Czy obniżenie lub całkowite zwolnienie studenta cudzoziemca z opłat, o których mowa w § 17 Rozporządzenia (...)

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie w zakresie możliwości zwolnienia z podatku dochodowego przyznanych cudzoziemcom świadczeń w postaci zwolnienia ich w całości bądź w części z opłat.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

1. Senat Uniwersytetu działając w oparciu o art. 99 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005r. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) przyjął Uchwałę w sprawie zasad pobierania oraz trybu i warunków zwalniania z opłat za usługi dydaktyczne studentów i doktorantów Uniwersytetu. Uchwała przedstawia w § 1 katalog usług edukacyjnych, za które Uniwersytet pobiera opłaty; katalog ten jest tożsamy z katalogiem przyjętym w art. 99 ust. 1 pkt 1-5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Wyżej powołana Uchwała Senatu przewiduje, iż decyzję w sprawach zwalniania z opłat za usługi edukacyjne (określone wyżej) podejmuje prorektor właściwy do spraw studentów na pisemny wniosek studenta/doktoranta, zawierający udokumentowane uzasadnienie. Uchwała reguluje również swoim postanowieniem, iż zwolnienie z opłat może dotyczyć jedynie tych należności Uczelni, które dotyczą kształcenia na studiach niestacjonarnych oraz niestacjonarnych studiach doktoranckich oraz powtarzania określonych zajęć na studiach oraz studiach doktoranckich z powodu niezadowalających wyników w nauce. Podstawowym kryterium zwolnienia w części lub całości z ww. opłat jest, na podstawie ww. Uchwały Senatu, ?szczególnie trudna sytuacja materialna' studenta/doktoranta. Na podstawie ww. przepisów Uchwały m. in. cytowane wyżej kryteria decydują o zwolnieniu studenta/doktoranta w całości lub części z przedmiotowych opłat. Decyzją prorektora ds. kształcenia i studentów student/doktorat zostaje częściowo bądź w całości zwolniony z zapłaty za usługi edukacyjne określone wyżej.
2. Rektor Uniwersytetu obniża opłatę, o której mowa w § 17 Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa wyższego z dnia 12 października 2006r. w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych (Dz. U. 2006r. Nr 190 poz. 1406) lub zwalnia z niej całkowicie w przypadku trudnej sytuacji materialnej cudzoziemca lub w przypadku podjęcia przez niego nauki na drugim kierunku studiów lub kształcenia w innej formie na warunkach odpłatności (§ 19 Rozporządzenia). Podstawą obniżenia przedmiotowej opłaty lub zwolnienia z niej całkowicie jest wniosek zainteresowanego.
   
   

Uniwersytet, w związku z zaistnieniem zdarzeń opisanych wyżej w punktach 1 i 2, zgodnie z definicją przychodu opisaną w art. 11 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznawał ww. zwolnienia za nieodpłatne świadczenia i zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) sporządzał informację o wysokości przychodów studentów wynikających z tych zwolnień (informacja PIT-8C).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zwolnienie studenta Uniwersytetu w części lub w całości z opłat za kształcenie na studiach niestacjonarnych oraz niestacjonarnych studiach doktoranckich oraz powtarzanie określonych zajęć na studiach oraz studiach doktoranckich z powodu niezadowalających wyników w nauce, w zgodzie z trybem przewidzianym w Uchwale Senatu Uczelni, przyjętej na podstawie art. 99 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, można uznać za świadczenie pomocy materialnej dla studentów, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2010r. Nr 51, poz. 307) i tym samym uznać je za wolne od podatku dochodowego...
2. Czy obniżenie lub całkowite zwolnienie studenta (cudzoziemca) Uniwersytetu z opłat, o których mowa w § 17 Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa wyższego z dnia 12 października 2006r. w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych (Dz. U. 2006r. Nr 190, poz. 1408), z uwagi na jego trudną sytuację materialną można uznać za świadczenie pomocy materialnej dla studentów, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2010r. Nr 51, poz. 307), tym samym uznać je za wolne od podatku dochodowego...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

