interpretacja z 16 marca 2010r.7) teza: Czy wnioskodawca mający na utrzymaniu niepełnosprawną córkę (...)

interpretacja z 16 marca 2010r.7) teza: Czy wnioskodawca mający na utrzymaniu niepełnosprawną córkę ma możliwość odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2009r. i ewentualnie w dalszych latach poniesione na rehabilitację córki ww. wydatki?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2009r. (data wpływu do Organu - 04 stycznia 2010r.), uzupełnionym w dniu 17 lutego 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne przez podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 04 stycznia 2010r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne przez podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną. Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 01 lutego 2010r. znak: IBPB II/1/415-2/10/ŚS wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 17 lutego 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W marcu 2008r. córka wnioskodawcy (ur.10.04.1988r.) podczas zaliczeń na Akademii Wychowania Fizycznego straciła przytomność i została przewieziona na Oddział Kliniki Neurochirurgii z rozpoznaniem udaru krwotocznego płata skroniowego lewego. Ze względu na nasilające się objawy tzw. ciasnoty śródczaszkowej wykonano operację. Po 10 dniach śpiączki farmakologicznej córka wnioskodawcy została wybudzona. Następstwem przebytego udaru krwotocznego jest lekki niedowład prawostronny orazw dużym stopniu zaburzenie pamięci świeżej i dawnej (afazja, agrafie, aleksje). W sierpniu 2008r. córka wnioskodawcy przeszła reoperację polegającą na plastyce ubytku kostnego kości skroniowej. W okresach od 02 czerwca do 01 sierpnia 2008r. oraz od 15 września do 24 października 2008r. przeprowadzono rehabilitację w Szpitalu Uniwersyteckim. Wnioskodawca wskazuje, że leczenie polegało na rehabilitacji ? ćwiczeniach wg. metod neurofizjologicznych, metody redukcji mięśniowo ? nerwowej, rehabilitacji procesów poznawczych i rehabilitacji mowy. Proces powrotu do zdrowia córki wnioskodawcy wymaga długotrwałej rehabilitacji i jest bardzo powolny. Wnioskodawca wskazuje, iż dalsze rehabilitacje odbywają się w ośrodkach prywatnych, ponieważ nie ma tego typu rehabilitacji refundowanych. Kilka razy w tygodniu córka wnioskodawcy dowożona jest do Ośrodka Terapii Mowy oraz na terapię EEG BIOFEEDBACK, które znajdują się w K. Jest to około 50 kmw jedną stronę. Wnioskodawca ponosi z tego tytułu wydatki na paliwo. Aby terapia była skuteczna korzystanie z neurologopedy lub afazjologa winno odbywać się minimum jeden raz w tygodniu, koszt jednej godziny zajęć wynosi 60 zł. Terapia EEG BIOFEEDBACK polega natomiast na regulowaniu napięć w komorach mózgu i przeciwdziała np. padaczce, która może być skutkiem choroby oraz usprawnieniu pracy mózgu. Wnioskodawca twierdzi, że proces leczenia jest długotrwały i zalecane są dwa zabiegi tygodniowo ? cena jednego zabiegu wynosi 55 zł.

Córka wnioskodawcy w okresie od 04 maja 2009r. do 17 maja 2009r. przebywała na turnusie częściowo dofinansowanym ze środków PFRON. Wnioskodawca dla potrzeb rehabilitacji ruchowej zakupił bieżnię i piłkę do ćwiczeń ruchowych, które są częściowo dofinansowanych ze środków PFRON.

Córka wnioskodawcy musi przyjmować leki wspomagające pracę mózgu, które są przepisywane przez specjalistę neurologa; kwota miesięcznego leczenia wynosi 130 zł ? 150 zł. Wnioskodawca posiada na wszystkie wydatki związane z rehabilitacją córki faktury i rachunki. Córka wnioskodawcy od marca 2007r. przebywa na urlopie zdrowotnym, studia rozpoczęła w październiku 2007r. Pobiera rentę socjalną i posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Pozostaje na utrzymaniu wnioskodawcy i jej dochód w 2009r. nie przekroczył kwoty 9.120 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wnioskodawca mający na utrzymaniu niepełnosprawną córkę ma możliwość odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2009r. i ewentualnie w dalszych latach poniesione na rehabilitację córki ww. wydatki...

