Czy renta przyznana przez Sąd z tytułu poniesionej szkody w związku z upadkiem ze skoczni narciarskiej (...)

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego renty przyznanej przez Sąd z tytułu poniesionej szkody w związku z upadkiem ze skoczni narciarskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sąd okręgowy wyrokiem z dnia 21 stycznia 2008r. zasądził od Gminy na rzecz powoda rentę w wysokości po 1.050 zł miesięcznie, płatną do 10-go dnia każdego miesiąca, począwszy od lutego 2008r., z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

W dniu 20 marca 1999r., 16-letni wówczas powód wybrał się na teren sąsiadujący ze skocznią narciarską na zboczu Góry P. Powód wraz z kolegą postanowili wejść na skocznię, a gdy na nią wchodzili załamał się jeden ze schodów znajdujący się na niej i chłopcy spadli z wysokości na ziemię. Na skutek upadku ze skoczni powód doznał złamania kręgosłupa na poziomie Th10-Th11 ze zwichnięciem i porażeniem kończyn dolnych, stłuczeniem brzucha i stłuczeniem klatki piersiowej. Obrażenia te spowodowały u niego kalectwo i wywołały także dysfunkcję układu moczowego i zwieraczy o charakterze trwałym, które powodują, iż musi on być cały czas cewnikowany, gdyż nie kontroluje czynności fizjologicznych. Powód uskarża się na bóle nóg i pleców, szczególnie po długotrwałym siedzeniu na wózku inwalidzkim.

Wskutek upadku ze skoczni powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu, co z kolei spowodowało całkowitą utratę jego zdolności do pracy zarobkowej. Porusza się na wózku inwalidzkim.

Wyrokiem Sądu z dnia 21stycznia 2008r. Gmina ? wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 20 marca 1999r., ponieważ w tej dacie była właścicielem nieruchomości, na której znajdowała się niezabezpieczona, będąca w złym stanie technicznym skocznia narciarska. Niezależnie od prawnych obowiązków zarządcy, to na Gminie spoczywał obowiązek nadzoru nad prawidłowością wykonywanego zarządu, mający wpływ na zagwarantowanie bezpieczeństwa publicznego i bezpieczeństwa obywateli.

Obowiązek taki wynika z art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym.

Z mocy art. 420¹Kodeksu cywilnego na pozwanej (Gminie) spoczywa obowiązek odszkodowawczy względem powoda.

Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2008r. uznał apelację strony pozwanej za nie uzasadnioną, a wszelkie zarzuty apelującej skierowane przeciwko podstawie faktycznej wyroku za bezzasadne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zasądzona wyrokiem Sądu z dnia 21 stycznia 2008r. od Gminy na rzecz powoda renta w wysokości po 1.050 zł miesięcznie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, wypłacona renta winna być zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej.

W przedstawionym stanie faktycznym podstawą prawną do dochodzenia odszkodowania w postaci renty przez osobę poszkodowaną w wyniku upadku ze skoczni stanowią przepisy art. 420¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zatem odnosząc przedstawiony stan faktyczny do obowiązujących przepisów prawa podatkowego wypłata odszkodowania w postaci renty przyznanej osobie poszkodowanej na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3c wyżej cytowanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Podstawą prawną do dochodzenia odszkodowań, o których mowa wyżej jest przepis art. 444 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Z treści powołanego przepisu wynika, iż poszkodowany, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Sąd od lutego 2008r. zasądził na rzecz powoda, który spadł z niezabezpieczonej przez Gminę skoczni narciarskiej, rentę w wysokości 1.050 zł miesięcznie.

Renty wypłacane na podstawie art. 444 ww. Kodeksu cywilnego stanowią wyrównanie za szkody, jakie poszkodowany poniósł w następstwie utraty zdrowia.

Mając powyższe na uwadze, renty przyznane wyrokiem sądowym na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego mają charakter odszkodowawczy, a zatem korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Co prawda uzasadniając swoje stanowisko ? wnioskodawca powołał jako podstawę obowiązku naprawienia szkody przepisy art. 420¹ ww. Kodeksu cywilnego, który od 01 września 2004r. uchylony został przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 czerwca 2004r. o zmianie ustawy ? Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2004r. Nr 162, poz. 1692).

Powołanie powyższego przepisu Kodeksu cywilnego nie ma jednakże wpływu na ocenę skutków podatkowych przedmiotowego odszkodowania.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.