1. Czy Sąd może potrącać zryczałtowany podatek od osób, z którymi nie zawiera umowy zlecenia, (...)

1. Czy Sąd może potrącać zryczałtowany podatek od osób, z którymi nie zawiera umowy zlecenia, więc nie jest w stanie określić sumy należności określonych w umowie?
2. Czy Sąd może stosować dotychczasowe zasady opodatkowania dla osób wymienionych w art. 13 pkt 5 i 6 ustawy, tj. ławników, biegłych, tłumaczy i mediatorów?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 07 maja 2009r. (data wpływu do tut. Biura ? 20 maja 2009r.), uzupełnionym w dniu 24 czerwca 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym 18% podatkiem dochodowym należności wypłacanych biegłym, mediatorom, tłumaczom oraz ławnikom ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym 18% podatkiem dochodowym należności wypłacanych biegłym, mediatorom, tłumaczom oraz ławnikom.

Z uwagi na braki formalne wniosku (brak opłaty) pismem z dnia 18 czerwca 2009r. Znak: wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 24 czerwca 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sędziowie Sądu Rejonowego korzystając z listy biegłych, mediatorów i tłumaczy przysięgłych oraz zaprzysiężonych ławników powołują ich do spraw toczących się w sądzie. Za wykonanie określonej usługi biegli, mediatorzy, tłumacze i ławnicy wystawiają Sądowi rachunki, na podstawie których wypłacane jest wynagrodzenie za wykonanie zlecenia z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania i 18% podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca powołał się na zmianę ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 30 pkt 5a mówiącą o pobieraniu zryczałtowanego podatku dochodowego ?z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł ? w wysokości 18% przychodu?.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy Sąd może potrącać zryczałtowany podatek od osób, z którymi nie zawiera umowy zlecenia, więc nie jest w stanie określić sumy należności określonych w umowie...
  2. Czy Sąd może stosować dotychczasowe zasady opodatkowania dla osób wymienionych w art. 13 pkt 5 i 6 ustawy, tj. ławników, biegłych, tłumaczy i mediatorów, jako że w związku z wypłatami w trakcie miesiąca Sąd nie jest w stanie określić również, czy do zakończenia miesiąca łączna kwota wypłat nie przekroczy 200 zł....

W związku z brakiem możliwości określenia sumy należności wynikającej z umowy, gdyż takowych umów nie podpisuje się, jak również braku możliwości określenia ogólnej kwoty miesięcznej do wypłaty już w trakcie miesiąca wnioskodawca zajął stanowisko, iż osoby uzyskujące przychody z tytułów wymienionych w art. 13 pkt 5-6, tj. ławnicy, biegli, tłumacze i mediatorzy powinni być opodatkowani na dotychczasowych zasadach, tj. 18% podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Do tej kategorii przychodów, stosownie do art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zakwalifikować przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7; tj. m.in przychody ławników sądowych.

W myśl natomiast art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 5 lub 6 ww. ustawy powoduje, iż na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki.

Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy).

Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy.

Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ww. ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Stosownie do postanowień art. 42 ust. 1 pow. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła do urzędu deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż sędziowie Sądu Rejonowego korzystając z listy biegłych, mediatorów i tłumaczy przysięgłych oraz zaprzysiężonych ławników powołują ich do spraw toczących się w sądzie. Za wykonanie określonej usługi biegli, mediatorzy, tłumacze i ławnicy wystawiają Sądowi rachunki, na podstawie których wypłacane jest wynagrodzenie za wykonanie zlecenia.

Cytowany powyżej przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się do dochodów (przychodów) z tytułu określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9, a zatem obejmuje również dochody, o których mowa w art. 13 pkt 5 i 6 ww. ustawy. Ponadto, mimo, iż wnioskodawca nie zawiera umowy z biegłymi, mediatorami, tłumaczami i ławnikami to jednak zleca im wykonanie określonych czynności. Z tego punktu widzenia przepis dotyczący opodatkowania ryczałtem miałby zastosowanie. Niemniej jednak, skoro ze zleceń nie wynika określona wysokość miesięcznej należności, tylko za wykonanie określonej usługi biegli, mediatorzy, tłumacze i ławnicy wystawiają Sądowi rachunki, na podstawie których wypłacane jest wynagrodzenie za wykonanie zlecenia, to nie są spełnione warunki do zastosowania opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie tego przepisu.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oznacza to, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania do wypłat dokonywanych na rzecz biegłych sądowych, mediatorów, tłumaczy i ławników. W konsekwencji na wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika