Czy od otrzymanej kwoty w wysokości 130.842,17 zł za przypadającą część bezprawnie wywłaszczonej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 02 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura ? 28 grudnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania otrzymanego na podstawie wyroku sądowego za bezprawnie wywłaszczoną nieruchomość:

• w części dotyczącej wypłacenia należności głównej jako odszkodowania - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej wypłaconych odsetek ustawowych ? jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2010r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi otrzymanego na podstawie wyroku sądowego z tytułu bezprawnie wywłaszczonej nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W skład masy spadkowej spadku odziedziczonego m.in. przez wnioskodawcę po zmarłej w dniu 14 lutego 1979r. cioci wchodziła działka budowlana o powierzchni 662m#61447;. Działka ta została wywłaszczona decyzją z dnia 19 listopada 1980r. Następnie dnia 06 września 1982r. Sąd Rejonowy dla K.-P. Wydział I Cywilny wydał postanowienie o stwierdzeniu spadku na rzecz spadkobierców; wtedy też wnioskodawca dowiedział się, iż działka ta została wywłaszczona. Pod koniec 1999r. spadkobiercy powzięli wiadomość, iż można się starać o zwrot wywłaszczonej działki. W związku z powyższym dnia 15 lutego 2000r. wystąpiono do Urzędu Miasta o zwrot niezagospodarowanej działki. Działkę zwrócono spadkobiercom w czerwcu 2000r. Natomiast w sierpniu 2000r. wystąpiono o wpis do Ksiąg Wieczystych. W grudniu 2000r. Wydział Ksiąg Wieczystych zawiadomił spadkobierców, iż zwrot działki nie był prawidłowy, ponieważ wpłynęła umowa notarialna z dnia 31 stycznia 2000r. zawarta pomiędzy Urzędem Miasta K., a Spółdzielnią, której przekazano przedmiotową działkę. W oparciu o decyzję Sądu, który stwierdził, że najpierw miała miejsce umowa notarialna, Wojewoda dnia 06 maja 2002r. decyzję o zwrot wywłaszczonej działki anulował. W 2003r. wystąpiono do Wojewody ze stwierdzeniem, że wywłaszczenie działki decyzją Naczelnika Dzielnicy K. z dnia 11 listopada 1980r. zostało wydane z naruszeniem prawa, gdyż działka w tym czasie nie posiadała właściciela. Wojewoda potwierdził to decyzją z dnia 12 marca 2003r. Odwołanie od tej decyzji złożono do Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w W. Prezes Urzędu decyzją z dnia 11 czerwca 2003r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody. Prezes Urzędu stwierdził, że w dniu wywłaszczenia właścicielka, tj. strona postępowania, już nie żyła, że umowa notarialna została spisana po 20 latach od daty wywłaszczenia, że wywłaszczenie realizowało Przedsiębiorstwo (?), któremu tą działkę sprzedano. Od tej decyzji do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie wpłynęło żadne odwołanie. W oparciu o te fakty Wojewoda wydał zaświadczenie w dniu 24 października 2003r., że z dniem 11 czerwca 2003r. decyzja Prezesa Urzędu (..) stała się ostateczna. W oparciu o te dane 12 listopada 2003r. spadkobiercy zwrócili się do Prezydenta Miasta K. o przyznanie równorzędnej działki zamiennej lub o odszkodowanie pieniężne. Zarówno Prezydent Miasta K. jak i Wojewoda ustosunkowali się do tego żądania negatywnie. W dniu 07 lutego 2005r. wystąpiono do Sądu Okręgowego w K. z pozwem o odszkodowanie za wywłaszczoną działkę w kwocie 500.000,- zł. Decyzją Sądu Okręgowego w K. Wydział I Cywilny odszkodowanie za działkę uznano tylko w wysokości 361.200,- zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 13 maja 2008r. do dnia zapłaty. Na wnioskodawcę przypadła tylko część tej kwoty, tj. kwota w wysokości 120.400 zł. Sąd nie uwzględnił ewentualnych zysków z eksploatacji działki. Sąd Apelacyjny w K. Wydział I Cywilny oddalił apelację Skarbu Państwa z dniem 16 grudnia 2008r. W dniu 10 lutego 2009r. przelano na konto wnioskodawcy kwotę 130.842,17 zł, którą wnioskodawca umieścił na koncie oszczędnościowym. W dniu 19 maja 2010r. wnioskodawca został powiadomiony, że Sąd Najwyższy dnia 08 kwietnia 2010r. odmówił przyjęcia do rozpoznania Skargi Kasacyjnej Skarbu Państwa ? Wojewody; uzasadnienie było podobne do uzasadnienia Prezesa Urzędu (..) w W. z dnia 11 czerwca 2003r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od otrzymanej kwoty w wysokości 130.842,17 zł, która przypadła na wnioskodawcę za bezprawnie wywłaszczoną w 1980r. działkę budowlaną w K., należy odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych od uzyskanego odszkodowania nie należy płacić podatku. Wnioskodawca zajął takie stanowisko po uzyskaniu informacji m.in. w Urzędzie Skarbowym, wskazując jednocześnie w poz. 47 druku ORD-IN jako przedmiot interpretacji przepisy art. 21 ust. 1 pkt 29 i 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wynika, że wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy ? na który we wniosku powołuje się wnioskodawca - wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Analiza cytowanego przepisu prowadzi do wniosku, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało jeżeli łącznie nie zostaną spełnione następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.
  
  

We wniosku wnioskodawca powołuję się również na przepis art. 21 ust. 1 pkt 30a cyt. ustawy, który stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu:

1. realizacji prawa do rekompensaty na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2005r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418, z 2006r. Nr 195, poz. 1437 oraz z 2008r. Nr 197, poz. 1223), przez osoby uprawnione na podstawie tej ustawy,
2. sprzedaży nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego, nabytych w związku z realizacją prawa do rekompensaty, o której mowa w lit. a), do wysokości odpowiadającej procentowemu udziałowi wartości tej rekompensaty w cenie nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego z dnia nabycia nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego.
   
   

Zatem zwolnienia przedmiotowe, jakie wnioskodawca przywołał we wniosku, tj. pkt 29 i 30a ust. 1 art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdą zastosowania w tak przedstawionym stanie faktycznym. Mianowicie zwolnienie z pkt 29 może znaleźć zastosowanie tylko wówczas, gdy odszkodowanie wypłacone jest stosowanie do przepisów o gospodarce nieruchomościami ? a z treści wniosku nie wynika, iżby wnioskodawca otrzymał odszkodowanie właśnie na podstawie tychże przepisów. Z kolei zaś treść pkt 30a wskazuje na zwolnienie z podatku dochodowego przychodów uzyskanych w związku z realizacja prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Z opisanego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem dziedziczenia po zmarłej w dniu 14 lutego 1979r. cioci wnioskodawcy była działka budowlana. Działka ta została bezprawnie wywłaszczona decyzją z dnia 19 listopada 1980r. Pod koniec 1999r. spadkobiercy powzięli wiadomość, iż można się starać o zwrot wywłaszczonej działki. Jednakże po nieudanych próbach odzyskania bezprawnie wywłaszczonej nieruchomości wnioskodawca wraz ze spadkobiercami dnia 12 listopada 2003r. zwrócił się do Prezydenta Miasta K. o przyznanie równorzędnej działki zamiennej lub o odszkodowanie pieniężne. Zarówno Prezydent Miasta K. jak i Wojewoda ustosunkowali się do tego żądania negatywnie. To spowodowało, iż wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami w dniu 07 lutego 2005r. wystąpił do Sądu Okręgowego w K. z pozwem o odszkodowanie za wywłaszczoną działkę w kwocie 500.000 zł. Decyzją Sądu Okręgowego w K. Wydział I Cywilny odszkodowanie za działkę zostało przyznane tylko w wysokości 361.200 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Na wnioskodawcę przypadła tylko część tej kwoty, tj. 120.400 zł. W dniu 10 lutego 2009r. przelano na konto wnioskodawcy kwotę 130.842,17 zł. Dodatkowo wnioskodawca zaznaczył, iż Sąd Okręgowy w K. w przyznanym odszkodowaniu nie uwzględnił zysków, jakie wnioskodawca mógłby osiągnąć z eksploatacji działki gdyby był w jej posiadaniu.

Powyższe wskazuje zatem, iż odszkodowanie za bezprawnie wywłaszczoną działkę wnioskodawca otrzymał w ostateczności na mocy wyroku sądowego wydanego w postępowaniu cywilnym, w wyniku pozwu złożonego o odszkodowanie za wywłaszczona działkę.

Do tak przedstawionego stanu faktycznego znajdzie zatem zastosowanie powołane wyżej zwolnienie z pkt 3b ust. 1 art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Oznacza to, że na mocy tego przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wymienionymi powyżej.

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Ww. przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania, które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającą na ubytku w majątku ? wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono ? wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się. Na podstawie ww. przepisu (art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) opodatkowaniu podatkiem dochodowym ? jako wyłączone ze zwolnienia - podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono. Opodatkowanie to wynika stąd, iż gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż zasądzając przedmiotowe odszkodowanie - jak sam wnioskodawca wskazał ? Sąd Okręgowy nie uwzględnił zysków, jakie mogłyby zostać osiągnięte z eksploatacji działki. To wskazywałoby na to, że otrzymane przez wnioskodawcę odszkodowanie nie dotyczy korzyści ? zysków z eksploatacji, jakie mógłby osiągnąć gdyby był w posiadaniu przedmiotowej działki (gdyby mu szkody nie wyrządzono).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż o ile istotnie przedmiotowe odszkodowanie zostało wypłacone wnioskodawcy bez uwzględnienia zysków, jakie wnioskodawca mógłby osiągnąć z eksploatacji działki gdyby był w jej posiadaniu (gdyby mu szkody nie wyrządzono), to będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b, a nie jak wskazał wnioskodawca na podstawie pkt 29 bądź 30a ust. 1 art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz powołanych wyżej przepisów należy uznać stanowisko wnioskodawcy w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania otrzymanego odszkodowania (należności głównej) za bezprawnie wywłaszczoną działkę za prawidłowe, jednakże na podstawie innych przepisów niż wskazał wnioskodawca, tj. na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie na podstawie pkt 29 bądź pkt 30a ww. artykułu.

Zwolnieniem z opodatkowania nie będą jednakże objęte odsetki ustawowe. Instytucję prawną odsetek reguluje art. 481 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, iż nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem. Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego ? są skutkiem nie wykonania zobowiązań.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu określonym w art. 21 ust. 1 nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczeń, w związku z czym uznać należy, że są one opodatkowane.

Zatem wypłacone wnioskodawcy ustawowe odsetkami nie będą korzystały ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z tym należności te stanowić będą dla podatnika przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści ww. art. 20 ust. 1 cyt. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania ?w szczególności?, definicja źródeł przychodów ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. O przychodzie z innych źródeł będziemy mówić zatem w każdym przypadku, kiedy podatnik osiąga korzyść majątkową.

Zatem jeżeli wnioskodawcy wraz z przedmiotowym odszkodowaniem zostały wypłacone również odsetki ustawowe, wówczas odsetki te stanowić będą przychód uzyskany z tytułu innych źródeł, który wnioskodawca winien opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych i ująć w zeznaniu rocznym za rok podatkowy, w którym odsetki te zostały wypłacone.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania odsetek ustawowych otrzymanych przez wnioskodawcę z tytułu zasądzonego odszkodowania należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo nadmienić należy, że organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez wnioskodawcę. Organ podatkowy wydając interpretacje nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku dokumentów. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu stanu faktycznego sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeśli stan faktyczny przedstawiony we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Zaznaczyć również należy, że interpretacja indywidualna stosownie do art. 14 § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla wnioskodawcy. Pozostali spadkobiercy, aby uzyskać interpretację w swojej indywidualnej sprawie winni wystąpić z odrębnymi wnioskami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.