Czy osoba mieszkająca w Polsce i otrzymująca emeryturę z tytułu wcześniejszego zatrudnienia we Włoszech (...)

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania emerytury wypłacanej z Włoch osobie fizycznej zamieszkałej w Polsce.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 12 stycznia 2010r. Znak: IBPB II/1/415-904/09/MCZ, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 22 stycznia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca od kwietnia 2004r. mieszka na stałe na terytorium Polski. Żona wnioskodawcy jest Polką; on sam jest obywatelem Włoch nieposiadającym obywatelstwa polskiego. Jedynym źródłem dochodów wnioskodawcy jest emerytura, którą wypłaca Istituto Nazionele Della Previdenza Sociale Con Seden in S. - Krajowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych z siedzibą w S. Od świadczenia tego potrącony jest podatek na terenie Włoch. Wnioskodawca otrzymuje emeryturę w związku z wcześniejszym zatrudnieniem we Włoszech w charakterze pracownika fizycznego (robotnika). Otrzymywana emerytura nie jest związana z wcześniejszą służbą państwową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od otrzymywanej emerytury z tytułu wcześniejszego zatrudnienia we Włoszech wypłacanej przez włoski zakład ubezpieczeń należy opłacać podatek w Polsce zgodnie z polskimi przepisami...

Wnioskodawca uważa, mając na uwadze umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisaną między rządami Polski i Włoch (art. 19 ust. 2 lit. b) umowy), że nie musi opłacać podatku w Polsce, ponieważ posiada obywatelstwo włoskie. Świadczenie uzyskiwane przeze niego z Włoch z tytułu emerytury podlega opodatkowaniu wyłącznie na terenie Włoch.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym. do dnia 31 grudnia 2006r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2a tej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a powołanej wyżej ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca otrzymuje emeryturę z Włoch. Ze względu na to, że wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Polsce, a otrzymywana emerytura jest wypłacana przez instytucję włoską zastosowanie w tej sprawie będzie miała umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Włochami.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania podpisanej w Rzymie dnia 21 czerwca 1985r. (Dz. U. z 1989r. Nr 62, poz. 374) określenie ?osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie' oznacza - z uwzględnieniem postanowień ustępów 2 i 3 tego artykułu - osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże niniejsze określenie nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł położonych w tym Państwie.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006r., pojęcie ?miejsca zamieszkania? nie zostało zdefiniowane, dlatego koniecznym było sięganie do uregulowań zawartych w Kodeksie cywilnym.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Natomiast w przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących od dnia 01 stycznia 2007r., pojęcie ?miejsca zamieszkania? zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Jak z tego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem polsko - włoskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 18 tej umowy, z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 2 lit. a) ww. umowy każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa lub jego jednostki politycznej, administracyjnej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie. Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie ? art. art. 19 ust. 2 lit. b) ww. umowy .

W związku z powyższym zauważyć trzeba, że co do zasady emerytury i renty wypłacane z tytułu poprzedniego zatrudnienia, podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania osoby, której są wypłacane. Natomiast emerytury i renty z tytułu wcześniejszego świadczenia państwu włoskiemu usług związanych ze służbą państwową, świadczonych na rzecz jednostki politycznej, administracyjnej lub władzy podlegają opodatkowaniu tylko we Włoszech. Przy czym zaznaczyć należy, iż zgodnie z protokołem do ww. umowy polsko-włoskiej postanowieniom dotyczącym funkcji publicznych i w konsekwencji postanowieniom art. 19 ust. 2 powołanej umowy podlegają również wynagrodzenia wypłacane osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych Włoskim Kolejom Państwowym (F.S.), Poczcie Włoskiej (P.P.TT.), Włoskiej Izbie Handlu Zagranicznego (I.C.E.) i Włoskiej Organizacji Turystycznej (E.N.I.T).

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca od kwietnia 2004r. mieszka na terytorium Polski. Żona wnioskodawcy jest Polką, on sam jest obywatelem Włoch nie posiadającym obywatelstwa polskiego. Wnioskodawca otrzymuje emeryturę z Włoch, którą wypłaca Istituto Nazionele Della Previdenza Sociale Con Seden in Siena. Od świadczenia tego potrącony jest podatek na terenie Włoch. Wnioskodawca otrzymuje emeryturę w związku z wcześniejszym zatrudnieniem we Włoszech w charakterze pracownika fizycznego. Otrzymywana emerytura nie jest związana z wcześniejszą służbą państwową.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności i stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu emerytury wypłacanej z Włoch w związku z wykonywaną w przeszłości pracą, która nie była związana ze świadczeniem państwu włoskiemu usług związanych ze służbą państwową, o których mowa w art. 19 ww. umowy polsko-włoskiej i przez które również rozumie się świadczenie usług na rzecz instytucji, o których mowa w powołanym wyżej protokole, podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce. Do dochodów tych mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie dochód ten nie podlega opodatkowaniu w państwie, z którego jest wypłacany, czyli we Włoszech.

Wobec powyższego jako, że z treści wniosku wynika, iż otrzymywana przez wnioskodawcę emerytura nie jest związana ze świadczoną wcześniej służbą państwową, to emerytura ta podlega opodatkowaniu w Polsce. Tym samym stanowisko wnioskodawcy, że jego włoska emerytura podlega opodatkowaniu wyłącznie we Włoszech i jest zwolniona z opodatkowania w Polsce na podstawie z art. 19 ust. 2 lit. b) umowy polsko-włoskiej, ponieważ posiada on obywatelstwo włoskie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.