIT?), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Kolejne ustępy powołanego art. 15 doprecyzowują sposób określenia wysokości kosztów uzyskania przychodu w przypadku zbycia składników majątku w zależności od sposobu, w jaki przedmiotowe składniki zostały nabyte. Żaden z przedmiotów przepisów nie odnosi się jednak wprost do sytuacji, w której składniki majątku nabywane są w drodze umowy datio in solutum. Tym samym, należy stwierdzić, że w celu określenia kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbycia składnika majątku nabytego w drodze umowy datio in solutum zastosowanie będzie miał powołany powyżej przepis ogólny, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z kolei w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
   
   

Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Przeniesienie składników majątku w drodze umowy datio in solutum stanowi ich odpłatne zbycie. W sytuacji opisanej w stanie faktycznym, wynagrodzeniem za nabyte przez Wnioskodawcę składniki (Rzeczowe Aktywa Trwałe oraz Inne Składniki) będą umorzone udziały. Innymi słowy, Wnioskodawca w celu nabycia Rzeczowych Aktywów Trwałych i Innych składników stanowiących ZCP poniesie łączny wydatek w wartości umorzonych w Spółce Zależnej udziałów a dokładniej w wartości wierzytelności z tytułu umorzenia udziałów, która wygaśnie na skutek przeniesienia przedmiotowych składników.

Mając na uwadze art. 16 ust 1 pkt 1 ustawy o CIT, przedmiotowy wydatek (pomniejszony o dokonane odpisy amortyzacyjne), w sytuacji w której Wnioskodawca zbędzie Aktywa Trwałe, stanowić będzie koszt uzyskania przychodu.

Mając na uwadze, że przedmiotem sprzedaży nie będzie jednak ZCP, a konkretne składniki (Rzeczowe Aktywa Trwałe) istotne jest określenie wydatku przypadającego na konkretne aktywo będące przedmiotem sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu określenia wydatku jaki Wnioskodawca poniesie na nabycie konkretnego Rzeczowego Aktywa Trwałego należy posłużyć się zasadami, o których mowa w art. 16g ust. 10 ustawy o CIT, określającymi sposób ustalenia wartości początkowej. Ustawodawca w art. 16g ust. 10 ustawy o CIT określając wartość początkową odwołuje się bowiem do ceny nabycia ZCP a w konsekwencji do wydatku jaki nabywca środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych poniósł w celu nabycia wszystkich składników wchodzących w skład ZCP. Innymi słowy wartość początkowa danego środka trwałego/wartości niematerialnej i prawnej określona na podstawie art. 16g ust. 10 ustawy o CIT odpowiada wartości wydatku poniesionego przez podatnika na nabycie przedmiotowego aktywa.

Tym samym, za wydatek poniesiony na nabycie Rzeczowego Aktywa Trwałego Wnioskodawca, powinien uznać jego wartość początkową.

Tym samym w przypadku zbycia Rzeczowego Aktywa Trwałego za koszt uzyskania przychodu Wnioskodawca uzna wartość początkową Rzeczowego Aktywa Trwałego, zaktualizowaną zgodnie z odrębnymi przepisami i pomniejszoną o dokonane przez Wnioskodawcę odpisy amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-2 i 4 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.