Czy refundacja następująca ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych kwot wcześniej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2009r. (data wpływu do tut. Biura ? 16 lipca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych refundacji - ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - wydatków wcześniej poniesionych przez pracowników na zakup odzieży i żywności ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych refundacji - ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - wydatków wcześniej poniesionych przez pracowników na zakup odzieży i żywności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

Urząd Gminy w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych udziela pomocy swoim pracownikom w oparciu o ustawę z dnia 04 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i przyjęty Regulamin gospodarowania środkami powyższego Funduszu. Wśród form udzielanej pomocy m.in. występuje finansowanie lub dofinansowanie świadczeń o charakterze rzeczowym i pieniężnym.

Stosowana forma pomocy rzeczowej dla pracowników znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej, to m.in. finansowanie z Zakładowego Funduszy Świadczeń Socjalnych zakupu odzieży i żywności. Pracownicy zakupują potrzebne im rzeczy indywidualnie, a następnie na podstawie wystawionych faktur na Urząd otrzymują refundację poniesionych wydatków. Urząd udzieloną pomoc traktuje jako przychód pracownika (o charakterze rzeczowym) podlegający zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych w skali roku do kwoty 380 zł (art. 21 ust. 1 pkt 67), a udzieloną pomoc powyżej tej kwoty traktuje jako przychód pracownika podlegający opodatkowaniu na zasadach ogólnych tj. w wysokości 18%. Należny podatek jest potrącany z wynagrodzenia pracownika. Uzyskiwany z tego tytułu przychód jest wykazywany w deklaracji PIT-11 w pozycji 36.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest traktowane jako pomoc o charakterze rzeczowym (podlegającej zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) świadczeń polegających na refundacji wcześniej poniesionych przez pracownika wydatków (refundacja następuje ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych)...

Zdaniem wnioskodawcy, pomoc udzielona pracownikowi z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na zasadzie refundacji poniesionych wcześniej przez niego wydatków jest pomocą o charakterze rzeczowym i podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowi przychód pracownika do wykazania w deklaracji PIT-11.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych refundacji - ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - wydatków wcześniej poniesionych przez pracowników na zakup odzieży i żywności.

W pozostałym zakresie wniosek rozstrzygnięto interpretacjami indywidualnymi Znak: IBPB II/1/415-594/09/BD, IBPB II/1/415-596/09/BD.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika (czy też członków jego rodziny), wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Należy bowiem podkreślić, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, to członkowie rodziny pracownika nie otrzymaliby od jego pracodawcy świadczeń. Tym samym wartość tychże świadczeń, jako że świadczenia te mają źródło w stosunku pracy należy, zaliczyć do przychodu pracownika.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 sierpnia 2009r.) zwalnia się z podatku dochodowego wartość świadczeń rzeczowych otrzymanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych ? do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towar lub usługi.

Ww. przepis został zmieniony przez art. 1 lit. b) ustawy z dnia 17 lipca 2009r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037). Zmiana ta weszła w życie z dniem 22 sierpnia 2009r., przy czym ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 01 stycznia 2009r.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009r., zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Podkreślić tutaj należy, iż istotną zmianą znowelizowanego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania ? przy warunkach ustawą przewidzianych - wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Jak wynika ze znowelizowanego przepisu, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych jak i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,
• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
• jest w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
  
  

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 04 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej ? rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne.

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe mają np. paczki świąteczne, wartość biletów na różnego rodzaju imprezy, wartość biletów do kina czy teatru, wartość karnetu na basen czy siłownię.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca zwraca pracownikom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej pieniądze ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych tytułem zwrotu za poniesione przez tych pracowników wydatki na zakup żywności i odzieży. Zwrot tych pieniędzy odbywa się na podstawie przedłożonych przez pracowników faktur wystawionych na wnioskodawcę.

Z uwagi na powyższe, wyjaśnia się, że świadczeniem rzeczowym jest świadczenie o charakterze materialnym - nieodpłatnym, odpłatnym bądź częściowo odpłatnym. Zatem refundacja wydatków poniesionych przez pracowników na zakup żywności i odzieży, wbrew twierdzeniu wnioskodawcy, nie jest świadczeniem rzeczowym, lecz jest świadczeniem pieniężnym, które w myśl obecnie obowiązującego przepisu podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile refundacja ta kwalifikowana jest jako działalność socjalna, zgodnie z przepisami o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zwolnienie to ma zastosowanie do dochodów osiągniętych od 01 stycznia 2009r.

Powyższe zwolnienie obejmuje tylko świadczenie łącznie wynoszące nie więcej niż 380 zł w roku podatkowym, przy czym wartość świadczeń rzeczowych i świadczeń pieniężnych przyznanych pracownikowi podlega sumowaniu. W sytuacji jednak gdy wystąpi nadwyżka powyżej tej kwoty, wówczas tą różnicę należy zaliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu, odprowadzić od niej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wykazać w informacji PIT-11 jako przychód ze stosunku pracy.

Natomiast ze zwolnienia z opodatkowania nie będzie korzystała refundacja wydatków dokonana do końca 2008r., bowiem jak wyżej wykazano refundacja nie jest świadczeniem rzeczowym (lecz pieniężnym), a przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją ? nie zezwala na zwolnienie z opodatkowania świadczeń pieniężnych sfinansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.