Wnioskodawca uważa, iż poniesione przez niego wszystkie wydatki na rehabilitację córki powinien móc odliczyć od dochodu, ponieważ faktycznie zostają ponoszone, a brak jest możliwości rehabilitacji tak młodej osoby w ośrodkach refundowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b ? 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7c powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

  1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
  2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
  3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własnei przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł (art. 26 ust. 7e ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

  1. I grupy inwalidztwa ? należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono
    1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
    2. znaczny stopień niepełnosprawności,
  2. II grupy inwalidztwa ? należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono
    1. całkowitą niezdolność do pracy albo
    2. umiarkowany stopień niepełnosprawności

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup bieżni i piłki do ćwiczeń ruchowych częściowo refundowanych z PFRON, można jedynie ocenić poprzez analizę zapisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi

technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie ?indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji? oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne

w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo ? rehabilitacyjne. Z uregulowań zawartych

w ww. przepisie wynika zatem, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter. Dla oceny powyższego pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca ma na utrzymaniu niepełnosprawną córkę z orzeczoną niepełnosprawnością. W celu rehabilitacji córki wnioskodawca zakupił piłkę i bieżnię do ćwiczeń ruchowych, które są częściowo refundowane z PFRON.

Mając na względzie powyższe, poniesiony przez wnioskodawcę ww. wydatek podlega odliczeniu, ale tylko w tej części, w której nie został sfinansowany (zrefundowany) ze środków PFRON.

Jak wynika z wniosku, wnioskodawca ponosi wydatki na zakup leków przepisanych przez specjalistę neurologa. Koszt zakupu lekarstw wynosi 130 zł ? 150 zł miesięcznie. Wnioskodawca posiada na ww. wydatki faktury i rachunki.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile spełniają cechy ?leku?, tzn. mieszczą się w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i lekarz specjalista stwierdził, że są one konieczne do stosowania przez okres stały lub czasowy. Definicja leku zawarta jest ustawie z dnia

6 września 2001r. prawo farmaceutyczne (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 45, poz. 271 ze zm.). Wynika z niej, iż lek jest produktem leczniczym tj. substancją (mieszaniną substancji), której przypisuje się właściwości zapobiegania lub leczenia chorób bądź jest podawany pacjentowi w celu postawienia diagnozy albo w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu.

W związku z powyższym jeżeli wnioskodawca ponosi wydatki na zakup leków dla niepełnosprawnej córki będącej na jego utrzymaniu, co do których lekarz specjalista stwierdził, że powinna je stosować (stale lub czasowo), to wnioskodawca ma prawo odliczyć wydatki poniesione na ten cel w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł zgodnie z treścią art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość wydatków na zakup leków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Dokumentem w rozumieniu tego przepisu jest dokument, który zawiera dane personalne osoby niepełnosprawnej ponoszącej wydatek na ten cel natomiast gdy wydatek ponosi podatnik, na którego utrzymaniu jest osoba niepełnosprawna, to dowód poniesienia tegoż wydatku powinien być wystawiony na podatnika. Dokumentem takim może być dowód z którego wynikać będzie kto, kiedy i jakiego rodzaju wydatek poniósł. Dowodem tym nie musi być koniecznie faktura VAT.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne ? w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Z analizy art. 26 ust. 7a pkt 14 powołanej ustawy wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu poniesionych wydatków, związanych z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, m.in. należy:

  1. mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, której roczny dochód nie przekracza kwoty 9.120zł,
  2. być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego,
  3. dojeżdżać nim na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza,
  4. ponieść z tego tytułu wydatki.

Podkreślić tu należy, iż nie wszystkie przejazdy związane z leczeniem osoby niepełnosprawnej będą podlegały odliczeniu w ramach powyższego limitu, gdyż nie wszystkie są związane z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. W ramach ww. ulgi podatkowej mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza poniesione przez osobę mającą na utrzymaniu osobę niepełnosprawną posiadającą I lub II grupę inwalidztwa. Natomiast w ramach tego limitu nie będą mogły być odliczone m.in. wydatki związane z wyjazdami na kontrolne wizyty czy konsultacje lekarskie w przychodni czy w szpitalu, badania laboratoryjne, bowiem wyjazdy te nie spełniają wymogu określonego przez ustawodawcę w treści art. 26 ust. 7a pkt 14 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; nie są wyjazdami na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca kilka razy w tygodniu dowozi samochodem córkę do Ośrodka Terapii Mowy oraz na terapię EEG BIOFEEDBACK.

Wydatki poniesione na cele określone w art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy nie wymagają od podatnika ich dokumentowania. Powyższe nie oznacza jednak, iż organ podatkowy weryfikujący zeznanie roczne w zakresie poprawności dokonanych odliczeń, nie ma prawa domagać się od podatnika przedstawienia okoliczności związanych z poniesionymi wydatkami, np. zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego korzystania z niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych. Jeżeli wolą organu podatkowego będzie wskazanie np. miejsc i częstotliwości dokonywania zabiegów, obowiązkiem podatnika jest te informacje przekazać. Fakt oraz konieczność poniesienia wydatków na cele rehabilitacyjne powinny być co najmniej uprawdopodobnione. Organ podatkowy ma prawo kwestionować wydatki na używanie samochodu, w tym odliczenia kosztów paliwa jeśli okaże się, że zabiegi nie były konieczne lub dana osoba wcale z nich nie korzystała.

Zaznaczyć również należy, iż określona w ustawie kwota 2.280 zł jest maksymalną kwotą, która może być odliczona tytułem poniesienia ww. wydatków. Użycie przez ustawodawcę, przy określaniu wielkości limitu, wyrażenia ?w wysokości nieprzekraczającej kwoty2.280 zł? (a nie ?w wysokości 2.280 zł??) wskazuje, iż wysokość odliczenia uzależniona jest od intensywności (częstości) używania samochodu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy wnioskodawca istotnie ponosi wydatki tytułem używania samochodu na ww. cele rehabilitacyjne (w tym koszty paliwa), to zasadnym jest w świetle powołanych powyżej przepisów dokonanie odliczenia tychże wydatków od podstawy opodatkowania.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. W celu analizy zasadności odliczenia dokonanego na podstawie tegoż przepisu należy zdefiniować pojęcie rehabilitacji. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia ?zabieg?, ?rehabilitacja? oraz ?rehabilitacja lecznicza?, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w ?Słowniku wyrazów obcych? (PWN, Warszawa 1991r.) oraz ?Encyklopedii? PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Istotne znaczenie mogą mieć również zabiegi chirurgiczne zmierzające do przywrócenia organicznych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność. Zatem w ramach ww. ulgi podatkowej określonej w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza, poniesione przez osobę mającą na utrzymaniu osobę niepełnosprawną posiadającą I lub II grupę inwalidztwa.

Jeżeli wnioskodawca mający na utrzymanie niepełnosprawną córkę ponosi wydatki na prywatną terapię EEG BIOFEEDBACK oraz na zajęcia z neurologopedą lub afezjologiem, to poniesione ww. wydatki można odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, na podstawie rachunków za wykonane zabiegi, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że wymieniona imiennie w rachunku osoba mająca na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, poniosła wydatek na zabiegi rehabilitacyjne, o których mowa w ww. art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 5 cyt. ustawy za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym. Przy czym, gdy te wydatki są częściowo dofinansowane z PFRON, to stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 5 ww. ustawy, odliczeniu będzie podlegać jedynie kwota faktycznie wydatkowana przez podatnika. Wydatek ten podlega odliczeniu w roku podatkowym, w którym został poniesiony. Zgodnie z art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość poniesionego wydatku ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z których wynika kto poniósł wydatek, w jakiej wysokości i na jaki cel.

Zatem poniesiony przez wnioskodawcę wydatek tytułem odpłatności za pobyt córki na turnusie rehabilitacyjnym (częściowo dofinansowanym ze środków PFRON) podlega odliczeniu, ale tylko w tej części, w której nie został sfinansowany (zrefundowany) ze środków PFRON.

Ww. wydatki ponoszone przez wnioskodawcę w następnych latach, również będą podlegały odliczeniu o ile będą spełnione warunki wymienione w cyt. powyżej przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stanowisko wnioskodawcy - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika