Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na abonamenty medyczne (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 października 2008 r.) uzupełnionym w dniu 02 grudnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na abonamenty medyczne dla:

• pracowników ?jest prawidłowe,

• członków ich rodzin oraz prokurenta nie będącego pracownikiem Spółki ? jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na abonamenty medyczne dla:

• pracowników,

• członków ich rodzin oraz prokurenta nie będącego pracownikiem Spółki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 listopada 2008 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 02 grudnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka na podstawie umowy z prywatnym zakładem służby zdrowia oferuje niektórym swoim pracownikom oraz członkom ich rodzin abonamenty medyczne dające możliwość bezpłatnego korzystania z opieki lekarskiej. W ramach ponoszonej przez pracodawcę opłaty ryczałtowej pracownik oraz członek jego rodziny w zależności od potrzeb może skorzystać z usług objętych pakietem.

Podobną opieką Spółka objęła osobę pełniącą funkcję prokurenta nie będącego pracownikiem Spółki.

W ramach zakupionych pakietów opłata ryczałtowa obejmuje zarówno badania z zakresu medycyny pracy wymagane przez Kodeks Pracy jak i świadczenia dobrowolne, co powoduje dodatkowe utrudnienie wyszacowania tych drugich świadczeń.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy kwota ryczałtu jest kosztem dla Spółki... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wydatki poniesione na zakup pakietów medycznych dla osób wymienionych na wstępie nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią natomiast element uznania i pozytywnej oceny pracownika przez pracodawcę, co pośrednio przekłada się na jakość pracy i efektywności pracy, a więc pośrednio wpływa na osiągnięcie przychodów lub ich zabezpieczenie.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz.654 z późn. zm.), za koszty uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą Podatnika oraz nie może być ujęty w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek nie stanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższą definicją, do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. ? Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) nakłada na pracodawcę wymóg przeprowadzania na własny koszt badań określonych w art. 229 Kodeksu Pracy. Pracodawca poza świadczeniami z zakresu badań profilaktycznych obowiązany jest sfinansować koszt profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, ze względu na warunki pracy.

W art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków poniesionych na finansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników. Oznacza to, że wydatki ponoszone na ich rzecz przez pracodawcę mogą stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów.

Fakt ponoszenia wydatków na rzecz pracowników, nie oznacza ich automatycznej kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów. Nie powinno się bowiem zapominać o przesłankach wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, warunkujących zaliczenie poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki ponoszone przez Spółkę na zapewnienie pracownikom opieki medycznej mogą mieć wpływ na poprawę stanu zdrowia pracowników, dzięki czemu ograniczeniu uległaby absencja w pracy z powodu choroby, co przełożyłoby się na efektywność wykonywanej pracy. Zatem, ponoszone przez Spółkę wydatki, są związane w sposób pośredni z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowe wydatki na rzecz pracowników mogą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Organ nie podziela natomiast stanowiska Spółki, że kosztem uzyskania przychodów mogą być również wydatki poniesione na wykupienie pakietu świadczeń medycznych dla członków rodzin pracowników oraz prokurenta. Nie są oni bowiem pracownikami Spółki, a zatem przedmiotowych wydatków nie można traktować jako kosztów pracowniczych. Przedmiotowe wydatki, nie przekładają się na przychody Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej i nie mają związku z przychodami Spółki oraz nie pozostają w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Nie zostały, więc spełnione przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami. Podatnik chcąc zaliczyć w ciężar kosztów podatkowych wydatki na zapewnienie pracownikom opieki medycznej, powinien dokonać podziału zbiorczej kwoty za usługi świadczone przez placówkę medyczną na część stanowiącą koszt uzyskania przychodów (pracownik), oraz część nie stanowiącą takiego kosztu (członkowie rodziny pracowników, prokurent).

W przypadku pakietów medycznych oferowanych przez pracodawców pracownikom, nie ma trudności z indywidualizacją świadczenia. W momencie wykupu usług medycznych znana jest zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty, jak i liczba pracowników, dla których wykupiono świadczenie. Zatem wyodrębnienie kwoty świadczeń medycznych dla pracowników z ogólnej kwoty świadczeń medycznych stanowi dla Spółki podstawę do zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.