Jakie są skutki podatkowe opłacania przez pracodawcę składek w związku z zawarciem na rzecz pracowników (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 09 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura ? 16 listopada 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacania przez pracodawcę składek w związku z zawarciem na rzecz pracowników grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym:

• w części dotyczącej daty powstania obowiązku podatkowego ? jest prawidłowe,
• w części dotyczącej określenia płatnika ? jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej korekt deklaracji PIT-4 ? jest prawidłowe,
• w części dotyczącej terminu, od którego płatnik nie ma obowiązek poboru zaliczek - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacania pracownikom przez pracodawcę składek w związku z zawarciem na rzecz pracowników grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zapewnia pracownikom zgodnie z ZUP grupowe ubezpieczenie na życie z funduszem kapitałowym. Korzyści z funduszu są wypłacane pracownikom po upływie 5 lat zgodnie z aneksem do umowy z Towarzystwem Ubezpieczeniowym G. Firma płaci dla pracownika 100 zł tylko na część inwestycyjną i nie ma składki ochronnej. Od powyższej składki tytułem tego ubezpieczenia na życie są odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne. Składki na ubezpieczenia społeczne wykazywane są w deklaracji miesiąca, w którym były odprowadzone składki do towarzystwa ubezpieczeniowego. Zakres ochrony ubezpieczeniowej będzie obejmował zgon ubezpieczonego a uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto wyklucza wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy oraz możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy. Umowa ubezpieczenia nie obejmuje swoim zasięgiem dożycia przez ubezpieczonego określonego wieku.

Minister Finansów w interpretacji indywidualnej IBPB 3/4323/361/07/BG z dnia 24 lutego 2008r. potwierdził możliwość zaliczania wydatków z tego tytułu w koszty uzyskania przychodów. Spółka pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenia zdrowotne od tych składek oraz ubezpieczenia społeczne w momencie przelania składek do Towarzystwa Ubezpieczeniowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Kiedy powstaje obowiązek pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od ubezpieczeń na życie związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym; w momencie przekazania składek dla Towarzystwa Ubezpieczeniowego czy dopiero z chwilą dokonania cesji na pracownika czyli dopiero po 5 latach od podpisania umowy...
2. Kto będzie płatnikiem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w momencie dokonania cesji:
   a. na pracownika,
   b. byłego pracownikatowarzystwo ubezpieczeniowe czy zakład pracy czy ewentualnie ubezpieczony...
   
3. Czy w przypadku niesłusznego pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych należałoby skorygować deklaracje roczne PIT-4 (gdyby obowiązek podatkowy powstał dopiero po 5 latach). Chodzi tu przede wszystkim o byłych pracowników, którym zakład pobierał jako płatnik zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych...
   
   

Ad. 1.

Zdaniem wnioskodawcy składka ochronna opłacana przez Spółkę jest przychodem pracownika ze stosunku pracy w dacie poniesienia wydatku przez pracodawcę. Przysporzenie majątkowe po stronie pracownika powstanie z chwilą, w której zostaje on objęty ochroną ubezpieczeniową.

Inaczej należy traktować przychód dla pracowników z części składki inwestowanej w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe. Pracownicy odnoszą korzyść z objęcia programem lojalnościowym dopiero po tym, jak spełnią określony warunek. Wówczas wypłacone im środki należy potraktować jako element wynagrodzenia. Najczęściej jest to przepracowanie określonego okresu. Dopiero po spełnieniu warunku można mówić o osiągnięciu przez pracownika przychodu. Przychody ze stosunku pracy powstają bowiem dopiero w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Identyczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 17 czerwca 2008r. (IPPB 1/415-331/08-3/ES) wskazując, że:

(?) część składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu opłacenia przez pracodawcę składki w części ochronnej (składka ochronna) stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy w dacie poniesienia wydatku przez pracodawcę, czyli w dacie zapłaty składki w firmie ubezpieczającej. Z tą chwilą pracownik zostaje objęty ochroną ubezpieczeniową, czyli ma miejsce przysporzenie majątkowe po jego stronie.

Natomiast z tytułu opłacania przez pracodawcę ? ubezpieczającego części składek inwestycyjnych w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe przychód ze stosunku pracy dla pracownika powstaje w momencie cesji, przeniesienia praw i przekazania obowiązków wynikających z umowy na rzecz ubezpieczonego pracownika.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 08 stycznia 2008r. sygn. IBPB2/415-485/07/BD/KAN-992/09/07, stwierdzając: ?Natomiast z tytułu opłacania przez pracodawcę ubezpieczającego części składek inwestowanych w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe przychód ze stosunku pracy dla pracownika powstaje w momencie cesji, przeniesienia praw i przekazania obowiązków wynikających z umowy na rzecz ubezpieczonego pracownika.

Do tego momentu pracownik nie posiada prawa do wypłaty i innych profitów wynikających z programu. Ponadto pracodawca (ubezpieczający) nie może w przypadku zwolnienia się pracownika wskazanego w programie przekazać program na innego pracownika. Wobec tego do chwili przekazania praw i obowiązków na rzecz ubezpieczonego nie powstaje przychód z tytułu opłacania przez pracodawcę tej części składek, która jest inwestowana w fundusze kapitałowe. Dopiero w momencie, gdy nastąpi przekazanie praw i obowiązków (cesja) na rzecz pracownika wskazanego w programie powstanie po jego stronie przychód ze stosunku pracy?.

W okresie 5 lat licząc od dnia zawarcia umowy uprawionym do wypłaty nie może być ani pracownik ani pracodawca i umowa ubezpieczenia nie obejmuje swoim zakresem czyli nie obejmuje ochroną, dożycia przez ubezpieczonego określonego wieku, co wynika z pisma Towarzystwa Ubezpieczeniowego w odpowiedzi na zapytanie Spółki ? wnioskodawcy.

Z uwagi na skomplikowaną umowę ubezpieczeniową sporządzoną przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe wnioskodawca ma wątpliwości co do zajętego stanowiska, ponieważ stanowisko ZUS potwierdzone decyzją o wydanie pisemnej interpretacji potwierdza konieczność odprowadzania składek w momencie odprowadzania składek do Towarzystwa Ubezpieczeniowego, co zresztą Spółka cały czas czyni. Powstaje bowiem rozbieżność w przepisach podatkowych i przepisach o składkach na ubezpieczenia społeczne i inny moment deklarowania podatku i składek na kasę chorych.

Ad. 2.

Według wnioskodawcy, płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych będzie ubezpieczony, na którego rzecz dokonano cesji należności z tytułu opłacania przez pracodawcę ? ubezpieczającego części składek inwestowanych w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe. Przychód ze stosunku pracy pracownika powstaje w momencie cesji przekazania praw i obowiązków wynikających z umowy na rzecz ubezpieczonego pracownika. Do tego momentu pracownik nie posiada prawa do wypłaty innych możliwych profitów. Do chwili przekazania praw i obowiązków na rzecz ubezpieczonego nie powstaje przychód z tytułu opłacania przez pracodawcę części składek inwestowanych w fundusze kapitałowe. Przychód ten powstanie dopiero po 5 latach w momencie cesji na rzecz pracownika. Towarzystwo Ubezpieczeniowe powinno wystawić informację PIT-11 celem rozliczenia się podatnika z podatku.

Ad. 3.

Wnioskodawca uważa również, że w przypadku uznania za niesłuszne pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych nie należy korygować deklaracji rocznych PIT-4 od 2007r., ale z chwilą otrzymania Decyzji Ministra Finansów nie należy już pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ponieważ Decyzja nabiera mocy prawnej z chwilą otrzymania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Pod pojęciem tym należy również rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści innego podmiotu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca zapewnia pracownikom grupowe ubezpieczenie na życie z funduszem kapitałowym. Zgodnie z aneksem do umowy z Towarzystwem Ubezpieczeniowym korzyści z funduszu są wypłacane pracownikom po upływie 5 lat. Firma płaci ubezpieczycielowi tylko składkę na część inwestycyjną; nie ma składki ochronnej. Zakres ochrony ubezpieczeniowej będzie obejmował zgon ubezpieczonego a uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto wyklucza wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy oraz możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy. Umowa ubezpieczenia nie obejmuje swoim zasięgiem dożycia przez ubezpieczonego określonego wieku.

Spółka pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenia zdrowotne od tych składek oraz ubezpieczenia społeczne w momencie przelania składek do Towarzystwa Ubezpieczeniowego.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanego powyżej art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz definicji ?nieodpłatnego świadczenia? przyjmuje się, iż kwoty wpłacane na fundusze inwestycyjne należy traktować jako nieodpłatne świadczenie ponoszone przez pracodawcę (ubezpieczającego) na rzecz pracownika (ubezpieczonego) w związku z zawarciem umowy ubezpieczenia z Towarzystwem Ubezpieczonym powiązane z inwestowaniem w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe.

Wnioskodawcę (ubezpieczającego) z pracownikiem (ubezpieczonym) łączy (łączył) stosunek pracy, w związku z czym ww. nieodpłatne świadczenia z tytułu ubezpieczenia należy zakwalifikować do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści art. 12 ust. 1 wynika bowiem, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowanych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wobec powyższego z tytułu opłacania przez pracodawcę (wnioskodawcę) ? ubezpieczającego składek inwestowanych w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe przychód ze stosunku pracy pracownika powstaje w momencie cesji, przeniesienia praw i przekazania obowiązków wynikających z umowy na rzecz ubezpieczonego pracownika. Do tego momentu pracownik nie posiadał prawa do wypłaty i innych możliwych profitów wynikających z programu. Do chwili przekazania praw i obowiązków na rzecz ubezpieczonego nie powstaje przychód z tytułu opłacania przez pracodawcę składki, która jest inwestowana w fundusze kapitałowe. Dopiero w momencie, gdy nastąpi przekazanie praw i obowiązków (cesja) na rzecz pracownika wskazanego w programie grupowego ubezpieczenia, powstanie po jego stronie przychód ze stosunku pracy.

Z przychodem ze stosunku pracy mamy do czynienia również w sytuacji, gdy były pracodawca wypłaca (przekazuje) byłemu pracownikowi po ustaniu zatrudnienia świadczenia zagwarantowane w łączącej go w przeszłości umowie o pracę, bowiem o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 12 ust. 4 ww. ustawy, czy też inna osoba, nie związana aktualnie lub w przeszłości z pracodawcą. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 ww. ustawy za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zatem uznać należy, iż przepisy art. 12 ww. ustawy mają także zastosowanie do wypłat (przekazanych świadczeń) po ustaniu zatrudnienia. Należy przy tym zauważyć, iż o zakwalifikowaniu świadczenia do przychodów z pracy nie przesądza fakt pozostawania danej osoby w stosunku zatrudnienia w momencie otrzymania przychodu. Podstawą opodatkowania przychodu ze stosunku pracy będzie wobec powyższego kwota składek inwestowanych w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe pokrywana w przeszłości przez byłego pracodawcę za pracownika. Przychód ten powstanie dopiero w momencie, gdy nastąpi przekazanie praw i obowiązków (cesja) na rzecz byłego pracownika wskazanego w programie, bowiem dopiero wówczas pracownik (były pracownik) nabył określone uprawnienie z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia grupowego.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepisami prawa podatkowego, które nakładają na określone podmioty obowiązki płatnika są m. in. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki obowiązek wynika w szczególności z treści art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z jego brzmieniem osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Powyższe oznacza, iż wnioskodawca jako pracodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do świadczeń, które sam przekazał, czy też pokrył za pracownika (lub byłego pracownika). W związku z czym płatnikiem w przedmiotowej sprawie nie jest ? jak twierdzi wnioskodawca ? ani ubezpieczony, czyli pracownik lub były pracownik, ani też Towarzystwo Ubezpieczeniowe. Płatnikiem, w świetle art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 8 Ordynacji podatkowej jest wnioskodawca ? ubezpieczający. To na wnioskodawcy jako płatniku a nie na Towarzystwie Ubezpieczeniowym ciąży obowiązek pobrania stosownej zaliczki tytułem wyżej określonego przychodu oraz wystawienia informacji PIT-11 celem rozliczenia się pracownika lub byłego pracownika w zeznaniu podatkowym z przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym, tj. w roku, w którym pracownik nabył określone prawa tytułem zawartej umowy ubezpieczeniowej (czyli w roku dokonania przedmiotowej cesji).

Zgodnie bowiem z art. 39 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Z przepisu art. 38 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a. Natomiast zgodnie z art. 38 ust. 1a tej ustawy w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

W odniesieniu do braku obowiązku złożenia przez wnioskodawcę jako płatnika korekt deklaracji PIT-4R należy stwierdzić, iż w świetle powołanych powyżej w tym zakresie przepisów ustawodawca nałożył na płatnika ? pracodawcę obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od podatników ? pracowników osiągających przychody z tytułu umowy o pracę, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne organ podatkowy stwierdza, że zaistniała sytuacja nie upoważnia płatnika do dokonania korekt deklaracji PIT-4R za minione lata, tj. od 2007r., bowiem wystawiane przez wnioskodawcę deklaracje sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały ona zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do terminu, od którego nie należy pobierać zaliczki na podatek od przychodu z tytułu opłacania przez pracodawcę składki, która jest inwestowana w fundusze kapitałowe, tj. od przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż żaden z przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących wydawanych interpretacji indywidualnych (a nie jak stwierdza wnioskodawca we wniosku ? decyzji Ministra Finansów) nie narzuca na płatnika takiego terminu.

Interpretacja indywidualna stanowi jedynie informację zawierającą stanowisko organu podatkowego w kwestii stosowania prawa. Wnioskodawca otrzymuje wyłącznie informację o poglądzie organu w danej spawie, która umożliwia mu suwerenne podjęcie określonych działań na gruncie prawa podatkowego. W ramach interpretacji organ podatkowy dokonuje oceny stanowiska przedstawionego przez wnioskodawcę wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Podjęta przez niego ?ocena? nie ma jednakże charakteru władczego czy też rozstrzygającego, gdyż nie zmierza do wywołania bezpośrednich skutków prawnych.

W świetle powyższego brak obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy przez wnioskodawcę od ww. przychodu nie jest uzależniony od daty wydania interpretacji indywidualnej przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała. Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.