Czy uzyskując przychody z tytułu najmu prowadzonego poza prowadzoną przez siebie działalnością (...)

Czy uzyskując przychody z tytułu najmu prowadzonego poza prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty zakupu samochodu osobowego oraz wydatki związane z eksploatacją ww. samochodu używanego w celu dojazdu do przedmiotu najmu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana?, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2008r. (data wpływu do tut. BKIP ? 31 października 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

  • kosztów zakupu samochodu osobowego używanego do celów najmu prywatnego - jest nieprawidłowe,
  • kosztów eksploatacji samochodu osobowego używanego do celów najmu prywatnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów zakupu i eksploatacji samochodu osobowego używanego do celów najmu prywatnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, w związku z najmem nieruchomości prowadzonych poza działalnością gospodarczą, w której znajdują się zarówno lokale mieszkalne jak i użytkowe, zamierza kupić samochód osobowy. Samochód ten jest potrzebny do codziennego nadzorowania wynajmowanego budynku (ww. lokale położone są w odległości ok. 15 km od miejsca zamieszkania wnioskodawcy). Wnioskodawca nie zatrudnia żadnego pracownika, osobiście administruje, dozoruje oraz dokonuje napraw usterek i remontów budynku oraz terenu należącego do ww. posesji (tj. chodnika, parkingu terenów zielonych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzyskując przychody ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty zakupu samochodu osobowego oraz wydatki związane z eksploatacją ww. samochodu używanego w celu dojazdu do przedmiotu najmu...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tejże ustawy.

W opinii wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów z najmu tzw. prywatnego (tj. wykonywanego poza prowadzoną działalnością gospodarczą) budynków, lokali stanowiących odrębną własność bądź lokali, w stosunku do których przysługuje podatnikowi spółdzielcze prawo, są w szczególności: koszty eksploatacji (woda, energia elektryczna, gaz, wywóz śmieci, inne), koszty administracji, podatek od nieruchomości, wydatki na remonty, wydatki na zakup wyposażenia podwyższającego atrakcyjność (standard) lokalu oraz inne wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z najmem, czyli, zdaniem wnioskodawcy, również odpisy amortyzacyjne od zakupionego na potrzeby najmu samochodu i wydatki związane z eksploatacją ww. samochodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wymienia najem, który nie stanowi działalności gospodarczej jako odrębne źródło przychodu. Dochodem z tego źródła jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. W odniesieniu do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Użyty przez ustawodawcę zwrot ?w celu osiągnięcia przychodów? oznacza, iż aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego rodzaju, że poniesienie wydatku ma wpływ na osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki. Z oceny związku wydatku ze źródłem przychodów winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że najem nie wchodzi w zakres prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu samochodu osobowego i eksploatować go w celu codziennego nadzorowania przez siebie wynajmowanego budynku, odległego o ok. 15 km od miejsca zamieszkania wnioskodawcy i uważa, że ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od zakupionego na potrzeby najmu samochodu i wydatki związane z eksploatacją tego samochodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty
  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22a ust. 2 ww. ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

  1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej 'inwestycjami w obcych środkach trwałych',
  2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
  3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający
    - zwane także środkami trwałymi,
  4. tabor transportu morskiego w budowie, sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) w grupie 'statki' o symbolu 35.11, zaliczone do branży 1051-1053 Systematycznego Wykazu Wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego (Dz. U. z 1997r. Nr 42, poz. 264 i z 1999r. Nr 92, poz. 1045).

Amortyzacji podlegają również, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

  1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
  2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
  3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  5. licencje,
  6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, ze zm.),
  7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22b ust. 1 ww. ustawy).

Należy wyjaśnić, że z treści art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają rzeczy i prawa wskazane w tych przepisach wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 (umowa leasingu).

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie odda nabytego samochodu do używania na podstawie umów wymienionych w art. 22a ust. 1 ww. ustawy. Wobec tego nabyty samochód nie może podlegać amortyzacji a co za tym idzie odpisy amortyzacyjne od wartości samochodu nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu z najmu.

Równocześnie wydatek poniesiony na nabycie samochodu nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu z najmu, gdyż jest to wydatek poniesiony na nabycie rzeczy służącej ogólnym potrzebom wnioskodawcy. Nabycie samochodu nie służy wyłącznie osiąganiu przychodu z najmu.

Tym samym wydatek poniesiony na nabycie samochodu nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu z najmu.

Wobec tego, należało uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe w tej części.

Wnioskodawca będzie mógł jednak zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione przez siebie wydatki na eksploatację nabytego samochodu w części w jakiej wydatki te mają związek z osiąganiem przychodu z najmu. Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na eksploatację samochodu osobowego, możliwe jest, jeżeli wnioskodawca wykaże i udokumentuje, iż samochód ten będzie faktycznie wykorzystywany i eksploatowany w działalności w zakresie najmu i przyczyni się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z najmu.

Natomiast jeżeli jednak eksploatowany samochód osobowy nie przyczyni się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż będzie służyć celom osobistym, nie będzie mógł stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Ciężar udowodnienia jaka część poniesionych wydatków ma związek z prowadzoną przez wnioskodawcę działalnością w zakresie najmu oraz wpływu tych wydatków na wysokość osiągniętych przychodów będzie ciążyć na wnioskodawcy.

Wobec tego, stanowisko wnioskodawcy w części dotyczącej kosztów eksploatacji samochodu należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowo w odniesieniu do stanowiska wnioskodawcy, iż kosztami uzyskania przychodów z najmu tzw. prywatnego (tj. wykonywanego poza prowadzoną działalnością gospodarczą) są wydatki na remonty wyjaśnia się, iż generalną zasadą jest, że wydatki na remont zaliczane są bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, a wydatki mające charakter ulepszeń mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne. Wyjątkiem jest przypadek gdy wartość początkowa budynku, lokalu jest ustalona metodą uproszczoną. Wówczas do kosztów uzyskania przychodu zalicza się bezpośrednio zarówno wydatki stanowiące remont jak i ulepszenia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyjaśnia pojęcia remontu.

Należy zatem posłużyć się definicją tego pojęcia zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 07 lipca 1994r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem remont to wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększające jego wartości początkowej. Remont przeprowadzany jest w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru.

Do wydatków poniesionych na ulepszenie kwalifikują się takie, które zostały poniesione w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji danego środka trwałego, prowadzących do wzrostu jego wartości użytkowej. Wzrost wartości użytkowej środka trwałego mierzony jest w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami jego eksploatacji.

Różnica między nakładami poniesionymi na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do odtworzenia wartości użytkowej poprzez wymianę i naprawę, natomiast drugie dotyczą budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, które w konsekwencji powodują istotną zmianę cech użytkowych. Jeżeli wymienia się określone elementy na bardziej nowoczesne od dotychczas używanych, należy to uznać za naturalne i racjonalne, gdyż urządzenia, materiały podlegają postępowi technicznemu.

W odniesieniu do stanowiska wnioskodawcy, iż kosztami uzyskania przychodów z najmu prywatnego są wydatki na zakup wyposażenia podwyższającego atrakcyjność (standard) lokalu wyjaśnia się, że jeżeli wydatki te są poniesione na nabycie przedmiotów, o których mowa w art. 22a ww. ustawy to ponoszący wydatki ma prawo do ich amortyzowania. Jeżeli wartość nabytego składnika majątkowego będzie przekraczała kwotę 3.500 zł, to ponoszący te wydatki ma prawo zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, a jeżeli wartość nie przekroczy tej kwoty, to ponoszący wydatki ma prawo wprost je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie bowiem z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika