W jakiej wysokości Wnioskodawca powinien ustalić koszt uzyskania przychodów w przypadku zbycia Innych (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2014 r. (wpływ do tut. Biura 24 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia innych składników nabytych uprzednio w ramach umowy datio in solutum (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2014 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia innych składników nabytych uprzednio w ramach umowy datio in solutum.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza umorzyć część udziałów posiadanych w zależnej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: ?Spółka Zależna?). Umorzenie będzie mieć charakter tzw. umorzenia automatycznego. Za umorzone udziały Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie w wartości umarzanych udziałów.

W praktyce, może się zdarzyć sytuacja, w której Spółka Zależna nie będzie dysponować środkami pieniężnymi na zapłatę przedmiotowego wynagrodzenia. W takiej sytuacji Spółka Zależna, działając na podstawie art. 453 Kodeks cywilnego, w celu zwolnienia się z ciążącego na niej zobowiązania, za zgodą Wnioskodawcy, przeniesie na niego własność posiadanych aktywów (w ramach tzw. datio in solutum - świadczenie w miejsce wypełnienia). W ramach umowy datio in solutum mogą zostać przeniesione m.in. nieruchomości inwestycyjne (dalej: ?Nieruchomości?), znak towarowy (dalej: ?Znak towarowy?) oraz zorganizowana część przedsiębiorstwa (?ZCP?).

W skład ZCP nabytej przez Wnioskodawcę będą wchodzić m.in.:

• składniki majątkowe spełniające definicję środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji na podstawie art. 16a i 16b ustawy o CIT (dalej: ?Rzeczowe Aktywa Trwałe?) oraz
• inne składniki majątkowe niespełniające definicji środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych według ustawy o CIT (dalej: ?Inne składniki?).
  
  

W wyniku przeniesienia ZCP na rzecz Wnioskodawcy w drodze umowy datio in solutum może powstać dodatnia wartość firmy. Może też się zdarzyć sytuacja, że przeniesienie ZCP na rzecz Wnioskodawcy nie będzie skutkować powstaniem dodatniej wartości firmy. Niewykluczone jest, że w przyszłości nabyte w drodze umowy datio in solutum Inne składniki wchodzące w skład ZCP zostaną przez Wnioskodawcę zbyte na rzecz podmiotu trzeciego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jakiej wysokości Wnioskodawca powinien ustalić koszt uzyskania przychodów w przypadku zbycia Innych Składników nabytych uprzednio w ramach umowy datio in solutum? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Spółki, przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851ze zm., dalej ?ustawa o CIT?) nie regulują wprost sposobu określenia kosztu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży przez podatnika składników majątku niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi. Art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT odwołuje się bowiem wyłącznie do sprzedaży środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Tym samym, należy stwierdzić, że w celu określenia kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbycia składnika majątku w takim przypadku zastosowanie będzie miał powołany przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Za koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodu z tytułu sprzedaży składnika majątku niebędącego środkiem trwałym ani wartością niematerialną i prawną, do którego odwołuje się powołany przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku gdy składnik ten został nabyty odpłatnie, należy uznać poniesiony przez zbywającego wydatek na jego nabycie (podobnie jak ma to miejsce w przypadku nabycia środków trwałych, czy wartości niematerialnych i prawnych).

W przypadku środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wydatek ten, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT pomniejsza się, co prawda, o wartość odpisów amortyzacyjnych, niemniej związane jest to z faktem, że te uznawane są za koszty podatkowe jeszcze w trakcie posiadania składnika przez przyszłego zbywcę. W sytuacji sprzedaży składników, od których nie są dokonywane odpisy amortyzacyjne, kosztem nabycia będzie zatem poniesiony przez przyszłego zbywcę wydatek - wydatek ten nie będzie podlegał żadnym aktualizacjom ani pomniejszeniom.

Mając na uwadze wcześniejsze wyjaśnienia dot. odpłatnego charakteru umowy datio in solutum stwierdzić należy, że wydatkiem poniesionym przez Wnioskodawcę w celu nabycia Innego składnika jest wartość wierzytelności z tytułu umorzenia udziałów w Spółce Zależnej, przypadająca na Inny Składnik, która odpowiada jego wartości rynkowej.

Potwierdzeniem przedmiotowego stanowiska jest brzmienie powołanego już art. 16g ust. 10 ustawy o CIT. Z przedmiotowego przepisu wynika, że w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy wartość Innych składników stanowi różnica między ceną nabycia ZCP (czyli jego wartością rynkową), dodatnią wartością firmy a wartością rynkową Rzeczowych Aktywów Trwałych. Z przedmiotowego działania wynika zatem, że wartość Innych Składników odpowiada de facto ich wartości rynkowej. Również w sytuacji w której nie powstanie dodatnia wartość firmy, wartość nabytych Innych składników powinna być kalkulowana w oparciu o ich wartość rynkową. Za wartość składników niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, o których mowa w art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT (służących do kalkulacji wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych) należy uznać ich wartość rynkową.

Przedmiotowe stanowisko znajduje potwierdzenie w powołanych już interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

• z 8 listopada 2011 r., nr IPPB3/423-655/11-2/DP,
• z 20 grudnia 2012 r. nr IPPB5/423-983/12-2/DG oraz ? w odniesieniu do określenia wartości podatkowej składników majątkowych nabywanych w ramach wkładu niepieniężnego (aportu) ? w interpretacji indywidualnej z 27 października 2010 r. nr IPPB3/423-533/10/4/EB.
  
  

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, ze kosztem uzyskania przychodów z tytułu zbycia Innych składników będzie ich wartość rynkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.