1. Właściwy prorektor ds. studentów lub Rektor Uniwersytetu, wydając decyzję w sprawie zwolnienia studenta Uczelni w części lub w całości z opłat za usługi edukacyjne określone w art. 99 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, w oparciu o warunki określone w Uchwale Senatu Uczelni w sprawie zasad pobierania oraz trybu i warunków zwalniania z opłat za usługi dydaktyczne studentów i doktorantów Uniwersytetu, przyjętej na podstawie art. 99 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, przyznaje świadczenie pomocy materialnej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40 obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; tym samym świadczenie to jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.
2. Rektor Uniwersytetu, wydając na podstawie § 19 Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa wyższego w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych (Dz. U. 2006r. Nr 180, poz. 1406), decyzję o obniżeniu lub zwolnieniu całkowicie cudzoziemca z opłat, o których mowa w § 17 ww. Rozporządzenia, zarządzonego na podstawie art. 44 ust. 1 ustawy o szkolnictwie wyższym, przyznaje świadczenie pomocy materialnej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40 obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym świadczenie to jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.
   
   

Rozstrzygając o prawie do zastosowania zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do świadczeń dla studentów i doktorantów Uczelni związanych ze zwolnieniem ich z części bądź w całości z opłat za usługi edukacyjne na podstawie ww. Uchwały Senatu oraz zwolnień z całości bądź w części z opłat cudzoziemców, o których mowa w § 17 Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych na podstawie § 19 tego Rozporządzenie, należy według wnioskodawcy uwzględnić podane wyżej podstawy udzielenie przedmiotowych zwolnień.

Ponadto w opinii Uniwersytetu przedmiotowe świadczenia (polegające na zwolnieniu z całości bądź w części z opłat za usługi edukacyjne oraz opłat należnych od cudzoziemców) wypełniają kryteria określone w art. 21 ust. 1 pkt 40, tj. stanowią świadczenie pomocy materialnej dla studentów - o czym rozstrzygają wyżej przedstawione kryteria, które uwzględnia się przy podejmowaniu decyzji przez Prorektora i Rektora Uczelni w przedmiotowych sprawach. Również podstawa prawna udzielania przedmiotowych zwolnień - Uchwała Senatu Uniwersytetu i wyżej wspomniane Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego - przyjęte na podstawie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym determinują prawo do uznania, iż przedmiotowe świadczenia są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z podatku dochodowego przyznanych cudzoziemcom świadczeń w postaci zwolnienia ich w całości bądź w części z opłat.

W pozostałym zakresie, tj. w zakresie możliwości zwolnienia z podatku dochodowego przyznanych studentom i doktorantom świadczeń w postaci zwolnienia w całości bądź w części z opłat za usługi edukacyjne, wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną Znak: IBPB II/1/415-591/10/MK.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne ? to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Zaprezentowana definicja, mająca swoje źródło w orzecznictwie sądów administracyjnych, znajduje odzwierciedlenie w definicji słownikowej omawianego pojęcia, zgodnie z którą ?nieodpłatne świadczenie? oznacza wszelkie świadczenia nie wymagające opłaty; takie za które się nie płaci, bezpłatne.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, a także przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) osoby niebędące obywatelami polskimi, zwane dalej ?cudzoziemcami?, mogą podejmować i odbywać studia, studia doktoranckie oraz inne formy kształcenia, a także uczestniczyć w badaniach naukowych i pracach rozwojowych na zasadach określonych w ustawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z przepisu art. 43 ust. 2 tej ustawy wynika, iż na zasadach obowiązujących obywateli polskich mogą podejmować i odbywać kształcenie oraz uczestniczyć w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, o których mowa w ust. 1:

1. cudzoziemcy, którym udzielono zezwolenia na osiedlenie się;1a)posiadacze ważnej Karty Polaka;
2. cudzoziemcy posiadający status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej;
3. cudzoziemcy korzystający z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. pracownicy migrujący, będący obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, a także członkowie ich rodzin, jeżeli mieszkają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5. cudzoziemcy, którym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielono zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich;
6. cudzoziemcy, którym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielono zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w związku z okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 7, 13 i 14 ustawy z dnia 13 czerwca 2003r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175 zw zm.);
   nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;6a) cudzoziemcy, którym udzielono ochrony uzupełniającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   
7. obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej i członkowie ich rodzin, posiadający prawo stałego pobytu.
   
   

Przepis art. 43 ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż cudzoziemcy niewymienieni w ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 5, mogą podejmować i odbywać kształcenie oraz uczestniczyć w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, o których mowa w ust. 1, na podstawie:

1. umów międzynarodowych, na zasadach określonych w tych umowach;
2. umów zawieranych z podmiotami zagranicznymi przez uczelnie, na zasadach określonych w tych umowach;
3. decyzji ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego lub odpowiedniego ministra wskazanego w art. 33 ust. 2;
4. decyzji rektora uczelni.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 4 ww. ustawy cudzoziemcy, o których mowa w ust. 3, mogą podejmować i odbywać kształcenie oraz uczestniczyć w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, o których mowa w ust. 1:

1. jako stypendyści strony polskiej;
2. na zasadach odpłatności;
3. bez odpłatności i świadczeń stypendialnych;
4. jako stypendyści strony wysyłającej, bez ponoszenia opłat za naukę;
5. jako stypendyści uczelni.
   
   

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określa, w drodze rozporządzenia:

1. formy studiów i szkoleń, na które mogą być przyjmowani cudzoziemcy,
2. wymagania, jakie muszą spełniać cudzoziemcy ubiegający się o przyjęcie na studia, studia doktoranckie i szkolenia lub o uczestniczenie w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, uwzględniając poziom wykształcenia odpowiedni do podjęcia danej formy studiów lub szkolenia, stan zdrowia i predyspozycje do studiów na określonych kierunkach oraz rodzaje dokumentów, które są obowiązani przedstawić,
3. sposób ustalania wysokości stypendiów przyznawanych w ramach limitu, o którym mowa w art. 43 ust. 9, przyjmując za podstawę minimalną stawkę wynagrodzenia zasadniczego asystenta zatrudnionego w uczelni oraz tryb ich przyznawania, wypłacania, zawieszania i cofania,
4. sposób ustalania w uczelniach publicznych odpłatności za studia, studia doktoranckie, szkolenia i uczestniczenie w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, uwzględniając planowane koszty kształcenia, możliwość obniżania i zwalniania z opłat i organy uprawnione do podejmowania decyzji w tych sprawach oraz sposób wnoszenia opłat i przypadki, w których opłaty podlegają zwrotowi

-mając na uwadze zapewnienie możliwie szerokiego dostępu do kształcenia i prowadzenia badań naukowych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz urzeczywistnienie zasady równego traktowania.

Rozporządzeniem, o którym mowa w ww. art. 44 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym jest rozporządzenie z dnia 12 października 2006r. w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych (Dz. U. Nr 190, poz. 1406).

Zgodnie z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia cudzoziemcy podejmujący studia i szkolenia, o których mowa w § 1 ust. 1, uczestniczący w badaniach naukowych i pracach rozwojowych w uczelniach publicznych na zasadach odpłatności lub podejmujący studia prowadzone w języku obcym wnoszą, z zastrzeżeniem ust. 2, opłatę stanowiącą rocznie równowartość nie mniej niż:

1. na studiach pierwszego lub drugiego stopnia albo jednolitych studiach magisterskich - 2.000 euro;
2. na studiach doktoranckich i studiach podyplomowych, medycznych stażach podyplomowych, stażach naukowych i artystycznych, szkoleniach specjalizacyjnych i stażach habilitacyjnych - 3.000 euro;
3. na kursach dokształcających i studenckich praktykach zawodowych - 3.000 euro;
4. za udział w kursie językowym, w tym kursie przygotowawczym do podjęcia nauki w języku polskim - 2.000 euro;
5. w placówkach naukowych Polskiej Akademii Nauk, jednostkach badawczo-rozwojowych i jednostkach organizacyjnych posiadających status jednostki badawczo-rozwojowej oraz Polskiej Akademii Umiejętności - wysokość opłaty ustalonej dla danej formy kształcenia w uczelni.
   
   

Z przepisu § 17 ust. 2 ww. rozporządzenia wynika, iż opłaty, o których mowa w ust. 1, nie mogą być niższe niż planowany koszt kształcenia, z zastrzeżeniem ust. 3.

Wysokość opłat, o których mowa w ust. 1 i 5, ustala rektor uczelni lub kierownik jednostki naukowej innej niż jednostka organizacyjna uczelni. Cudzoziemcy, którzy spełniają warunki określone w art. 5 ust. 1-3 ustawy z dnia 9 listopada 2000r. o repatriacji (Dz. U. z 2004r. Nr 53, poz. 532 ze zm.), podejmujący na zasadach odpłatności, prowadzone w języku polskim, studia lub szkolenia, o których mowa w § 1 ust. 1, wnoszą opłaty obniżone o 30 % (§ 17 ust. 3 rozporządzenia).

Przepis § 17 ust. 4 ww. rozporządzenia stanowi, iż cudzoziemcy przyjmowani na studia, studia doktoranckie i studia podyplomowe w uczelniach publicznych na zasadach odpłatności wnoszą w pierwszym roku nauki opłaty, o których mowa w ust. 1, podwyższone o równowartość 200 euro, niezależnie od liczby podjętych kierunków studiów.

Zgodnie z § 19 ww. rozporządzenia w przypadku trudnej sytuacji materialnej cudzoziemca lub w przypadku podjęcia przez niego nauki na drugim kierunku studiów lub kształcenia w innej formie na warunkach odpłatności rektor lub kierownik jednostki naukowej innej niż jednostka organizacyjna uczelni, na wniosek zainteresowanego, może obniżyć opłatę, o której mowa w § 17, lub zwolnić z niej całkowicie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż rektor Uniwersytetu obniża opłatę, o której mowa w § 17 Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa wyższego z dnia 12 października 2006r. w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych lub zwalnia z niej całkowicie w przypadku trudnej sytuacji materialnej cudzoziemca lub w przypadku podjęcia przez niego nauki na drugim kierunku studiów lub kształcenia w innej formie na warunkach odpłatności (§ 19 Rozporządzenia). Podstawą obniżenia przedmiotowej opłaty lub zwolnienia z niej całkowicie jest wniosek zainteresowanego.

Z wyżej cytowanych przepisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym oraz przepisów rozporządzenia w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych wynika, iż cudzoziemcy mogą podejmować i odbywać kształcenie na zasadach odpłatności. Jednak rektor uczelni w przypadku trudnej sytuacji materialnej cudzoziemca, na jego wniosek, może obniżyć opłatę, o której mowa w § 17, lub zwolnić z niej całkowicie.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie może wypowiadać się w zakresie stwierdzenia, czy zwolnienie cudzoziemca w całości lub części z ww. opłat w związku z trudną sytuacją materialną można uznać za świadczenie pomocy materialnej dla studentów cudzoziemców, ponieważ kwestia ta nie stanowi zagadnienia regulowanego przepisami prawa podatkowego.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do treści § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w związku z art. 14a § 6 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektorzy Izb Skarbowych upoważnieni są w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do udzielania pisemnych interpretacji indywidualnych w zakresie przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, pod pojęciem przepisów prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych, przy czym mianem ustaw podatkowych ? w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej określa się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z powyższych regulacji wynika, że upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych i ratyfikowanych umów międzynarodowych związanych z materią podatkową. Interpretacja natomiast to ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Jeżeli zatem zwolnienie przez Uniwersytet w całości bądź w części z opłat znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej studiujących cudzoziemców, ma charakter świadczenia pomocy materialnej i spełnia pozostałe warunki przewidziane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to ww. świadczenia w postaci zwolnienia w całości bądź w części z opłat korzysta, jako mieszczące się w dyspozycji powołanego przepisu, ze zwolnienia od podatku.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Referencje

IBPBII/1/415-591/10/MK, interpretacja indywidualna