Czy umowa pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w sytuacji, (...)

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki zawieranej za granicą.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 20 kwietnia 2011r. Znak: IBPBII/1/436-150/11/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 02 maja 2011r.

W przedmiotowym wniosku po jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pomiędzy dwiema osobami fizycznymi, obywatelem polskim i obywatelem niemieckim zostanie zawarta za granicą umowa pożyczki. W momencie transakcji pieniądze będą znajdować się za granicą i zostaną tam przekazane pożyczkobiorcy w gotówce.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy umowa zostanie objęta podatkiem od czynności cywilnoprawnych lub inną opłatą i w jakiej wysokości...
2. Czy istnieje obowiązek zgłoszenia do urzędu skarbowego takiej umowy, jeżeli tak, to w jakim terminie i z zastosowaniem jakich druków...
3. Czy istnieją limity pożyczanych kwot, które należy zgłosić i które podlegają opodatkowaniu...
   
   

Zdaniem wnioskodawczyni taka umowa pożyczki nie będzie rodzić obowiązku podatkowego, ponieważ nie spełnia kumulatywnie dwóch warunków podstawy opodatkowania, tj. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane w Polsce, oraz rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Według wnioskodawczyni, jeżeli nie powstaje obowiązek podatkowy, to nie ma limitów; natomiast jeżeli brak opodatkowania wynika ze zwolnienia, to mogą być limity kwotowe, do których przysługuje zwolnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawczyni tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczącym skutków podatkowych umowy pożyczki zawieranej za granicą. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym rodzaju dokumentów wymaganych do zawarcia umowy pożyczki zawieranej za granicą, języka w jakim umowa winna być sporządzona oraz obowiązku sporządzenia tłumaczenia tej umowy przez tłumacza przysięgłego, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

W świetle powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy w tym pieniądze znajdujące się za granicą, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale umowę podpisano już poza granicami kraju i pieniądze znajdują się za granicą, to czynność ta w ogóle nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że pomiędzy dwiema osobami fizycznymi, obywatelem polskim i obywatelem niemieckim zostanie zawarta za granicą umowa pożyczki pieniężnej. W momencie dokonywania tej czynności pieniądze będą znajdować się za granicą.

A zatem, jeżeli opisana we wniosku umowa pożyczki istotnie zostanie zawarta poza granicami Polski i pieniądze będące przedmiotem umowy, w chwili jej zawarcia istotnie będą znajdować się za granicą, umowa ta nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Zatem na pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni w zakresie obowiązku podatkowego należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazuje się, iż z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie, odniesienie się do pozostałych pytań i stanowiska wnioskodawczyni, w zakresie obowiązku zgłoszenia umowy pożyczki do urzędu skarbowego oraz w zakresie limitu pożyczanych kwot, należało uznać za bezprzedmiotowe, bowiem skoro w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie powstaje obowiązek podatkowy, to tym samym nie powstają również żadne obowiązki związane z jego wykonaniem, w tym obowiązek zgłoszenia umowy pożyczki do urzędu skarbowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.