Czy Wnioskodawca może w oparciu o art. 16i ust. 4 i 5 corocznie (od pierwszego miesiąca nowego roku (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 06 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 21 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do:

• środków trwałych amortyzowanych zgodnie z art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? jest prawidłowe,
• środków trwałych amortyzowanych zgodnie z art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? jest nieprawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

UZASADNIENIE

W dniu 06 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 04 czerwca 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-538/10/AP wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 21 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podmiotem zarządzającym portem lotniczym i w związku z tym właścicielem środków trwałych w tym infrastruktury lotniskowej, które ze względu na intensywność eksploatacji można podzielić na dwie główne grupy:

1. Środki trwałe będące elementami infrastruktury służącymi bezpośrednio lub pośrednio do obsługi ruchu lotniczego (pasażerów, statków powietrznych, towarów i poczty) tj. terminale pasażerskie, płyty postojowe, parkingi.
2. Środki trwałe służące do utrzymania i udostępniania infrastruktury wymienionej w pkt 1.
   
   

W stosunku do wprowadzonych do ewidencji środków trwałych Wnioskodawca stosuje metody amortyzacji zgodnie z art. 16i ust. 1 oraz art. 16j ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT.

Z uwagi na wzrastający ruch pasażerski oraz coraz większe wymogi w zakresie standardu świadczonych usług podyktowane m.in. względami bezpieczeństwa podatnik zamierza zwiększać swoje możliwości obsługi oraz podwyższać standard usług w celu zwiększania osiąganych przychodów m.in. poprzez:

1. Rozbudowę istniejącej infrastruktury m.in. płyt postojowych i terminalu pasażerskiego tj. ulepszenia istniejących środków trwałych.
2. Wytworzenie w wyniku procesu inwestycyjnego nowych elementów infrastruktury np. budynku parkingu wielopoziomowego.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może w oparciu o art. 16i ust. 4 i 5 corocznie (od pierwszego miesiąca nowego roku podatkowego) weryfikować (podnosić lub obniżać) stosowane stawki amortyzacyjne w oparciu o stopień wykorzystywania środków trwałych tj. w oparciu o zmieniający się poziom ruchu pasażerskiego... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

W uzupełnieniu wniosku Spółka wyjaśniła, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 oczekuje odpowiedzi zarówno odnośnie środków trwałych amortyzowanych zgodnie z art. 16i, jak i art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, ma ona prawo corocznej weryfikacji zastosowanej stawki amortyzacyjnej dla środka trwałego ze względu na stopień jego wykorzystania.

Wnioskodawca zarządzając portem lotniczym w celu zachowania konkurencyjności na rynku planuje i realizuje inwestycje infrastrukturalne z dużym wyprzedzeniem w oparciu o długofalowe prognozy ruchu, ze względu na dużą czasochłonność i kapitałochłonność inwestycji, których efektem są nowo powstające środki trwałe.

Niektóre z nich w początkowym stadium eksploatacji (nawet przez lata) od daty oddania do użytkowania nie są wykorzystywane w 100% swoich możliwości technicznych, a ponieważ ich stopień wykorzystania uzależniony jest od ruchu pasażerskiego, dlatego też zasadnym wydaje się Wnioskodawcy uzależnienie współczynnika obniżenia/podniesienia normatywnej stawki amortyzacyjnej od poziomu ruchu pasażerskiego.

Możliwość zmiany stawki amortyzacyjnej dla takiego środka trwałego od początku nowego roku podatkowego w oparciu o powyżej opisany stan faktyczny zdaniem Wnioskodawcy daje zapis art. 16i ust. 4 i 5 Ustawy o CIT.

W przypadku korygowania stawki amortyzacyjnej polegającej na jej podwyższaniu Wnioskodawca będzie stosował podwyższanie stawki pod warunkiem i do momentu, w którym przy zastosowaniu ww. metody korygowania nie będzie ona wyższa niż stawka normatywna, którą Wnioskodawca miał prawo zastosować na podstawie przepisów ustawy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zmianami), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo ? skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością.

