Mając na uwadze wskazaną w opisie stanu faktycznego interpretację mówiącą, iż otrzymanie zapłaty (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 20 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 14 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia kosztu uzyskania przychodu w związku z otrzymaniem zapłaty za wierzytelności wniesione do Spółki aportem (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia kosztu uzyskania przychodu w związku z otrzymaniem zapłaty za wierzytelności wniesione do Spółki aportem.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 września 2010r. Znak: IBPBI/2/423-948/10/JD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 14 września 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka otrzymała aportem od firmy X zorganizowaną część przedsiębiorstwa (zwaną dalej: ZCP) w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązki związane z działalnością ZCP. Wraz z przejętymi różnorakimi składnikami majątkowymi związanymi z działalnością ZCP w firmie X do Spółki trafiły również należności handlowe związane z działalnością ZCP. W interpretacji IBRBI/2/423-1068/09/PP z dnia 8 grudnia 2009 roku Minister Finansów stwierdził, iż otrzymanie zapłaty za przedmiotowe wierzytelności stanowi przychód.

Zgodnie z aktem notarialnym Spółka otrzymała należności wykazane w tymże akcie w wartości księgowej oraz w wartości nominalnej. Wartość księgowa wierzytelności różni się od wartości nominalnej o wartość utworzonych odpisów aktualizujących.

Status otrzymanych wierzytelności w firmie X wnoszącej aport był różny.

Generalnie otrzymane wierzytelności dzieliły się na następujące grupy:

1. wierzytelności uznane w firmie X za przychód należny nie objęte odpisem aktualizującym,
2. wierzytelności uznane w firmie X za przychód należny objęte odpisem aktualizującym nie uznanym za koszty uzyskania przychodu w firmie X,
3. wierzytelności uznane za przychód podatkowy w firmie X objęte odpisem aktualizującym uznanym w firmie X za koszt uzyskania przychodu.
   
   

Część z powyżej opisanych wierzytelności zawiera podatek od towarów i usług, w związku z powyższym ich kwota uznana za przychód należny w firmie X jest mniejsza od ich wartości nominalnej o wartość podatku VAT.

W zakresie należności z pkt 1, ich wartość księgowa równa jest ich wartości nominalnej. Natomiast w zakresie należności opisanych w pkt 2 oraz pkt 3 ich wartość księgowa jest niższa od ich wartości nominalnej.

Cała wartość nominalna wierzytelności otrzymanych aportem została odniesiona na kapitał własny.

Odpisy aktualizujące należności opisane w pkt 1 i 2 nie zostały wprost wymienione w akcie notarialnym. W akcie notarialnym zawarto jednak informację o wartości księgowej oraz wartości nominalnej wnoszonych aportem należności. W związku z przejętym aportem przedmiotowych należności Spółka utworzyła w ciężar kapitału własnego odpisy aktualizujące wymienione w pkt 2 i 3 należności.

Utworzenie przedmiotowych odpisów wiązało się z obowiązującymi w Spółce zasadami rachunkowości identycznymi jak w Spółce X. Przedmiotowe odpisy nie stanowiły więc w Spółce kosztu uzyskania przychodu.

Spółka nie jest następcą prawnym, w rozumieniu ordynacji podatkowej, Spółki X wnoszącej aportem zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Aktualnie Spółka otrzymuje zapłaty za przedmiotowe wierzytelności. Wszystkie opisane powyżej wierzytelności udokumentowane są fakturami VAT wystawionymi przez Spółkę X.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Mając na uwadze wskazaną w opisie stanu faktycznego interpretację mówiącą, iż otrzymanie zapłaty za przedmiotowe wierzytelności stanowi przychód podatkowy pojawia się pytanie w jaki sposób ustalić koszt uzyskania przychodu związany z otrzymaniem zapłaty za opisane powyżej wierzytelności (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)...

Zdaniem Spółki, przyjmując za prawidłową przywołaną interpretację Ministra Finansów o tym, iż otrzymanie zapłaty stanowi przychód w opisanym stanie faktycznym, uznać należy, iż kosztem podatkowym w takim przypadku będzie wartość nominalna należności za które otrzymano zapłatę. Powyższe wynika z faktu, iż majątek firmy w przypadku wygaśnięcia wierzytelności w związku z jej zapłatą ulega zmniejszeniu o wartość tejże wierzytelności. Wierzytelność jako prawo majątkowe ma wartość równą wartości nominalnej wskazanej na fakturze VAT, gdyż zapłaty w takiej właśnie wartości żądać może wierzyciel.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszelkie wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, tj. wymienionych w negatywnym katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo ? skutkowym z przychodami.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka otrzymała aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa w skład której weszły także wierzytelności. Cała wartość nominalna wierzytelności otrzymanych aportem została odniesiona na kapitał własny Spółki. Za wierzytelności te Spółka otrzymała zapłatę, która stanowi przychód podatkowy.

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny i przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że kosztem przychodu uzyskanego w związku z otrzymaniem zapłaty za wniesione aportem wierzytelności będą wydatki jakie Spółka poniosła na nabycie tychże wierzytelności. Wydatkami tymi są udziały wydane za aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa w części przypadającej na przedmiotowe wierzytelności.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w przypadku otrzymania zapłaty za wierzytelności, które Spółka nabyła w drodze aportu w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Spółka powinna rozpoznać koszt uzyskania tego przychodu w wysokości wartości nominalnej wartości udziałów wydanych w zamian za aport w części odpowiadającej wartości wierzytelności w wartości majątku wniesionego w formie aportu.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.