Czy wysokość limitu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura ? 26 październik 2009r.), uzupełnionym w dniu 03 grudnia 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń sfinansowanych z funduszu świadczeń socjalnych oraz braku obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń otrzymanych przez członków związków zawodowych z funduszu związku ? za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń sfinansowanych z funduszu świadczeń socjalnych oraz poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń przekazanych członkom związków zawodowych z funduszu związku zawodowego.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 23 listopad 2009r. znak: IBPB II/1/415-830/09/ASz wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 03 grudnia 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

Pracownicy wnioskodawcy na podstawie regulaminu działalności socjalnej otrzymują dofinansowanie do wybranej przez siebie formy wypoczynku. Trzydzieści procent środków z funduszu socjalnego przeznaczane jest na wczasy, kolonie, obozy, wycieczki i wypoczynek w dni wolne od pracy, a pozostałe siedemdziesiąt procent funduszu socjalnego przyznawane są na zapomogi, bony towarowe, dofinansowania do wczasów turystycznych, koloni zdrowotnych i koloni śródrocznych. Na podstawie preliminarza budżetu na dany rok organizacje związkowe przyznają pracownikom z funduszu związków zawodowych tj. z funduszu pozostającego w dyspozycji związków zawodowych świadczenia rzeczowe lub świadczenia pieniężne w różnej wysokości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy od świadczeń udzielonych członkom związków zawodowych z funduszu związkowego należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Czy wysokość limitu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy odrębnie każdego podmiotu dokonującego wypłaty świadczeń pieniężnych lub przyznającego świadczenia rzeczowe...

Wnioskodawca powołując się na treść art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazał, że za przychody ze stosunku pracy uważa się między innymi wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne bez względu na źródło ich finansowania. Następnie wnioskodawca wskazał na zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych określone w art. 21 ust. 1 pkt 7, 9, 26 i 67 cyt. ustawy. Dalej wnioskodawca podkreślił, iż na podstawie art. 21 ust 1 pkt 67 ww. ustawy ograniczono obowiązek pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń rzeczowych i świadczeń pieniężnych z funduszy związków zawodowych i funduszu świadczeń socjalnych do łącznej kwoty nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł.

Wnioskodawca uważa, że pracodawca jako płatnik jest zobowiązany do prawidłowego naliczania i poboru zaliczki na podatek dochodowy tylko od świadczeń na rzecz swoich pracowników jakich sam dokonał, bez względu na świadczenia tego samego typu, których dokonały na rzecz jego pracowników inne podmioty, np. związki zawodowe.

Zdaniem wnioskodawcy w tym przypadku przychód dotyczy osoby obcej nie związanej z płatnikiem i jest to przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca uważa, że limit, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy odrębnie każdego podmiotu dokonującego wypłaty tych świadczeń. W przypadku gdy otrzymujący świadczenie jest pracownikiem płatnika, a kwoty otrzymanych świadczeń przekraczają limity do jakich korzystają ze zwolnienia, to płatnik od nadwyżki pobiera zaliczki na podatek stosownie do zasad określonych w art. 32 cytowanej ustawy.

Wnioskodawca wskazał, iż związek zawodowy jest dobrowolną, samorządną organizacją ludzi pracy powołaną do reprezentowania i obrony ich praw, interesów zawodowychi socjalnych, a ponadto jest niezależny w swojej działalności statutowej od pracodawców, administracji państwowej i samorządu terytorialnego oraz innych organizacji. Zatem to związek zawodowy powinien sporządzić informacje PIT?8C, gdzie winien wykazać świadczenia jakie przekazał na rzecz swoich członków. Przy sporządzaniu informacji PIT-8C związek zawodowy winien stosować limit o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 oraz art. 21 ust. 1 pkt 9a. Natomiast podatnik, który otrzyma informacje PIT?8C powinien przychód wykazany w informacji doliczyć do innych przychodów i rozliczyć się odprowadzając należny podatek wg skali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uważa się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska w zakresie obowiązków płatnika ciążących na wnioskodawcy oraz zastosowanie zwolnienia z opodatkowania świadczeń sfinansowanych z funduszu świadczeń socjalnych. Natomiast w zakresie obowiązków ciążących na związku zawodowym dokonano odrębnego rozstrzygnięcia.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy zwalnia się z podatku dochodowego wartość świadczeń rzeczowych otrzymanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych ? do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towar lub usługi.

Jak wynika ze znowelizowanego przepisu, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych jak i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,
• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
• jest w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
  
  

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 04 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej ? rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Jak z powyższego wynika limit zwolnienia ustalony przez ustawodawcę w kwocie 380 zł jest jeden i dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych w danym roku z funduszy socjalnych i funduszy związków zawodowych, niezależnie od tego w ilu zakładach dany pracownik jest zatrudniony i od ilu podmiotów uprawnionych (pracodawców i związków zawodowych) otrzymuje świadczenia z ww. funduszy. Przy czym ustawodawca nie nałożył na podmiot (pracodawcę lub związek zawodowy) wypłacający świadczenia z funduszy wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniające warunki do zastosowania zwolnienia, obowiązku monitorowania czy pracownik uzyskał już w roku podatkowym od innego świadczeniodawcy kwotę świadczenia w wysokości przekraczającej limit 380 zł.

Również brak jest przepisu, który zobowiązywałby pracownika do złożenia oświadczenia pracodawcy, z którego wynikałoby, że pracownik wykorzystał już kwotę limitowanego zwolnienia. Tym samym podmiot wypłacający świadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zobowiązany, zgodnie z brzmieniem tego przepisu, opodatkować wypłacone świadczenie (nadwyżkę ponad kwotę 380 zł) jedynie w sytuacji, gdy suma przekazanych przez tenże podmiot świadczeń przekroczy limit 380 zł. Natomiast obowiązkiem pracownika jest kontrolować wysokość otrzymanych w roku podatkowym świadczeń i ich nadwyżkę opodatkować w zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepisami prawa podatkowego, które nakładają na określone podmioty obowiązki płatnika są m. in. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki obowiązek wynika w szczególności z treści art. 31 cyt. ustawy.

Zgodnie z jego brzmieniem osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej 'zakładami pracy', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Powyższe oznacza, iż pracodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych tylko w stosunku do świadczeń, które sam przekazał.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracownicy wnioskodawcy na podstawie regulaminu działalności socjalnej otrzymują dofinansowanie do wybranej przez siebie formy wypoczynku. Trzydzieści procent środków z funduszu socjalnego przeznaczane jest na wczasy, kolonie, obozy, wycieczki i wypoczynek w dzień wolny od pracy, a pozostałe siedemdziesiąt procent funduszu socjalnego przyznawane jest na zapomogi, bony towarowe, dofinansowania do wczasów turystycznych, koloni zdrowotnych i koloni śródrocznych. Pracownicy wnioskodawcy otrzymują również świadczenie z funduszy związków zawodowych.

Mając zatem na uwadze powoływane wyżej przepisy oraz przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż wnioskodawca dokonując świadczeń na rzecz swoich pracowników ? świadczeń, które spełniają warunki do zwolnienia określonego w brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? stosując zwolnienie w tym przepisie przewidziane, winien sumować wszystkie świadczenia przez siebie przekazane i od nadwyżki przekraczającej limit 380 zł pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z zasadami zawartymi w art. 32 cyt. ustawy.

Dla zastosowania zwolnienia przez płatnika nie ma znaczenia fakt, że pracownik mógł już wcześniej wykorzystać limit zwolnienia otrzymując świadczenie od innego pracodawcy.

Słusznie wskazuje wnioskodawca, że pracodawca jako płatnik jest zobowiązany do prawidłowego naliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy tylko od tych świadczeń na rzecz swoich pracowników których sam dokonał. Nie jest natomiast zobligowany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń, które jego pracownik otrzymał od związków zawodowych, bowiem to nie on jest w tym wypadku świadczeniodawcą i świadczenie nie jest przekazywane z związku z zawartym stosunkiem pracy łączącym świadczeniodawcę z pracownikiem.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.