Odnosząc się do kwestii wysokości stawek amortyzacyjnych wskazać należy, iż amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej składników majątku, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i ? 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W konsekwencji, to podatnicy dokonując wyboru metody amortyzacji, dokonują tym samym wyboru stawki amortyzacyjnej, która stanowi integralną część metody amortyzacji i która co do zasady nie może ulec zmianie w jej trakcie. Zatem podatnik kierując się racjonalną oceną skutków podejmowanej decyzji może dokonać wyboru metody amortyzacji, która winna mieć wpływ na jego sytuację gospodarczą.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziano następujące metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych:

1. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek stanowiącym załącznik do ustawy, w tym również:
   • przy zastosowaniu podwyższonych stawek (przy zastosowaniu współczynników określonych w art. 16i ust. 2 ustawy),
   • przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych obniżonych w stosunku do określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (na zasadach określonych w art. 16i ust. 5),
2. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie (zgodnie z art. 16j ustawy),
3. przy zastosowaniu degresywnej metody amortyzacji (na zasadach określonych w art. 16k ustawy),
4. amortyzacja jednorazowa (przy spełnieniu warunków określonych w art. 16k ust 7-11 ustawy).
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka stosuje dwie metody amortyzacji, a mianowicie określoną:

• w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (metoda liniowa amortyzacji) oraz
• w art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (indywidualne stawki amortyzacyjne).
  
  

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość zmiany stawek, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, decyzję taką podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Reasumując, w odniesieniu do środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, Spółka - na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?może obniżać lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne. Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidują także możliwość podwyższenia stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Przesłanki tego podwyższenia zostały wskazane w art. 16i ust. 2 tej ustawy i są one uzależnione m.in. od rodzaju środka trwałego i warunków, w których jest on użytkowany. Częstotliwość dokonywania zmian stawek amortyzacyjnych (uzależniono od określonych okoliczności) została wskazana w art. 16i ust. 3-4 ww. ustawy.

Natomiast w odniesieniu do amortyzacji dokonywanej z zastosowaniem stawek indywidualnych wskazać należy, iż zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Przepis art. 16j nie określa liczbowo minimalnej i maksymalnej wysokości indywidualnych stawek amortyzacyjnych, ale ustala minimalne okresy amortyzacji. W ten sposób podatnik może wyliczyć maksymalną wysokość stawek amortyzacyjnych. Dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek ustalonych indywidualnie przez podatnika stanowi samodzielną metodę amortyzacji, uregulowaną w przepisie art. 16j ww. ustawy.

Podatnicy sami (uwzględniając warunki wymienione w tym przepisie) ustalają stawkę amortyzacyjną, a zatem nie ma powodu by ją później podwyższać lub obniżać. Metoda ta nie przewiduje ani obniżenia, ani podwyższenia stawki amortyzacyjnej ustalonej przez podatnika dla danego środka trwałego. W treści art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma odesłania do uregulowań zawartych w przepisie art. 16i tej ustawy. Również inne przepisy nie przewidują możliwości zastosowania przepisu art. 16i ww. ustawy do zmiany indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

Mając zatem na uwadze cytowany powyżej art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka nie będzie uprawniona do zmiany (obniżenia lub podwyższenia) indywidualnie ustalonych stawek amortyzacyjnych.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie możliwości zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do:

• środków trwałych amortyzowanych zgodnie z art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? jest prawidłowe,
• środków trwałych amortyzowanych zgodnie z art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Referencje

ILPB4/423-21/11-2/ŁM, interpretacja indywidualna

ILPB4/423-21/11-3/ŁM, interpretacja indywidualna

ILPB4/423-21/11-4/ŁM, interpretacja indywidualna

ILPB4/423-21/11-5/ŁM, interpretacja indywidualna

ILPB4/423-322/10-2/DS, interpretacja indywidualna

ILPB4/423-325/10-2/DS, interpretacja indywidualna