Czy w opisanej sytuacji Klub ma prawo traktować zawodnika jako podmiot gospodarczy ponieważ prowadzi (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2009r. (data wpływu do tut. Biura ? 15 lipca 2009r.), uzupełnionym w dniu 15 września 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodów z tytułu usług sportowych świadczonych przez zawodników na rzecz Klubu Sportowego ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodów z tytułu usług sportowych świadczonych przez zawodników na rzecz Klubu Sportowego.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 03 września 2009r. Znak: IBPB II/1/415-590/09/BJ wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 15 września 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Klub) działa jako sportowa spółka akcyjna zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Przedmiotem działalności jest uprawianie sportu w piłce siatkowej. Dla celów podatku dochodowego prowadzi księgi rachunkowe. Działalność spółki zwolniona jest od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ramach swej działalności Spółka realizuje zadania wynikające z harmonogramu rozgrywek piłki siatkowej na terenie kraju i poza jego granicami. W celu realizacji zadań statutowych zawiera umowy z podatnikami prowadzącymi działalność gospodarczą na uprawianie sportu. Stronami umowy jest klub oraz podatnik zwany ? zawodnikiem. Przedmiotem umowy jest świadczenie na rzecz klubu usług reklamowych oraz usług sportowych w ramach profesjonalnego uprawiania piłki siatkowej. Zawodnicy posiadają licencje wymagane przepisami Polskiego Związku Piłki Siatkowej. W ramach świadczonych usług wystawiają faktury VAT ? zgodnie z umową świadczenia usług sportowo-reklamowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji Klub ma prawo traktować zawodnika jako podmiot gospodarczy ponieważ prowadzi działalność gospodarczą na uprawianie sportu, czy też działalność sportowa jest wyłączona z przedmiotowego zakresu pozarolniczej działalności gospodarczej...

Zdaniem wnioskodawcy, nowa definicja działalności gospodarczej określa trzy warunki związane ze świadczeniem usług. Wnioskodawca zajmuje stanowisko, że zawodnik spełnia powyższe warunki, tj.:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich ? par. 6 pkt 1 umowy, który brzmi ?Za należyte wykonanie usług, określonych w niniejszej umowie, Zawodnik ponosi odpowiedzialność wobec Klubu, wobec sponsorów Klubu i innych reklamodawców?,
• miejsce i czas określa harmonogram imprez sportowych, który jest opracowany nie przez klub, lecz przez Polski Związek Piłki Siatkowej/ rozgrywki Pucharu Polski/, Profesjonalną Ligę /rozgrywki Plus Ligi/, CEV- z siedzibą w Luksemburgu /europejskie puchary/,
• ponosi ryzyko gospodarczo ? par. 6 pkt 7 i 8 w brzmieniu ?Jeżeli Zawodnik naruszy którekolwiek z postanowień umowy, zapłata określona w ust. 1-3 ulega obniżeniu o nie mniej niż 10%?. Ma gwarantowane prawo do rozwiązania umowy zgodnie z par. 7 pkt 7 w brzmieniu ?Zawodnik może rozwiązać niniejszą Umowę z innych przyczyn?. Udział w zawodach uzależniony jest od formy fizycznej i dyspozycji zawodnika.

Zawodnicy w okresie obowiązywania umowy mogą również świadczyć usługi sportowe na rzecz reprezentacji narodowej, tj. pierwszej reprezentacji Polski, reprezentacji uniwersjadowej, reprezentacji młodzieżowej (do 21 lat). Zdaniem wnioskodawcy, zawodnik wykonuje usługi w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie wykonywania usług reklamowych (wykorzystanie wizerunku) oraz usług sportowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o sporcie kwalifikowanym (Dz. U. Nr 155, poz. 1298 ze zm.) sport kwalifikowany jest formą aktywności człowieka związaną z uczestnictwem we współzawodnictwie sportowym, organizowanym lub prowadzonym w określonej dyscyplinie sportu przez polski związek sportowy lub podmioty działające z jego upoważnienia.

