Czy umowa darowizny, przedmiotem której było darowanie Wnioskodawczyni ? poprzez przelanie bezpośrednio (...)

- w części dotyczącej skorzystania ze zwolnienia - jest nieprawidłowe,

- w pozostałej części ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2011r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie nabycia środków pieniężnych tytułem darowizny.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 21 grudnia 2011r. znak: IBPBII/1/436-456/11/MCZ wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 05 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 09 listopada 2010r. Wnioskodawczyni zawarła z rodzicami umowę darowizny, przedmiotem której było darowanie Wnioskodawczyni ? poprzez przelanie bezpośrednio na konto dewelopera kwoty 700.000 złotych, pochodzącej z kredytu zaciągniętego wspólnie z rodzicami na zakup przez Wnioskodawczynię mieszkania. Na dzień zaciągnięcia kredytu Wnioskodawczyni nie posiadała stałego zatrudnienia, wobec czego nie miała możliwości spłaty tak wysokiego kredytu. Rodzice Wnioskodawczyni zadeklarowali spłatę tego kredytu w całości z własnych środków zgromadzonych na wspólnym koncie. Wspólnie została sporządzona umowa darowizny tychże środków a Wnioskodawczyni widnieje jako współudziałowiec kredytu z uwagi na fakt, iż mieszkanie jest jej wyłączną własnością. Środki jakie Wnioskodawczyni uzyskuje z umów o dzieło i od niedawna z umowy o pracę na ½ etatu nie pozwalają na spłatę zadłużenia, które w całości realizują rodzice Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż w ustawowym terminie do 6 miesięcy od zaistnienia zdarzenia ? przelania środków ? zgłosiła się do urzędu skarbowego celem zgłoszenia przedmiotowej umowy darowizny. W urzędzie Wnioskodawczyni pozyskała informację ? bez pisemnego potwierdzenia ? iż jej sytuacja nie podlega procedurze podatkowej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazuje, iż w przedmiotowej umowie kredytu nie jest wskazane w jakiej części zaciągnięty jest kredyt przez każdego ze współkredytobiorców ani też nie jest wskazane, że kwota ta stanowi łączne zobowiązanie każdego z kredytobiorców. Ponadto w ww. umowie kredytu wskazane jest konto, które należy wyłącznie do rodziców Wnioskodawczyni, nie ma wymienionych konkretnych nazwisk osób zobowiązanych do spłaty przedmiotowego kredytu. Dokonując ww. spłaty kredytu rodzice Wnioskodawczyni czynią darowiznę na jej rzecz, co jest potwierdzone stosownym dokumentem w postaci umowy darowizny, którą urząd skarbowy uznał za niepdlegającą procedurze podatkowej. Ponadto Wnioskodawczyni stwierdza, iż przekaz środków nastąpił jednorazowo na rachunek dewelopera, co zostało uwzględnione w umowie darowizny. Spłata ww. kredytu przez rodziców Wnioskodawczyni stanowi darowiznę środków w myśl art. 888 Kodeksu cywilnego i jest to darowizna środków pozyskanych z kredytu, który spłacają wyłącznie rodzice, stosownie do § 9 pkt 1 umowy kredytu nr (..).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przedmiotowa sytuacja kwalifikuje Wnioskodawczynię do zwolnienia z opodatkowania w myśl art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn?
2. Co musi obecnie uczynić Wnioskodawczyni jeśli fakt zgłoszenia nie został przez urząd potwierdzony, a na dzień dzisiejszy minął ustawowy termin zgłoszenia?
3. Czy fakt dokonania darowizny powinien być zgłoszony w chwili przelania środków na konto dewelopera, czy w chwili spłaty ostatniej raty kredytu?
4. Czy wpłata środków z kredytu spłacanego wyłącznie przez rodziców bezpośrednio na konto dewelopera, u którego Wnioskodawczyni zakupiła mieszkanie wyłącznie na swoją własność, jest zgodne z ustawą o podatku od spadków i darowizn?
5. Czy obowiązek podatkowy powstał na dzień przelania środków na rachunek dewelopera, u którego Wnioskodawczyni zakupiła mieszkanie?
6. Czy obowiązek podatkowy powstanie w dniu całkowitej spłaty kredytu?
   
   

W ocenie Wnioskodawczyni, przedmiotowa sprawa kwalifikuje się do zwolnienia z podatku od darowizn. Wpłata środków z kredytu spłacanego wyłącznie przez rodziców Wnioskodawczyni bezpośrednio na konto dewelopera, u którego Wnioskodawczyni zakupiła mieszkanie wyłącznie na swoją własność jest zgodna z ustawą o podatku od spadków i darowizn, ponieważ właścicielem mieszkania jest wyłącznie Wnioskodawczyni, a środki na spłatę kredytu pochodzą wyłącznie ze wspólnych dochodów rodziców. Obowiązek podatkowy powstał na dzień przelania środków na rachunek dewelopera, u którego Wnioskodawczyni zakupiła mieszkanie. Przelanie środków uzupełniających należną do zapłaty kwotę za przedmiotowe mieszkanie, umożliwiło Wnioskodawczyni prawne potwierdzenie prawa własności do lokalu sporządzonego w formie aktu notarialnego w dniu 29 grudnia 2010r.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawczyni, obowiązek podatkowy nie powstanie w dniu całkowitej spłaty kredytu, gdyż obowiązek spłaty kredytu ? w myśl ww. umowy spoczywa wyłącznie na rodzicach (§ 9 pkt 1 umowy kredytu) a w razie zdarzeń losowych nastąpi przelew praw z umowy ubezpieczenia na życie kredytobiorcy ? ojca Wnioskodawczyni wraz z wpisaniem banku jako uposażonego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w podatku od spadków i darowizn tylko w zakresie zadanego pytania nr 1, 3, 4, 5 i 6 natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W myśl z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny i polecenia darczyńcy.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia ?darowizna?, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Powyższe oznacza, że darowizna musi wzbogacić obdarowanego, a darczyńca nie może w zamian uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny ani w przyszłości.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w dniu 09 listopada 2010r. Wnioskodawczyni zawarła z rodzicami umowę darowizny, przedmiotem której było darowanie Wnioskodawczyni ? poprzez przelanie bezpośrednio na konto dewelopera ? kwoty 700.000 złotych pochodzącej z kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawczynię wspólnie z rodzicami na zakup mieszkania, które stanowi wyłączną własność Strony. Rodzice Wnioskodawczyni zadeklarowali spłatę tego kredytu w całości z własnych środków zgromadzonych na wspólnym koncie.

Ustawodawca w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przewidział sytuację, w której zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycie w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują - w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo - kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

W przypadku niespełnienia powyższych warunków, przedmiotowe nabycie podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej - art. 4a ust. 3 ww. ustawy.

Przy czym wskazać należy, iż stosownie do treści art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

Z treści przytoczonego powyżej przepisu art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że w sytuacji gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny są środki pieniężne, w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku, oprócz warunku zgłoszenia nabycia tych środków w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego, koniecznym również jest spełnienie warunku udokumentowania przekazania tych środków na rachunek bankowy nabywcy lub jego rachunek prowadzony przez Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo-Kredytową albo za pośrednictwem poczty.

W świetle powyższego, rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy warunek określony w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn jest spełniony także w przypadku, gdy środki pieniężne będące przedmiotem darowizny zostały przekazane na rachunek bankowy dewelopera, zgodnie z zawartą umową.

Wykładnia językowa art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie może sprowadzać się do szukania sensu poszczególnych wyrazów, lecz powinna być połączona z analizą celu regulacji prawnej. Celem przedmiotowego zwolnienia jest zapewnienie ochrony interesów majątkowych członków najbliższej rodziny. W związku z tym, podlega zwolnieniu od podatku nabycie tytułem darowizny środków pieniężnych, jeżeli nabycie to zostało zgłoszone organowi podatkowemu we właściwym czasie i udokumentowane dowodem przekazania na rachunek bankowy prowadzony dla innego, niż obdarowany podmiotu, ale na rzecz obdarowanego. Sformułowanie użyte w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn ?na rachunek bankowy nabywcy? nie oznacza, że musi to być konto, jakie bank prowadzi dla obdarowanego.

Według ukształtowanej linii orzeczniczej i interpretacyjnej warunek przekazania na rachunek bankowy nabywcy jest spełniony również wówczas, gdy darowizna zostaje przekazana, na konto dewelopera, który prowadzi inwestycje dla nabywcy darowizny (dla obdarowanego). W ramach rachunku bankowego dla dewelopera prowadzącego inwestycje na rzecz wielu osób, wyodrębnione są bowiem subkonta poszczególnych osób, na które wpływają środki pieniężne na realizację inwestycji. Tym samym ? w takiej sytuacji ? zostają spełnione wymogi określone w art. 4a ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, gdyż przelew środków dokonywany jest w związku z umową łączącą dewelopera z obdarowanym a nie dewelopera.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 6 cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Art. 9 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż otrzymana darowizna od rodziców Wnioskodawczyni ? przedmiotem której był przelew bezpośrednio na konto dewelopera kwoty 700.000 złotych pochodzącej z kredytu zaciągniętego wspólnie z rodzicami na zakup przez Wnioskodawczynię mieszkania ? kwalifikowałaby się do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, gdyby zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 4a ust. 1 ww. ustawy.

Przedstawiając stan faktyczny Wnioskodawczyni wskazała, że w ustawowym terminie określonym w treści art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. do 6 miesięcy od zaistnienia zdarzenia ? przelania środków ? zgłosiła się do urzędu skarbowego celem zgłoszenia przedmiotowej umowy darowizny. W ww. urzędzie Wnioskodawczyni pozyskała informację bez pisemnego potwierdzenia, iż jej sytuacja nie podlega procedurze podatkowej.

Powyższe wskazuje, iż na dzień złożenia przedmiotowego wniosku ustawowy termin do zgłoszenia przez Wnioskodawczynię przedmiotowej umowy darowizny upłynął, co wskazuje, że nie zostały wypełnione wszystkie przesłanki określone w treści art. 4a ustawy.

Tym samym brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia, co oznacza, iż w tej części stanowisko jest nieprawidłowe.

Równocześnie należy się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku obowiązek podatkowy powstał, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia, tj. z chwilą przelania bezpośrednio na konto dewelopera ww. środków pieniężnych.

Zatem w tej części stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowo, Organ interpretacyjny ? nie mając kompetencji do oceniania działania organu podatkowego ? zwrócić pragnie jedynie uwagę, iż Wnioskodawczyni w związku z sytuacją przedstawioną we wniosku może skorzystać z uregulowań zawartych w niżej przywołanych przepisach.

Stosownie do art. 67a § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Natomiast w myśl art. 51 § 1 powyższej ustawy zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

W kwestii umorzenia zaległości podatkowej informuje się, iż na podstawie § 7 ust. 1 pkt 2a Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. z 2005r. Nr 165, poz. 1371 ze zm.) kompetentnym organem jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania nabywcy w dniu powstania obowiązku podatkowego, a w przypadku braku takiego miejsca ? według ostatniego miejsca jego pobytu w tym dniu.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo podkreślić należy, iż postępowanie w przedmiocie wydania pisemnej interpretacji indywidualnej opiera się wyłącznie na stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawczynię, czyli na takim stanie, którego wszelkie elementy istotne podatnik przedstawił we wniosku. Przedstawiony stan faktyczny stanowi jedyną i wyłączną podstawę wydanej interpretacji, a tym samym wyznacza granice, w jakich wydana interpretacja będzie mogła wywołać określone w ustawie skutki prawne. Z tych przyczyn w postępowaniu w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej nie może toczyć się spór o stan faktyczny. Nie może być prowadzone postępowanie dowodowe zmierzające do zebrania materiałów dowodowych w rozumieniu art. 187 w związku z art. 122 Ordynacji podatkowej. Organ ma obowiązek przyjąć do sformułowania oceny prawnej taki stan faktyczny, jaki podaje podatnik. Może co najwyżej żądać uszczegółowienia opisu stanu faktycznego, jeśli uzna, że jest to niezbędne do dokonania jego prawidłowej kwalifikacji prawnej. Organ podatkowy przyjmuje zatem za stroną określony stan faktyczny i wskazuje czy zaprezentowane przez Wnioskodawczynię stanowisko - na gruncie przepisów prawa podatkowego - jest prawidłowe czy też nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, koniecznym jest podkreślenie, iż interpretacja wywołuje skutki prawne tylko wówczas, gdy przedstawiony w niej stan faktyczny jest zgodny z rzeczywistym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.