Czy zwracane pracownikom, poniesione przez nich koszty opłat parkingowych i przejazdów autostradami (...)

Czy zwracane pracownikom, poniesione przez nich koszty opłat parkingowych i przejazdów autostradami w ramach wykonywanych podróży służbowych podlegają pod zwolnienie z art. 21 ust 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym Spółka jako płatnik nie jest zobligowana pobierać od tych wypłat zaliczkę na podatek dochodowy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura ? 28 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu poniesionych przez pracowników wydatków w związku z odbywaną podróżą służbową prywatnym samochodem -jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu poniesionych przez pracowników wydatków w związku z odbywaną podróżą służbową prywatnym samochodem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem kotłów i urządzeń ochrony środowiska dla energetyki. Spółka jest również wiodącym wykonawcą bloków energetycznych. W praktyce zdarzają się sytuacje gdy Wnioskodawca jako pracodawca deleguje poszczególne osoby w podróże służbowe w celu wykonania obowiązków pracowniczych poza stałym miejscem pracy wskazanym w umowie o pracę.

Wspomniane podróże służbowe mogą być wykonywane przez pracowników z wykorzystaniem samochodów niebędących własnością Spółki. W takiej sytuacji, zgodnie z przyjętym przez Spółkę wewnętrznym regulaminem, z tytułu odbycia podróży służbowej pracownikom wypłacane są kwoty zwrotu kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, zgodną z regulacjami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju lub rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, w zależności od miejsca odbywania podróży służbowej (delegacja krajowa, delegacja zagraniczna), w związku z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

Dodatkowo, pracownikom odbywającym podróż służbową samochodem niebędącym własnością Wnioskodawcy zwracane są poniesione przez tych pracowników kwoty opłat za przejazdy autostradą i opłaty parkingowe.

Każda odbyta podróż służbowa jest odpowiednio udokumentowana poleceniem wyjazdu służbowego oraz ewidencją przebiegu pojazdu. Dodatkowe koszty zwracane są pracownikom w oparciu o przedstawione odpowiednie dokumenty potwierdzające ich poniesienie takie jak: faktury, rachunki, paragony fiskalne, inne dowody o podobnej charakterystyce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwracane pracownikom, poniesione przez nich koszty opłat parkingowych i przejazdów autostradami w ramach wykonywanych podróży służbowych podlegają zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym Spółka jako płatnik nie jest zobligowana pobierać od tych wypłat zaliczki na podatek dochodowy...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zwracane pracownikom, poniesione przez nich koszty opłat parkingowych i przejazdów autostradami w ramach wykonywanych podróży służbowych podlegają zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym Spółka jako płatnik nie jest zobligowana pobierać od tych wypłat zaliczki na podatek dochodowy.

Mając na względzie zapisy art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem między innymi dochodów wymienionych w art. 21 ww. ustawy. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Zasady rozliczania odpowiednio krajowych i zagranicznych podróży służbowych regulują rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju jak i poza jego granicami.

Wspomniane rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej wskazują, iż na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, niebędącym własnością pracodawcy, a jednocześnie do rozliczenia kosztów podróży służbowej pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki. Dodatkowo zgodnie z przepisami wyżej wymienionych rozporządzeń, z tytułu podróży służbowej odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługuje między innymi zwrot kosztów innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb (delegacje krajowe) oraz innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb (delegacje zagraniczne).

Ustawodawca w analizowanych przepisach nie zawarł definicji ani wykazu ?innych udokumentowanych wydatków' oraz ?innych wydatków', nie ograniczył również ich wysokości, pozostawiając to w gestii pracodawcy. Powyższe oznacza, że to pracodawca decyduje o zwrocie faktycznie poniesionych przez pracownika wydatków, które nie są limitowane, które jednak muszą mieć związek z wykonaną podróżą i dodatkowo być prawidłowo udokumentowane.

Spółka prowadzi szeroko zakrojoną aktywność biznesową zarówno w Polsce jaki i innych krajach europejskich i pozaeuropejskich. Charakter prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej (place budowy zlokalizowane w różnych krajach, negocjacje biznesowe prowadzone w różnych miejscach poza siedzibą Spółki) wymaga od poszczególnych pracowników Spółki odbywania podróży służbowych. Wspomniane podróże spełniają definicję zawartą w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, gdyż w ramach odbywanych podróży służbowych wykonywanie są przez pracowników Spółki, na jej polecenie, zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Spółki lub poza stałym miejscem pracy danego pracownika. Ponoszone przez pracowników dodatkowe wydatki w ramach realizowanych podróży służbowych środkami transportu niebędącymi własnością Spółki, takie jak opłaty za przejazdy autostradami, opłaty parkingowe umożliwiają sprawne i efektywne wykonanie podróży służbowej; ich poniesienie jest zatem racjonalne mając na względzie założenia Spółki jako pracodawcy.

Jak zostało wspomniane, art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z opodatkowania diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika. Wspomniane inne należności obejmują zgodnie z rozporządzeniami Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. ?inne udokumentowane wydatki' oraz ?inne wydatki'. Zdaniem Spółki ponoszone przez pracowników Spółki podczas odbywania podróży służbowej koszty opłat za autostrady i opłat parkingowych należy zaliczyć do wspomnianych wcześniej kategorii. Jednocześnie zwrot tych wydatków jest niezależny od wypłacanych pracownikom zwrotów kosztów przejazdu prywatnym samochodem w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr ustaloną zgodnie z powołanymi wcześniej rozporządzeniami.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych jest zarówno zwrot kosztów przejazdu samochodem niebędącym własnością Spółki w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr ustaloną zgodnie z powołanymi rozporządzeniami, jak i dokonywany przez Spółkę zwrot innych wydatków ponoszonych przez jej pracowników (np. opłaty parkingowe, opłaty za przejazdy autostradami). Konsekwentnie, Spółka pełniąc na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych i dokonując zwrotu analizowanych wydatków na rzecz swoich pracowników nie jest zobligowana do pobierania zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spółka wskazuje, że pogląd zbieżny z jej stanowiskiem prezentowany jest w licznych indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy podatkowe, np. w interpretacji: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 grudnia 2010 r., znak: IPPB4/415-770/10-5/JS, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 września 2010 r., znak: ILPB1/415-720/10-2/AO i z dnia 06 maja 2011 r., znak: ILPB1/415-161/11-4/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa ?w szczególności? co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.) oraz przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

W świetle przytoczonych przepisów, przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, należności takie jak koszty za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego w tej kwestii należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Zgodnie z art. 775 § 1 ustawy Kodeks pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Zatem podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza miejsce pracy ? w celu wykonania zadania służbowego.

Należy zauważyć, że zwolnienie z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika uzależnione jest od określenia w umowie o pracę miejsca wykonywania pracy.

W tym punkcie należy jednakże podkreślić, że pojęcie ?podróż służbowa pracownika? zdefiniowane w art. 775 § 1 Kodeksu pracy, oraz regulacje dotyczące wysokości i warunków ustalania należności przysługujących pracownikom za czas podróży służbowej należą do zakresu prawa pracy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej obowiązku, czy zasadności wypłacania diet i innych należności za czas podróży służbowej nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Zasady rozliczania krajowych podróży służbowych reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Zgodnie z przepisem § 3 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

  1. przejazdów,
  2. noclegów,
  3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
  4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

W myśl § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca. Zaś zgodnie z § 5 ust. 3 powołanego rozporządzenia, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 06 września 2001 r. o transporcie drogowym (tj. Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.).

Zgodnie z § 8a ust. 3 ww. rozporządzenia do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Zasady rozliczania zagranicznych podróży służbowych reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

W myśl § 2 powołanego rozporządzenia z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

  1. diety;
  2. zwrot kosztów:
    1. przejazdów i dojazdów,
    2. noclegów,
    3. innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.


Zgodnie z § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca.

Natomiast na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na odbycie podróży samochodem osobowym niebędącym własnością pracodawcy - ust. 3.

Za przejazd w podróży, o której mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 06 września 2001 r. o transporcie drogowym (tj. Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) ? ust. 4.

Do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania - § 13 ust. 4 cyt. rozporządzenia.

Przepisami wydanymi na podstawie ww. art. 34a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej Spółka deleguje poszczególne osoby (pracowników) w podróże służbowe w celu wykonania obowiązków pracowniczych poza stałym miejscem pracy wskazanym w umowie o pracę.

Wspomniane podróże służbowe mogą być wykonywane przez pracowników z wykorzystaniem samochodów niebędących własnością Spółki. W takiej sytuacji, zgodnie z przyjętym przez Spółkę wewnętrznym regulaminem, z tytułu odbycia podróży służbowej pracownikom wypłacane są kwoty zwrotu kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, zgodną z regulacjami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju jak i poza granicami kraju i rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

Dodatkowo pracownikom odbywającym podróż służbową samochodem niebędącym własnością Wnioskodawcy zwracane są poniesione przez tych pracowników kwoty opłat za przejazdy autostradą i opłaty parkingowe. Każda odbyta podróż służbowa jest odpowiednio udokumentowana poleceniem wyjazdu służbowego oraz ewidencją przebiegu pojazdu. Dodatkowe koszty zwracane są pracownikom w parciu o przedstawione odpowiednie dokumenty potwierdzające ich poniesienie takie jak: faktury, rachunki, paragony fiskalne, inne dowody o podobnej charakterystyce.

Odnosząc się do ww. sytuacji należy wskazać, iż przepis § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie podróży służbowej na obszarze kraju oraz przepis § 2 pkt 2 lit. c) rozporządzenia w sprawie podróży służbowej poza obszarem kraju nie wymienia o jakie inne udokumentowane wydatki chodzi, nie ogranicza również ich wysokości, pozostawiając to w gestii pracodawcy. To pracodawca decyduje o zwrocie faktycznie poniesionych przez pracownika wydatków, które nie są limitowane i które muszą mieć związek z wykonaną podróżą, a ponadto być prawidłowo udokumentowane. Do wskazanych wydatków bezsprzecznie należy zaliczyć m.in. opłaty parkingowe czy też opłaty za przejazd autostradą.

Zatem, skoro w przedstawionym stanie faktycznym będziemy mieli do czynienia z podróżą służbową ? jak twierdzi sam Wnioskodawca ? to zwrot pracownikom na warunkach wskazanych w ww. rozporządzeniach poniesionych kosztów za przejazd płatną autostradą czy poniesionych kosztów w postaci opłat parkingowych będzie przychodem tychże pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże zwolnionym z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że kwota zwrotu tych wydatków nie rodzi obowiązku opodatkowania a co za tym idzie na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania od ww. zwrotów zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wyżej wymienionemu zwolnieniu podlegał będzie również zwrot kosztów odbycia podróży służbowej samochodem pracownika niebędącym własnością Spółki w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr ustaloną zgodnie z powołanymi powyżej rozporządzeniami.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika