Jakie są skutki podatkowe wypłaty odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę?

UZASADNIENIE

W dniu 04 listopada 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 12 stycznia 2011r. znak: IBPB II/1/415-894/10/HK, wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 19 stycznia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 30 czerwca 2010r. ze względu na stan zdrowia został zwolniony z pracy. W związku ze zwolnieniem wnioskodawca skierował sprawę do Sądu Rejonowego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń społecznych. Sąd przywrócił wnioskodawcę do pracy, jednakże zakład pracy odwołał się od wyroku. W tym czasie wnioskodawca uzyskał stopień niepełnosprawności. Podczas rozprawy apelacyjnej wnioskodawca zmienił żądanie o wypłacenie odszkodowania (wnioskodawca nie mógł podjąć pracy ze względu na stan zdrowia). Sąd na prośbę wnioskodawcy zmienił wyrok w całości w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej na rzecz wnioskodawcy kwotę 9.150 zł tytułem odszkodowania. Wniesiona apelacja została oddalona. Strona pozwana wypłaciła wnioskodawcy ww. kwotę.

W uzupełnieniu wnioskodawca wskazał ponadto, iż Sąd uznał rozwiązanie umowy o pracę za niezasadne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od kwoty odszkodowania należy uiścić podatek, jeżeli tak to w jakiej wysokości i na jakiej podstawie...

Zdaniem wnioskodawcy uzyskane przez niego odszkodowanie jest zwolnione z opodatkowania. Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione z podatku są odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku sądowego do wysokości określonej w tym wyroku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Należy jednak podkreślić, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa.

Z kolei z treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wynika, że wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Oznacza to, że na mocy tego przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej z wyjątkami wymienionymi powyżej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca w 2010r. ze względu na stan zdrowia został zwolniony z pracy.

W związku ze zwolnieniem wnioskodawca skierował sprawę do Sądu. Sąd uznał rozwiązanie umowy o pracę za niezasadne i przywrócił wnioskodawcę do pracy. Zakład pracy odwołał się od wyroku. W tym czasie wnioskodawca uzyskał stopień niepełnosprawności. Podczas rozprawy apelacyjnej wnioskodawca zmienił żądanie o wypłacenie odszkodowania (wnioskodawca nie mógł podjąć pracy ze względu na stan zdrowia). Sąd na prośbę wnioskodawcy zmienił wyrok w całości w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej na rzecz wnioskodawcy kwotę 9.150 zł tytułem odszkodowania. Wniesiona apelacja została oddalona. Strona pozwana wypłaciła wnioskodawcy ww. kwotę.

Kwestie dotyczące stosunku pracy, w tym wypłaty odszkodowań z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia przez pracodawcę umowy o pracę zawarte zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W myśl art. 45 § 1 Kodeksu pracy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy ? stosownie do żądania pracownika ? orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu ? o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 2 ustawy). Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 41#185;; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 3 ww. ustawy). Zgodnie z art. 47#185; Kodeksu pracy, odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro wypłacone przez wnioskodawcę na podstawie wyroku odszkodowanie jest odszkodowaniem za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę, to odszkodowanie to korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. art. 45 w związku z art. 47#185; Kodeksu pracy. Wskazane przez wnioskodawcę zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania, gdyż jak wskazano wyżej na mocy tego przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy, mimo błędnie wskazanej podstawy prawnej zwolnienia z opodatkowania, należało uznać za prawidłowe, gdyż istotnie otrzymane przez wnioskodawcę odszkodowanie jest zwolnione z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.