Czy wypłacona dieta w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę diety w wysokości 23 zł wynikającej (...)

Czy wypłacona dieta w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę diety w wysokości 23 zł wynikającej z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2009r. (wpływ do tut. Biura w dniu 18 maja 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym wypłaty pracownikom diet przewyższających kwotę 23 zł określoną w rozporządzeniu - jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym wypłaty pracownikom diet przewyższających kwotę 23 zł określoną w rozporządzeniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zatrudnia pracowników, którzy wykonują swoje obowiązki na podstawie umów o pracę na pełny etat oraz na część etatu. Pracownicy Spółki odbywają podróże służbowe w kraju i za granicą, na polecenie pracodawcy w ramach wykonywanych obowiązków, a także w celu odbycia szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe. Spółka zamieściła warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej w regulaminie wynagradzania i ustaliła kwotę diety w wysokości 75 zł/dobę podróży na obszarze kraju.

Każdy wyjazd służbowy pracownika poświadczony delegacją zostaje rozliczony zgodnie z regulaminem wynagradzania, tzn. dieta zostaje wypłacona w oparciu o przedstawione rachunki w kwocie nie większej niż 75 zł.

Wypłacona dieta rozliczona jest w koszty podatkowe Spółki zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych i do kwoty 75 zł nie stanowi przychodu pracownika i nie jest naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota wydatków zwracana pracownikom w wysokości przekraczającej 23 zł kwoty zawartej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej a nie większa niż 75 zł stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju: ?Dieta jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży?.

Zgodnie z art. 77 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Ponadto zgodnie z treścią art. 77 § 3 Kodeksu pracy warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracowników innych niż zatrudnionych w sferze budżetowej, określa się w układzie zbiorowym lub regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę. Według wnioskodawcy oznacza to, że ustawodawca świadomie pozostawił kwestię regulacji należności za podróż służbową innym aktom prawnym niż Kodek pracy lub rozporządzenia. Ww. przepis dopuszcza możliwość ustalenia diety w innej wysokości, niż w ww. rozporządzeniu, jednak w kwocie nie niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej określona dla pracownika sfery budżetowej (art. 77 § 4 Kodeksu pracy).

Postanowienia regulaminu wynagrodzenia Spółki określają należność za dobę podróży na obszarze kraju w wysokości 75 zł. Ponieważ w przedmiotowym przypadku dieta na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia wynosi 75 zł, to Spółka stoi na stanowisku, że zwrot wydatków na wyżywienie udokumentowane fakturami bądź rachunkami do kwoty 75 zł wliczane są do kosztów podróży służbowej oraz stanowią koszt podatkowy u pracodawcy, a jednocześnie wypłacone świadczenie jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 21 ust.

1 pkt 16 lit. a) powołanej wyżej ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Na podstawie ww. przepisu przysługujące pracownikom z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w miejscu określonym przez pracodawcę, diety oraz zwrot kosztów za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych. Zwolnienie to dotyczy jednakże kwot limitowanych przez odrębne ustawy lub rozporządzenia.

W przypadku podróży służbowej wykonywanej na terenie Polski limitem będą wielkości wynikające z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Na podstawie § 3 ww. rozporządzenia z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

  1. przejazdów;
  2. noclegów;
  3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej;
  4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Dieta jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży i wynosi 23 zł za dobę podróży (§ 4 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Należy przy tym zauważyć, iż z § 8a ust. 3 ww. rozporządzenia wynika, że do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Podkreślenia jednakże wymaga, iż warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego też w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Stosownie do treści art. 775 § 1 ww. Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W myśl art. 775 § 2 ww. ustawy minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Rozporządzenie powinno w szczególności określać wysokość diet, z uwzględnieniem czasu trwania podróży, a w przypadku podróży poza granicami kraju - walutę, w jakiej będzie ustalana dieta i limit na nocleg w poszczególnych państwach, a także warunki zwrotu kosztów przejazdów, noclegów i innych wydatków.

Należy zauważyć, iż rozporządzeniem, o którym mowa w ww. art. 775 § 2 jest powołane powyżej rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Przepis art. 775 § 3 Kodeksu pracy stanowi, iż warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż wymieniony w § 2 określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.

Zgodnie z treścią art. 775 § 5 ww. Kodeksu pracy w przypadku gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera postanowień, o których mowa w § 3, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według przepisów, o których mowa w § 2.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownicy Spółki odbywają podróże służbowe w kraju i za granicą na polecenie pracodawcy. Spółka w regulaminie wynagradzania zamieściła warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej i ustaliła kwotę diety w wysokości 75 zł/dobę podróży na obszarze kraju. Od wypłaconej diety do kwoty 75 zł nie jest naliczany podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z uwagi na to, iż w treści wniosku Spółka określiła stałą wysokość diety, zaznaczyć należy, iż ustawodawca zwalniając od podatku dochodowego diety i inne należności przysługujące pracownikom za czas podróży służbowej, zwolnienie to ograniczył do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, tj. 23 zł. Należy podkreślić, iż nie ma znaczenia, że należność za dobę podróży służbowej na obszarze kraju w wysokości 75 zł wynika z postanowień regulaminu wynagradzania.

Tutejszy organ nie kwestionuje możliwości ustalenia zgodnie z regulaminem wynagradzania wyższej kwoty diety niż wynika ona z ww. rozporządzenia (jeżeli inne niż podatkowe przepisy dają taką możliwość). Jednakże jeszcze raz podkreśla, iż ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych konstytuując zwolnienie dotyczące diet i należności z tytułu podróży służbowych wyraźnie stwierdził, że zwolnienie to ograniczone jest wysokością limitów określonych konkretnymi uregulowaniami: odrębnymi ustawami lub przepisami wydanymi przez właściwego ministra. Tym samym nie zezwolił na zwolnienie z opodatkowania kwot ustalonych ponad ww. limit innymi uregulowaniami.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż wypłacone diety w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwoty diet ustalonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (tj. 23 zł), są dla pracownika przychodem ze stosunku pracy. W tak zaistniałej sytuacji Spółka, jako płatnik zobowiązana jest do poboru zaliczki podatku od wypłacanej nadwyżki ponad określony limit, łącznie z pozostałym wynagrodzeniem wypłacanym pracownikowi w danym miesiącu.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika