Czy koszt wyżej opisanego wydatku wnioskodawca może uznać jako wydatek na cele rehabilitacyjne poniesione (...)

Czy koszt wyżej opisanego wydatku wnioskodawca może uznać jako wydatek na cele rehabilitacyjne poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura ? 23 grudnia 2010r.) uzupełnionym w dniu 18 lutego 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów jakie poniósł wnioskodawca z tytułu poddania się nowatorskiemu zabiegowi udrożnienia żył szyjnych - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2010r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów jakie poniósł wnioskodawca z tytułu poddania się nowatorskiemu zabiegowi udrożnienia żył szyjnych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 10 lutego 2011r. Znak: IBPB II/1/415-1059/10/BD wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 18 lutego 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną z orzeczonym stopniem niepełnosprawności. Od lat choruje na stwardnienie rozsiane ? na dzień dzisiejszy nieuleczalną chorobę. Jednym z istotnych elementów terapii jest reguralna rehabilitacja. Wnioskodawca korzysta z rehabilitacji domowej jaką oferuje Narodowy Fundusz Zdrowia, jak również korzysta z odpłatnej rehabilitacji fizycznej i pomocy psychologicznej w Centrum Rehabilitaci w B. W ramach szeroko pojętej rehabilitacji, w dniu 02 lutego 2010r. wnioskodawca poddał się nowatorskiemu zabiegowi udrożnienia żył szyjnych usprawniającym odpływ krwi z mózgu i poprawiającym warunki funkcjonowania ośrodków centralnego układu nerwowego. Wnioskodawca powołując się na konkretny adres internetowy wskazał, iż ,,udrożnienie żyły szyjnej może usprawnić odpływ krwi z mózgu poprawiając warunki funkcjonowania ośrodków centralnego układu nerwowego. Ze wstępnych obserwacji wynika, iż przekładać się to może na stan kliniczny pacjentów powodując zminiejszenie dolegliwości. Dwuletnie obserwacje dokonane przez lekarzy ze Stanów Zednoczonych i Włoch dowodzą słusznością nowego podejścia do patogenezy stwardnienia rozsianego i korzyści płynących z terapii naczyniowej?.

Ponieważ zabieg ten nie jest refundowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia, wnioskodawca poniósł koszt tego zabiegu w kwocie 11.500 zł. Zabieg ten w znacznym stopniu podniósł komfort życia wnioskodawcy, w 100% ustąpiły oznaki męczliwości charakterystycznej dla stwardnienia rozsianego, ustąpiło w znacznym stopniu drżenie rąk, poprawiła się jakość wymowy. Wnioskodawca uznaje, że zabieg ten stanowi znaczny postęp w jego rehabilitacji i dążeniu do pełnego zdrowia. Wnioskodawca dodatkowo nadmienia, że pomimo ograniczeń spowodowanych chorobą (od 2004r. porusza się na wózku inwalidzkim) stara się być aktywnym. Wnioskodawca pracuje zawodowo i jest tłumaczem przysięgłym języka czeskiego i słowackiego. Od 01 stycznia 2010r. prowadzi jednoosobową firmę. W międzyczasie ukończył studia doktoranckie i w 2006r. uzyskał tytuł dr nauk humanistycznych.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do tut. Biura w dniu 18 lutego 2011r. wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, iż zabieg udrożnienia żył szyjnych wraz z implantacją stentu, jakiemu się poddał 02 lutego 2010r. jest zabiegiem medycznym. Wyjaśnił również, iż pod pojęciem rahabilitacji leczniczej (medycznej) według ,,Wielkiej Encyklopedii Zdrowia? rozumie się proces leczenia, który umożliwia przyspieszenie procesu naturalnej regeneracji i zmniejszenia fizycznych i psychicznych następstw choroby, a stały rozwój nowoczesnych technik diagnostycznych, leczniczych, stała kontrola procesu leczniczego, regeneracyjnego pozwala na ograniczenie skutków trwania choroby. Tak więc, wnioskodawca uważa, że zabieg medyczny, któremu się poddał jest równocześnie zabiegiem rehabilitacyjnym.

Wnioskodawca podkreśla, iż zabieg, któremu się poddał poprawił jego stan kliniczny, ustąpiła część dolegliwości i nadal następuje stopniowa poprawa stanu zdrowia, żadna z dotychczasowych metod leczenia i rehabilitacji nie przyniosła tak znacznej poprawy stanu jego zdrowia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt wyżej opisanego wydatku wnioskodawca może uznać jako wydatek na cele rehabilitacyjne poniesiony w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną...

Wnioskodawca uznaje, iż wydatek poniesiony na przeprowadzenie tego zabiegu jest wydatkiem poniesionym na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zabieg ten jest związany z jednostką chorobową, z tytułu której posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności i wyraźnie wpłynął na jego sprawność. Po zabiegu w znacznym stopniu poprawiła się u wnioskodawcy kondycja psychofizyczna oraz mobilność. Może on pracować, prowadzić firmę, a tym samym uzyskiwać dochody i nie musi oczekiwać na pomoc materialną ze strony państwa, a to właśnie między innymi ma na celu szeroko pojęta rehabilitacja.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b ? 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

  1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
  2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
  3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

  1. I grupy inwalidztwa ? należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
    1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
    2. znaczny stopień niepełnosprawności,
  2. II grupy inwalidztwa ? należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
    1. całkowitą niezdolność do pracy albo
    2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.


Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7c powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca poddał się nowatorskiemu zabiegowi udrożnienia żył szyjnych usprawniającym odpływ krwi z mózgu i poprawiającym warunki funkcjonowania ośrodków centralnego układu nerwowego. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, iż zabieg udrożnienia żył szyjnych wraz z implantacją stentu, jakiemu się poddał 02 lutego 2010r. jest zabiegiem medycznym. Wyjaśnił również, iż pod pojęciem rahabilitacji leczniczej (medycznej) według ,,Wielkiej Encyklopedii Zdrowia? rozumie się proces leczenia, który umożliwia przyspieszenie procesu naturalnej regeneracji i zmniejszenia fizycznych i psychicznych następstw choroby, a stały rozwój nowoczesnych technik diagnostycznych, leczniczych, stała kontrola procesu leczniczego, regeneracyjnego pozwala na ograniczenie skutków trwania choroby. Zdaniem wnioskodawcy, zabieg medyczny, któremu się poddał jest równocześnie zabiegiem rehabilitacyjnym.

Możliwość skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku związanego z poddaniem się zabiegu udrożnienia żył szyjnych wraz z implantacją stentu można oceniać jedynie poprzez pryzmat art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W celu analizy zasadności odliczenia dokonanego na podstawie tegoż przepisu należy zdefiniować pojęcie rehabilitacji. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia ?zabieg?, ?rehabilitacja? oraz ?rehabilitacja lecznicza?, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w ?Słowniku wyrazów obcych? (PWN, Warszawa 1991r.) oraz ?Encyklopedii? PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Zatem w ramach ww. ulgi podatkowej określonej w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi rehabilitacyjne zlecone przez lekarza, poniesione przez osobę niepełnosprawną.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż zabieg medyczny jakiemu poddał się wnioskodawca zapewne poprawił jego stan zdrowia jak i poprawił kondycję psychofizyczną oraz mobilność wnioskodawcy. Ostatecznie jednak rozstrzygnięcie kwestii czy zabieg, któremu poddał się wnioskodawca jest istotnie zabiegiem rehabilitacyjnym wykracza poza kompetencje organu wydającego niniejszą interpretację. Organ uprawniony jest bowiem jedynie do interpretowania przepisów prawa podatkowego i tym samym nie może dokonać oceny czy dany zabieg jest zabiegiem rehabilitacyjnym. Skoro jednakże wnioskodawca stwierdza, że zabieg medyczny, któremu się poddał jest równocześnie zabiegiem rehabilitacyjnym, to zostaje tym samym wyczerpana dyspozycja art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

To oznacza, że w tak przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia od dochodu wydatku poniesionego tytułem powyższego zabiegu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika