Czy z tytułu zaciągnięcia pożyczki pieniędzy przeznaczonej na sfinansowanie termomodernizacji (...)

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawartej umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 12 kwietnia 2010r. Znak: IBPB II/1/436-28/10/MZ, IBPB II/1/436-29/10/MZ wezwano do jego uzupełnienia, prosząc o wskazanie kto jest faktycznym wnioskodawcą i czyjej sprawy wniosek dotyczy. Wniosek uzupełniono w dniu 26 kwietnia 2010r. poprzez jego skorygowanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Wspólnota Mieszkaniowa) w 2008r. zawarł ze swoim zarządcą - Spółdzielnią Mieszkaniową X - umowę o zaciągnięcie pomocy finansowej na sfinansowanie przedsięwzięcia termomodemizacyjnego budynku mieszkalnego. Zarówno raty kapitałowe jak i odsetki należne od pożyczonej kwoty - w wysokości odpowiadającej realiom rynkowym - wnioskodawca spłaca ze środków gromadzonych na wyodrębnionym funduszu remontowym pochodzących z wpłat współwłaścicieli.

W listopadzie 2009 r. - pomimo znacznych wątpliwości co do zasadności odprowadzania podatku od czynności cywilnoprawnych od powyższej pomocy finansowej - wnioskodawca złożył deklarację PCC-3 i odprowadził podatek wraz z odsetkami za zwłokę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu zaciągnięcia pożyczki pieniędzy przeznaczonej na sfinansowanie termomodernizacji budynku mieszkalnego Wspólnoty Mieszkaniowej i podlegającej spłacie z wyodrębnionego funduszu remontowego Wspólnota powinna odprowadzić podatek od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy, przyjmując od swojego zarządcy pomoc finansową przeznaczoną na sfinansowanie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego nie powinien odprowadzać podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż płacąc pożyczkodawcy odsetki w wysokości odpowiadajacej realiom rynkowym poniósł już koszty pozyskania środków, a Państwo zamiast preferować przedsięwzięcie termomodemizacyjne, to poprzez nałożenie na wnioskodawcę podatku od czynności cywilnoprawnych powoduje dodatkowe obciążenie działań zmierzających do oszczędzania energii.

Według wnioskodawcy, kolejnym argumentem przeciwko odprowadzaniu podatku od czynności cywilnoprawnych od zaciągniętej pożyczki jest fakt, że od tego zdarzenia już raz podatek jest odprowadzany - podatek dochodowy od osób prawnych pobierany od odsetek stanowiących przychody finansowe pożyczkodawcy, tak więc wnioskodawca ponosiłby podwójne koszty (odsetki od pożyczki i podatek od czynności cywilnoprawnych) a Skarb Państwa korzystałby dwukrotnie - poprzez podatek od czynności cywilnoprawnych od umowy pożyczki oraz podatek dochodowy od odsetek.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest - zgodnie ze złożonym wnioskiem - ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Zauważyć jednocześnie należy, iż w przedmiotowej sprawie ? jako, że czynność cywilnoprawna została dokonana w 2008r. - będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008r.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki. Ponieważ w ustawie brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki w myśl powołanej wyżej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi kwota lub wartość pożyczki (art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2%.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatnicy, na których ciąży obowiązek podatkowy, są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (deklaracja PCC-3) oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawca w 2008r. zawarł umowę pożyczki ze swoim zarządcą - Spółdzielnią Mieszkaniową X. Wnioskodawca był pożyczkobiorcą a kwota pożyczki była przeznaczona na sfinansowanie termomodernizacji budynku mieszkalnego.

Umowa pożyczki zawarta przez wnioskodawcę podlegała zatem opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy na wnioskodawcy z tytułu otrzymanej pożyczki ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawka podatku od umowy pożyczki wynosiła 2%, a stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowiła kwota lub wartość pożyczki.

Odnosząc się do stanowiska wnioskodawcy, iż nie powinien odprowadzać podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż płacąc pożyczkodawcy odsetki w wysokości odpowiadajacej realiom rynkowym poniósł już koszty pozyskania środków, a Państwo zamiast preferować przedsięwzięcie termomodemizacyjne, poprzez nałożenie na wnioskodawcę podatku od czynności cywilnoprawnych powoduje dodatkowe obciążenie działań zmierzających do oszczędzania energii - wyjaśnia się, że zgodnie z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 02 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Jednocześnie należy wskazać, iż w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych nie przewidziano zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych pożyczki opisanej w przedmiotowym wniosku. Z kolei koszty ponoszone przez wnioskodawcę z tytułu spłaty pożyczki ? odsetki uiszczane pożyczkodawcy, nie mają znaczenia dla powstałego w wyniku zawarcia umowy pożyczki obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych, ciążącego na wnioskodawcy.

Nie można również zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż od zaciągniętej pożyczki podatek jest już raz odprowadzany - podatek dochodowy od osób prawnych, pobierany od odsetek stanowiących przychody finansowe pożyczkodawcy. Jak już wskazano powyżej, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki powstał w momencie zawarcia tej umowy i ciążył na wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy. Powyższe oznacza, iż od umowy pożyczki jako czynności cywilnoprawnej, z tytułu samego jej zawarcia należny był tylko jeden podatek - podatek od czynności cywilnoprawnych. Natomiast ewentualny obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych, ciążący na pożyczkodawcy z tytułu uzyskania dochodu z odsetek płaconych przez wnioskodawcę w wyniku spłaty pożyczki, jest zobowiązaniem odrębnym od podatku od czynności cywilnoprawnych i dotyczy innego tytułu niż ten określony w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym nie można podatku dochodowego od osób prawnych utożsamiać z podatkiem od czynności cywilnoprawnych należnym z tytułu zawarcia umowy pożyczki. Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega bowiem czynność cywilnoprawna. Natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód (przychód). Umowa pożyczki została zatem opodatkowana tylko raz - w momencie jej zawarcia.

W świetle powyższego, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.