Czy prawidłowe jest amortyzowanie wynajmowanej nieruchomości (wykazywanej w bilansie jako inwestycje) (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 lipca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 26 września 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest amortyzowanie wynajmowanej nieruchomości (wykazywanej w bilansie jako inwestycje) i odnoszenie kosztów tej amortyzacji w koszty podatkowe - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest amortyzowanie wynajmowanej nieruchomości (wykazywanej w bilansie jako inwestycje) i odnoszenie kosztów tej amortyzacji w koszty podatkowe. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 16 września 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-856/11/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 26 września 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zakupiła nieruchomość komercyjną. Zaksięgowała ją na środkach trwałych i nalicza miesięczną amortyzację wg wartości netto zakupu. Nieruchomość cały czas jest wynajmowana. Spółka osiąga przychody z prawie wszystkich pomieszczeń co miesiąc. Od samego początku ponosi nakłady na remonty tej nieruchomości mając na uwadze jej sprzedaż i osiągnięcie w sprzyjających warunkach, po podniesieniu jej standardu, znacznego zysku. Cały czas nieruchomość znajduje się w ofercie kilku biur sprzedaży. Z początkiem następnego roku, Zarząd podjął decyzję przeniesienia tej nieruchomości do księgowej pozycji ?inwestycje-nieruchomości?, obrazując rzetelniej faktyczny cel posiadania tej nieruchomości - jednocześnie cały czas nieruchomość będzie wynajmowana. W tej pozycji księgowej i bilansowej, zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 1a ustawy o rachunkowości, nieruchomość będzie przeszacowana do wartości rynkowej. Jednocześnie, Spółka będzie dalej amortyzować tę nieruchomość odnosząc wartość amortyzacji w koszty podatkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest amortyzowanie wynajmowanej nieruchomości (wykazywanej w bilansie jako inwestycje) i odnoszenie kosztów tej amortyzacji w koszty podatkowe...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 oraz art. 16a ustawy o pdop, Spółka ma prawo odnosić prawidłowo naliczoną amortyzację od takiej nieruchomości w koszty podatkowe, ponieważ osiąga z tej nieruchomości przychody w postaci najmu. Nieistotne jest wykazywanie jej w innej wartości niż wartość zakupu w bilansie Spółki. Ponadto, nieruchomość taka nie jest wyłączona z prawa do amortyzacji na podstawie art. 16c ustawy o pdop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określanej w dalszej części skrótem ?ustawa o pdop?) , kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że określony wydatek, niewymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo - skutkowy, czyli że poniesienie tego wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

Art. 15 ust. 6 ustawy o pdop stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o pdop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w art. 16a ust. 1 pkt 1 - 3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika ? amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w art. 16c ustawy.
  
  

Z treści powołanych przepisów wynika zatem, że amortyzacja dotyczy zarówno środków trwałych wykorzystywanych bezpośrednio w prowadzonej działalności gospodarczej, jak i generujących przychody z tytułu najmu.

Jednocześnie należy zauważyć, iż środki trwałe służą osiąganiu przychodów przez wiele lat, w związku z czym ustawodawca zdecydował, że związane z nimi wydatki powinny być również rozliczone w dłuższym okresie czasu. Innymi słowy, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na nabycie, wytworzenie albo ulepszenie środka trwałego lub też na nabycie wartości niematerialnych i prawnych (art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop), lecz zużycie tych środków i wartości, mierzone amortyzacją (art. 15 ust. 6 ustawy o pdop).

Wskazać w tym miejscu należy, iż kwalifikacji danego składnika majątku do majątku trwałego dokonuje sam podatnik w oparciu o przepisy ustawy o pdop, z uwzględnieniem charakteru prowadzonej działalności gospodarczej oraz sposobu wykorzystywania danego składnika majątku i jego przeznaczenia. Istotne jest, iż dokonanej kwalifikacji nie można zmieniać. Tym samym skoro ? co jednoznacznie wynika z opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku ? Spółka zakwalifikowała nabytą nieruchomość (która generowała po jej stronie przychody z najmu) do środków trwałych, to późniejsza decyzja o jej sprzedaży nie zmieniła charakteru przeznaczenia tego składnika majątku.

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Spółce dla celów podatkowych przysługiwać będzie prawo do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych dot. wynajmowanej nieruchomości, uznanej przez Nią za środek trwały (niezależnie od zmian w kwalifikacji dokonywanych na gruncie prawa bilansowego).

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Na marginesie wskazać należy, iż jeśli przedmiotowa nieruchomość została nabyta z zamiarem jej odsprzedaży to w ogóle nie powinna była zostać uznana za składnik majątku trwałego (a tym samym amortyzowana).

Jednocześnie informuje się, że istota zarówno treści pytania jak i stanowiska dotyczy amortyzacji. Z tego też względu Organ dokonał interpretacji przepisów w tym zakresie.

Natomiast nie zajął stanowiska odnośnie kwalifikacji przedmiotowej nieruchomości w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), gdyż ustawa ta nie jest zaliczana do przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.