Z kolei, zawodnikiem ? w myśl art. 3 pkt 5 ww. ustawy - jest osoba uprawiająca określoną dyscyplinę sportu i posiadająca licencję zawodnika uprawniającą do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym.

Przez zawarcie umowy z klubem sportowym zawodnik uzyskuje status zawodnika zrzeszonego w klubie sportowym, o czym stanowi art. 4 ust. 2 pkt 2 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w ramach prowadzenia Klubu zawiera umowy z podatnikami (zawodnikami) prowadzącymi działalność gospodarczą na uprawianie sportu. Przedmiotem umowy jest świadczenie na rzecz Klubu usług reklamowych oraz usług sportowych w ramach profesjonalnego uprawiania piłki siatkowej.

Podatkową specyfikację źródeł przychodów ustawodawca zawarł w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). I tak, źródłami przychodów są m.in.:

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
  
  

Stosownie do treści art. 13 pkt 2 ww.

Z kolei definicję działalności gospodarczej zawiera art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przez użyte w ustawie pojęcie działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej należy rozumieć działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.
   
   

Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Zgodnie z treścią ww. przepisu, niemożność uznania określonych czynności za pozarolniczą działalność gospodarczą zachodzi w przypadku łącznego wystąpienia wskazanych powyżej warunków. Oznacza to, iż w przypadku, gdy chociaż jeden z ww. warunków nie zostanie spełniony, wyłączenie to nie będzie miało miejsca, a czynności wykonywane przez podatnika będą uznawane za działalność gospodarczą ? oczywiście przy założeniu, że działalność ta spełnia kryteria wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotną cechą pozarolniczej działalności gospodarczej jest prowadzenie działalności zarobkowej w sposób zorganizowany, we własnym imieniu i na własny rachunek.

Skoro więc z przepisów powołanej wyżej ustawy o sporcie kwalifikowanym wynika, że w celu umożliwienia sportowcom profesjonalnego uprawiania sportu - działalność sportową organizuje i prowadzi związek sportowy lub podmioty (kluby sportowe) działające z jego upoważnienia, oznacza to, że działalności tej, w sposób zorganizowany oraz we własnym imieniu i na własny rachunek ? nie prowadzi zawodnik zrzeszony w klubie.

Wskazać również należy na osobisty charakter czynności wykonywanych przez zawodnika w ramach umowy zawartej z klubem sportowym. Przychód ten może uzyskać jedynie konkretna osoba z uwagi na swoje zdolności czy umiejętności. Ta właśnie okoliczność odróżnia w istotny sposób przychody z działalności wykonywanej osobiście od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedsiębiorca może bowiem powierzyć wykonywanie świadczeń pracownikowi lub zlecić podwykonawcy. Zawodnik czynności mu przynależne musi wykonać sam.

W art. 5a pkt 6 ustawy, oprócz elementu pozytywnego (prowadzenia działalności zarobkowej w sposób zorganizowany i ciągły), ustawodawca wprowadził także element negatywny, tzn. że uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 tej ustawy. Jeżeli zatem uzyskiwany przez osobę fizyczną przychód zaliczany jest w świetle wskazanych powyżej przepisów do odrębnego źródła przychodów, to nawet spełnienie pozytywnego elementu definicji określonej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy nie powoduje, że przychód podatkowo będzie uznawany za pochodzący z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, fakt iż art. 13 pkt 2 ustawy wymienia przychody z uprawiania sportu jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, wyklucza zakwalifikowanie przychodów uzyskanych przez podatnika z tego tytułu do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, nawet wówczas gdyby przychody te uzyskane były w ramach zarejestrowanej przez podatnika działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że przychody zawodników z tytułu świadczenia usług sportowych w ramach profesjonalnego uprawiania piłki siatkowej na podstawie umowy zawartej z Klubem stanowią przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.