Czy z tytułu finansowania przez Spółkę wydatków na dojazdy na szkolenie produktowe lekarzy zatrudnionych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania przez Spółkę kosztów dojazdu lekarzy na szkolenie produktowe.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 20 lutego 2012 r. Znak: IBPB II/1/415-1016/11/BD; IBPBI/2/423-1455/11/MS wezwano Wnioskodawcę o uiszczenie dodatkowej opłaty. Wniosek uzupełniono o dodatkową opłatę w dniu 23 lutego 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest dystrybutorem na terenie Polski implantów do kręgosłupa produkowanych przez zagranicznego kontrahenta. Implanty te stanowią wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych.

W ramach dystrybucji wspomnianych implantów Spółka zawiera umowy ze szpitalami, których przedmiotem jest dostawa implantów wraz z udostępnieniem niezbędnego zestawu instrumentów chirurgicznych używanych po ich wszczepieniu w trakcie zabiegów chirurgicznych.

Umowy zawierane przez Spółkę ze szpitalami zawierają również zobowiązanie Spółki do przeprowadzenia specjalistycznych szkoleń produktowych, w celu zaznajomienia operatorów z implantami kręgosłupowymi oferowanymi przez Spółkę oraz techniką operacyjną stosowaną przy wszczepianiu tych konkretnych implantów, jak np. zasad postępowania chirurga ortopedy w przypadku poszczególnych schorzeń (jaki rodzaj stabilizacji jest optymalny przy danym schorzeniu z wykorzystaniem implantów oferowanych przez Spółkę). Lekarze uczestniczący w szkoleniach są zatrudnieni przez szpitale na podstawie umów o pracę.

Wspomniane szkolenia produktowe są organizowane poza Polską - w ośrodkach klinicznych położonych na terenie Unii Europejskiej (np. Niemcy, Anglia) - przez producenta implantów. Wybór miejsca przeprowadzenia szkolenia uzasadniony jest koniecznością ich przeprowadzenia przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie w stosowaniu dystrybuowanych implantów oraz koniecznością skorzystania z odpowiedniego zaplecza technicznego. Ze względu na to, że implanty dystrybuowane przez Spółkę są również dostępne w innych krajach Unii Europejskiej, ich producent (będący jednocześnie organizatorem szkolenia) przeprowadza centralne szkolenia dla lekarzy z różnych krajów.

Koszt udziału lekarzy w szkoleniu pokrywa zagraniczny producent leków, natomiast koszt dojazdu na szkolenie, w odniesieniu do lekarzy zatrudnionych w szpitalach, którym Spółka dostarcza implanty, w niektórych przypadkach pokrywa Spółka.

Szkolenie produktowe trwa przeważnie od jednego do dwóch dni. Jego program obejmuje zasady stosowania i posługiwania się implantami dystrybuowanymi przez Spółkę w czasie zabiegów operacyjnych.

Przeprowadzenie szkolenia produktowego jest niezbędne dla lekarzy, którzy mają w przyszłości stosować implanty dystrybuowane przez Spółkę. Szkolenia są niezbędne ze względu na wysoki stopień skomplikowania instrumentariów oraz technik operacyjnych wszczepienia implantów kręgosłupowych i specyfiki tej techniki - różne dla implantów oferowanych przez różne podmioty.

Spółka pokrywa koszt dojazdu lekarzy na szkolenie organizowane przez producenta implantów (głównie koszty biletów lotniczych), gdyż jest do powyższego zobligowana na podstawie umowy dostawy zwartej ze szpitalem, w którym pracują i wykonują operacje lekarze ? uczestnicy szkolenia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy z tytułu finansowania przez Spółkę wydatków na dojazdy na szkolenie produktowe lekarzy zatrudnionych w szpitalach, którym Spółka sprzedaje implanty, lekarze osiągają przychód, a co za tym idzie Spółka zobowiązana jest do sporządzenia informacji o wysokości uzyskanego przez nich dochodu...

Zdaniem Spółki, lekarze nie osiągają przychodu z tytułu ponoszenia przez Spółkę wydatków na dojazdy lekarzy na szkolenia produktowe, a co za tym idzie Spółka nie jest obowiązana do sporządzania i przekazywania lekarzowi oraz odpowiedniemu organowi podatkowemu informacji o wysokości uzyskanego przez nich dochodu (PIT-8C).

W opinii Spółki, lekarze nie osiągają przychodu z tytułu finansowania przez Spółkę kosztów dojazdu na szkolenie organizowane przez producenta implantów. Nie można im bowiem przypisać z tego tytułu przysporzenia, nie osiągają oni żadnej korzyści osobistej w związku z pokryciem kosztów dojazdu przez Spółkę.

Wnioskodawca powołując treść art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym wskazał, że wartość nabywanego przez Spółkę na rzecz lekarza - uczestnika szkolenia biletu lotniczego (lub innego wydatku związanego z dojazdem na szkolenie) nie stanowi dla niego przychodu z jakiegokolwiek źródła przychodu wymienionego w ww. ustawie, ponieważ w ogóle nie dochodzi w opisywanej sytuacji do otrzymania lub postawienia do dyspozycji lekarza jakichkolwiek świadczeń.

Jak wskazuje się w doktrynie: ?przepis art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować w powiązaniu z przepisami art.

10 oraz art. 12-20 ww. ustawy, co pozwala na ustalenie, czy dana kwota lub świadczenie przynależy do któregokolwiek ze źródeł przychodów podatkowych. Jeżeli nie będzie możliwe przyporządkowanie danego świadczenia do jakiegokolwiek źródła przychodu (w tym również do innych źródeł przychodu? - art. 20 cyt. ustawy), to nie będzie ono mogło być uznane za przychód podatkowy, choćby nawet odpowiadało ogólnej definicji przychodu zawartej w przepisach art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT, LEX 2011, komentarz do art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Lekarze wyjeżdżający na szkolenia są zatrudnieni na podstawie umów o pracę w szpitalach, które delegują ich na szkolenia w zakresie wykorzystywanych przez nich produktów, z uwagi na fakt, że bez ich odbycia lekarze nie byliby w stanie wykonywać powierzonych im przez pracodawcę zadań.

Zakup biletu lotniczego (bądź inny wydatek związany z podróżą na szkolenie) nie stanowi korzyści czy przysporzenia dla lekarza, zakup tego biletu przez Spółkę dla danej osoby, delegowanej na szkolenie organizowane przez producenta implantów, wynika z wywiązywania się przez Spółkę z umowy wiążącej ją ze szpitalem w zakresie dostawy implantów. Chirurg ortopeda operujący w danym szpitalu, jako jego pracownik, nie ma wpływu na to jakie implanty kręgosłupowe (produkowane przez jaką firmę) są wszczepiane pacjentom - decyzja ta podejmowana jest przez szpital, który zawiera umowę z jednym z oferentów. Aby móc wykonywać swą pracę, a zatem wywiązać się z obowiązków pracowniczych, lekarz musi odbyć szkolenie, które decyzją producenta implantów odbywa się w procedurze centralnej poza granicami Polski. W związku z czym po stronie Spółki - dystrybutora implantów, pozostaje obowiązek pokrycia kosztów przejazdu uczestników szkolenia. W ocenie Spółki w ogóle nie można mówić o wystąpieniu świadczenia na rzecz lekarza jako podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Lekarz nie otrzymuje w tym zakresie żadnego osobistego przysporzenia, a udział w szkoleniu jest uzasadniony obowiązkami służbowymi. Tym bardziej nie jest uprawnione twierdzenie, że w przypadku zakupu przez Spółkę biletów lotniczych na rzecz lekarzy - uczestników szkoleń, dochodzi do przekazania nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka jest zobligowana do dostawy na rzecz szpitala implantów i przeszkolenia pracowników z zakresu posługiwania się nimi oraz dostarczanym instrumentarium. Spółka otrzymuje od kontrahenta wynagrodzenie za świadczenie, którego elementem jest zapewnienie przeszkolenia pracowników - w tym zapewnienia ich dojazdu na miejsce odbywania szkolenia. Szkolenie pracowników i ich dojazd są zatem świadczeniem wykonywanym przez Spółkę w wykonaniu odpłatnej umowy zawartej ze szpitalem, a nie z poszczególnymi lekarzami.

Wnioskodawca wskazał, iż z wyroku NSA z dnia 12 grudnia 2008 r., sygn. akt II FSK 1361/07, można wywnioskować, iż skoro w opisanym powyżej stanie faktycznym występuje - po pierwsze przekazanie świadczenia pomiędzy Spółką a szpitalem, a po drugie - następuje otrzymanie ekwiwalentu (wynagrodzenia kontraktowego dla Spółki) - to nie może być mowy o powstaniu nieodpłatnego świadczenia. Tym bardziej takiego nieodpłatnego świadczenia nie otrzymuje w tej sytuacji lekarz, który uczestniczy w szkoleniu.

Spółka pragnie również podkreślić, iż tezę o braku możliwości uznania za przychód lekarza wartości kosztu przejazdu na szkolenie produktowe potwierdził Minister Finansów w wydanej interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 08 września 2010 r., znak: IPPB2/415-239/09/10-8/S/JB), jak również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1923/09.

Podsumowując, Wnioskodawca stwierdził, że jak wynika z cytowanych orzeczeń, jeżeli pracownicy szpitala są oddelegowani na szkolenie odbywające się za granicą a szkolenie to jest niezbędne do wykonywania przez tych pracowników ich zadań i jest elementem zapewnianym przez Spółkę oferującą implanty w ramach uzgodnień umownych ze szpitalem, to koszt przejazdu na takie szkolenia nie może być uznany za wartość przychodu osiągniętego przez lekarza. Co za tym idzie, Spółka nie jest obowiązana do sporządzania i przekazywania lekarzowi oraz odpowiedniemu organowi podatkowemu informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska zajętego w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania przez Spółkę kosztów dojazdu lekarzy na szkolenie produktowe. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłem przychodów są inne źródła. Natomiast z przepisu art. 20 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie z treścią art. 42a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy wynika, iż Spółka jest dystrybutorem implantów do kręgosłupa, produkowanych przez zagranicznego kontrahenta. W ramach dystrybucji wspomnianych implantów Spółka zawiera umowy ze szpitalami, których przedmiotem jest dostawa implantów wraz z udostępnieniem niezbędnego zestawu instrumentów chirurgicznych używanych po ich wszczepieniu w trakcie zabiegów chirurgicznych. Umowy zawierane przez Spółkę ze szpitalami zawierają również zobowiązanie Spółki do przeprowadzenia specjalistycznych szkoleń produktowych, w celu zaznajomienia operatorów z implantami kręgosłupowymi oferowanymi przez Spółkę oraz techniką operacyjną stosowaną przy wszczepianiu tych konkretnych implantów. Wspomniane szkolenia produktowe są organizowane poza Polską - w ośrodkach klinicznych położonych na terenie Unii Europejskiej (np. Niemcy, Anglia) - przez producenta implantów. Koszt udziału lekarzy w szkoleniu pokrywa zagraniczny producent leków, natomiast koszt dojazdu na szkolenie, w odniesieniu do lekarzy zatrudnionych w szpitalach, którym Spółka dostarcza implanty, w niektórych przypadkach pokrywa Spółka. Przeprowadzenie szkolenia produktowego jest niezbędne dla lekarzy, którzy mają w przyszłości stosować implanty dystrybuowane przez Spółkę. Spółka pokrywa koszt dojazdu lekarzy na szkolenie organizowane przez producenta implantów (głównie koszty biletów lotniczych), gdyż jest do powyższego zobligowana na podstawie umowy dostawy zwartej ze szpitalem, w którym pracują i wykonują operacje lekarze ? uczestnicy szkolenia. Lekarze wyjeżdżający na szkolenia są zatrudnieni na podstawie umów o pracę w szpitalach, które delegują ich na szkolenia w zakresie wykorzystywanych przez nich produktów, z uwagi na fakt, że bez ich odbycia lekarze nie byliby w stanie wykonywać powierzonych im przez pracodawcę zadań.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, iż możliwość udziału lekarzy w szkoleniach produktowych oferowana jest pracodawcom czyli szpitalom, a nie bezpośrednio lekarzom, co wynika z zawartej pomiędzy Spółką a szpitalami umowy na dostawę implantów, w której Spółka zobowiązała się do przeprowadzenia specjalistycznych szkoleń produktowych, w celu zaznajomienia operatorów z implantami kręgosłupowymi oferowanymi przez Spółkę oraz techniką operacyjną stosowaną przy wszczepianiu tych konkretnych implantów. Dodatkowo wskazać należy, iż lekarze wyjeżdżający na przedmiotowe szkolenia są delegowani przez swoich pracodawców (szpitale), w których ww. implanty będą stosowane. Fakt, iż koszty dojazdu (głównie koszty biletów lotniczych) lekarzy na szkolenia (które są niezbędne, gdyż to oni - lekarze - będą stosować implanty dystrybuowane przez Spółkę w szpitalach, w których są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę) pokrywa sama Spółka, a nie szpitale nie może oznaczać, iż po stronie pracownika-lekarza nastąpi przysporzenie majątkowe z tytułu uczestnictwa w takim szkoleniu.

W związku z powyższym brak jest podstaw do przyjęcia, iż w przedstawionym stanie faktycznym lekarze zatrudnieni w szpitalach na podstawie umowy o pracę i wyznaczeni przez swoich pracodawców na szkolenia produktowe uzyskiwać będą przychód od Spółki z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji nie może być mowy o obowiązku wystawienia przez Spółkę dla ww. uczestników szkolenia (lekarzy) jak i odpowiednich organów podatkowych informacji o przychodach z innych źródeł (PIT-8C).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków jak i interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że orzeczenia te oraz interpretacja zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała