Czy od sprzedaży działek, stanowiących majątek Parafii, Wnioskodawca musi zapłacić podatek od czynności (...)

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Parafia (Wnioskodawca) nie jest przedsiębiorcą i nie jest też podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność Parafii to działalność religijna, ale także praca dla społeczności lokalnej poprzez prowadzenie różnych grup ewangelizacyjnych dla dzieci, młodzieży i dorosłych oraz inne dzieła, wymagające odpowiedniego zaplecza i gromadzące wiernych.

Kościół i parafia zostały wybudowane w latach 80-tych XX wieku. Wtedy wierni przychodzili do kościoła głównie piechotą, a wokół budynków kościoła było więcej niezabudowanego miejsca, więc nawet jeśli ktoś przyjechał samochodem, miał gdzie zaparkować.

Obecnie Parafia boryka się z dużym problemem logistycznym, bowiem nie posiada właściwie żadnych miejsc parkingowych.

Chcąc kontynuować pracę duszpasterską Parafia musi zapewnić wiernym parking. W tym celu parafia porozumiała się z właścicielami sąsiednich nieruchomości w ten sposób, że odkupi od nich teren i udostępni go jako miejsca parkingowe dla wiernych.

Zrodziła się więc konieczność wykorzystania części majątku parafii aby zabezpieczyć pieniądze na realizację tych zamierzeń.

Parafia posiada grunty, których sposób wykorzystania na podstawie KW to grunty orne, łąki trwałe; według wypisu (czerwiec 2013 r.) z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z Urzędu Miasta działki oznaczone są symbolem 82MN - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Parafia chce sprzedać trzy z pięciu posiadanych działek wpisanych pod jedną KW. Działki, które zamierza Parafia sprzedać, stanowią jej majątek i są w jej użytkowaniu od lat 80-tych XX wieku. Zostały nabyte w wyniku spadku po zmarłej parafiance i przekazane na rzecz parafii postanowieniem Sądu o dział spadku. Nie zostały nabyte w celu ich odsprzedaży, a przez wiele lat wykorzystywane były przez Parafię na cele rolnicze.

Działki przeznaczone do sprzedaży są nieruchomościami niezabudowanymi i Parafia nie poniosła żadnych nakładów w celu ich uatrakcyjnienia. Według planu zagospodarowania przestrzennego gminy - działki te przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Dla Parafii są to obecnie nieużytki, o które jednak trzeba dbać, ale nie są one niezbędne dla celów związanych z kultem religijnym, a mogą posłużyć jako środek do zgromadzenia finansów na potrzebne dzieło tj. zakup innych działek pod parking dla samochodów.

Parafia nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nieruchomości te są objęte księgą wieczystą.

Na nieruchomości, mającej być przedmiotem dostawy, nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nieruchomości będące w posiadaniu Parafii od chwili nabycia do czasu sprzedaży użytkowane były wyłącznie rolniczo. Przedmiotowa nieruchomość przez kilka lat była przedmiotem dzierżawy.

Przedmiotowe nieruchomości wykorzystywane były na cele rolnicze (uprawa zbóż, ziemniaków, traw), a wyprodukowane produkty wykorzystywane były wyłącznie przez dzierżawcę na jego potrzeby.

Parafia nie posiada innych nieruchomości, które przeznaczone byłyby do sprzedaży. Parafia nie dokonywała wcześniej żadnych sprzedaży gruntów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy od sprzedaży działek, stanowiących majątek Parafii, Wnioskodawca musi zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych?

Wnioskodawca uważa, że jako związek wyznaniowy, podmiotowo zwolniony z płacenia różnych danin, jest zwolniony z płatności w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową określa się na podstawie przeciętnych cen przedmiotu czynności cywilnoprawnych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym - 2%
2. innych praw majątkowych - 1%.
   
   

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Parafia (Wnioskodawca) zamierza dokonać sprzedaży trzech z pięciu posiadanych działek. Przedmiotowe działki stanowią majątek Parafii i są w jej użytkowaniu od lat 80-tych XX wieku. Zostały nabyte w wyniku spadku po zmarłej parafiance i przekazane na rzecz parafii postanowieniem Sądu o dział spadku. Przedmiotowe działki nie zostały nabyte w celu ich odsprzedaży, a przez wiele lat wykorzystywane były przez Parafię na cele rolnicze.

Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie dokonywała wcześniej sprzedaży gruntów.

Przenosząc powołane powyżej przepisy na grunt przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości nie będzie ciążyło na Wnioskodawcy zobowiązanie w podatku od czynności cywilnoprawnych. Należy jednak wskazać, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym występuje jako sprzedający, a nie dlatego, że parafia jest zwolniona z płatności w zakresie ww. podatku. Zgodnie bowiem z powołanym powyżej art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży zawsze na kupującym. Tym samym z tytułu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca ? jako sprzedający - nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, choć z innych względów niż wskazał Wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.